20 เมษายน 2550 17:03 น.
เจน_จัดให้
ในวันที่หัวใจอ่อนแอ
ท้อแท้และแพ้พ่าย
ใจเคยแกร่งแข็งเพียงใด
ละลายได้ด้วยสายน้ำตา
..................
หากเลือกได้ในเวลานี้
จะไม่ขอมีหัวใจซะดีกว่า
ไม่รับรู้ความรักที่ทักมา
ไม่อยากเข้าใจคำว่าเอื้ออาทร
...................
จะขอเป็นเช่นคนไร้หัวใจ
ไร้ผู้ใดหรือว่าใครให้เก็บซ่อน
ไร้รู้สึกห่วงหาและอาวรณ์
ไร้ถ้อยคำออดอ้อนให้นอนฝันดี
...................
จะขอเป็นเช่นคนที่เฉยชา
ไม่ใฝ่หารักใดให้ใจนี้
พักหัวใจให้ว่างไว้ในสักนาที
ขออยู่อย่างโดดเดี่ยวแบบนี้...ลำพัง
...................
เวลาเพื่อนมันอกหักชอบมาบอกว่า...ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์...มันก็ไม่รู้ว่าจะจริงมากน้อยแค่ไหน....เลยคิดว่าถ้าหัวใจไร้รักก็คงไร้ทุกข์อ่ะมั๊งงงง.......
20 เมษายน 2550 08:26 น.
เจน_จัดให้
ขณะวันเวลาดำเนินไป....
ขณะใจเวียนว่ายอย่างไหวหวั่น
ขณะล้าสิ้นแรงเคยแกร่งกลั้น
ขณะนั้น...ฉันจึงมองเห็นสิ่งสำคัญในใจ
........................
เคยไหม?...ที่ใจไม่คิดถึง
คนเคยซึ้งซึ่งเคยรักกว่าใครไหน
คนเคยกอดพรอดพร่ำยามร่ำไห้
คนเคยปลอบโอบกอดหัวใจ...ยามร้อนรน
........................
เคยไหม?...ลืมได้ในทุกสิ่ง
ในความเป็นจริง...ทำได้ไหมสักหน
ด้วยความรักแน่นสลักในตัวตน
ไม่อาจผ่านพ้นจากวังวนของหัวใจ
........................
เพียงหนึ่งสิ่งสะกิดให้คิดถึง
เพียงเสียงหนึ่งที่เคยซึ้งเมื่ออยู่ใกล้
เพียงหนึ่งภาพทาบทอก่อในใจ
เพียงหนึ่งคนที่ยังคงไว้...ไม่ว่านานเท่าไร...คือเธอ
.........................
มันเป็นแค่เพียงอารมณ์วูบเดียว...เกิดประด๋าวประเดี๋ยวก็จางหาย...หลงเหลือไว้เพียงแต่รอยร่ำไห้...กับความทรงจำในใจที่อยากลืม
17 เมษายน 2550 16:43 น.
เจน_จัดให้
คิดถึงนะรู้ไหม....
ยามไม่มีเธอวิ่งเล่นในหัวใจ...แบบนี้
ยามไม่มีเสียงออดอ้อนให้นอนฝันดี
เวลาผ่านไปแต่ละนาทีช่างทรมาน
.....................
เวลาเย็นย่ำฉ่ำฝนพรำ
คิดถึงคำพร่ำพรอดเคยหยอดหวาน
อยากอยู่ในฝันกับเธอตลอดกาล
เหมือนดั่งในวันวานที่ผ่านมา
.....................
คิดถึงกันบ้างไหม....
ณ. ฟ้าไกลมีหนึ่งใครที่ห่วงหา
ฝากเมฆน้อยลอยความรักภักดีมา
รับไว้หน่อยเถิดหนา....จากคนไกลตาที่คิดถึงเธอ
......................
12 เมษายน 2550 11:11 น.
เจน_จัดให้
ในมุมมองลองเปลี่ยนและเรียนรู้
เปิดใจสู่โลกจริงสิ่งใหม่ใหม่
ก้าวจากกรอบขอบลิขิตที่ปิดไว้
ตราบเท่าใด...ให้หัวใจได้นำทาง
..........................
เพียงความคิดมุมเดียวที่เกี่ยวข้อง
อาจจะพร่องของสำคัญควรสรรค์สร้าง
อาจไม่พบประสบสิ่งสิงอำพราง
พาหัวใจให้เหินห่างทางปัญญา
..........................
ยอมรับไว้ในสิ่งที่ผิดพลาด
คำติชมคือโอกาสให้เสาะหา
รู้สิ่งขาดให้วาดเพิ่มเสริมเข้ามา
เป็นผลงานที่มีคุณค่าน่าจดจำ
..........................
"บางทีอาจจะไม่เข้าที....แต่ก็ขอขอบคุณเพื่อนๆพี่ที่ให้โอกาส....ให้น้องคนนี้ได้ใช้จิตนาการที่มีเขียนและวาด....ขอบคุณที่ติชมเพื่อเติมสิ่งที่ขาด...ให้เต็ม....."
โปรดรับการคารวะจากข้าน้อยด้วยจ้า......
ไปเที่ยวสงกรานต์หล่ะเด้อ....เจอกัน 17 เมษายน 2550 จ้า........
ขอให้เพื่อนๆพี่ๆทุกท่านโชคดีปีใหม่ไทยเด้อจ้า.......
คิดถึงทุกท่านเสมอน๊ะ......โดยเฉพาะพี่สาวแสนซน หุหุ
11 เมษายน 2550 16:44 น.
เจน_จัดให้
ในรอยริ้วผิวผ่านกาลเวลา
ในแววตาห่วงหาและล้าไหว
คำคะนึงหนึ่งคำย้ำในใจ
เจ้าอยู่ไหน?...รู้ไหมใครที่เฝ้ารอ
.......................
ก่อนเคยกล่อมถนอมเลี้ยงไม่เกี่ยงทุกข์
หวังเพียงเจ้ามีความสุขไม่เคยท้อ
ความลำบากตรากตรำที่ซ้ำก่อ
พร้อมต้านต่อไม่เคยพ้อรอชะตา
.......................
ในความรักยิ่งใหญ่ยากใดเหมือน
กลับลืมเลือนจากใจไม่ใฝ่หา
เมื่อวันนี้กลายเป็น "เฒ่า" เศร้าวิญญา
ไร้ลูกมาเหลียวแลแม้เกื้อกูล
......................
ก่อนจะไร้สิ้นไปไม่หวนกลับ
ก่อนจะดับลาลับร่างเสื่อมสูญ
กลายเป็น "เถ้า" ถ่านดินสิ้นอาดูร
จงเทิดทูนพ่อแม่...ด้วยใจแท้แลกตัญญู
......................
ภาพ : the written life 2006 copyright by et_eye http://nuntapongk.spaces.live.com
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
1470
