28 สิงหาคม 2551 20:25 น.
เจน_จัดให้
เดิน เดิน เดิน เดินไปในป่ากว้าง
แม้หนทางลำบากยากแค่ไหน
เดิน เดิน เดิน เดินต่อไม่ท้อใจ
แม้อีกไกลยังก้าวไปไม่รั้งรอ
........................
ผ่านทางชันหันมองสองฝั่งฟาก
หายเหนื่อยยากชมไพรทิวไผ่อ้อ
มีสายลมพรมพัดสะบัดพอ
เจ้าแมงปอล้อลมพาชม "ภู"
.........................
แวะพักเพิงริมทางค่อยวางของ
"ไข่ปิ้งสอง"สั่งไปให้ป้ารู้
แถมมะเฟืองเหลืองลูกให้ลองดู
นี่นะหนูของป่าป้าเก็บมา
..........................
ซึ้งน้ำใจแกนักรักลูกหลาน
จึงบอกผ่านขอไข่ใบที่ห้า
เอาว่าเหมาแล้วกันนะป้าน๊า
แล้วบอกลาป้าอวยพรก่อนจะไป
.........................
เดิน เดิน เดิน เพลินได้ไม่ถึงโล
ไข่ครึ่งโหลก็ทำพิษเอาจนได้
ถึงซำแฮกดันอ้วกแตกไม่เหลือไร
ที่ยัดใส่ก็หมดไส้ในทันตา
..........................
จึงนั่งพักสักหน่อยค่อยเดินต่อ
เพื่อนเออออรอกันไปซำหน้า
พอหายมึนตะวันเที่ยงใกล้เบี่ยงมา
รีบดีกว่าเดี๋ยวจะค่ำย่ำราตรี
..........................
.........................
to be continue
คิดถึง คิดถึง ภูจัง...มีเค้าว่าจะได้ไปอีกงัยไม่รู้ดิ๊....
2 สิงหาคม 2551 10:11 น.
เจน_จัดให้
เจ้าหัวใจดวงน้อยยังคอยถาม
ด้วยนึกคิดติดตามในความหมาย....
ท่ามหนทางโดดเดี่ยวและเดียวดาย...
มีดีร้ายให้เธอพบประสบมา....
เธอยังมีสุขใจไร้ความทุกข์...?
ยังสนุกตามวิถีหรือเปล่าหนา...?
หรือมีไม่สบายบ้างบางเวลา...?
แล้วข้าวปลากินหรือเปล่าทั้งเช้าเย็น...?
ทุกถ้อยถามนิยามตามคิดถึง
จากใจหนึ่งหวังหนึ่งใจจะได้เห็น
ความรู้สึกลึกเร้นเช่นเคยเป็น
ยังคงเน้นคำว่าเรา...โปรดเข้าใจ
แม้ห่างหายนานเนิ่นจนเกินนับ
ไม่เคยปรับเปลี่ยนใจไปไหนไหน
คลื่นความห่วงยังชัดแจ้งแสดงไป
ผ่านเสียงเพลงนี้ไง...ฉันให้เธอ...
เพลงประกอบ : จะได้เจออีกไหม Ost.Friendship
................................................
แวะมาฝากเพลงแทนใจ...แม้ไม่เจอแต่ยังคิดถึงเสมอน๊ะ
เธอมีวันที่ดี...ฉันก้อมีความสุข...แค่นี้หล่ะ
^_^
ปล.ไม่ทราบว่าได้ยินเพลงประกอบกันหรือเปล่าถ้าได้ยินหรือไม่ได้ยินยังงัยบอกด้วยนะจ๊ะ....หุหุ
19 มิถุนายน 2551 21:30 น.
เจน_จัดให้
ลมทะเล เห่ไกว ใจดวงน้อย
เหมือนจะคอย ปลอบขวัญ คราหวั่นไหว
ทั้งเกลียวคลื่น ซัดซาด กวาดทุกข์ไป
เหล่าเม็ดทราย คอยซึมซับ รับน้ำตา
.............................
ความรู้สึก ลึกล่วง สู่ห้วงเหงา
หวังทะเล ช่วยบรรเทา ความเหว่ว้า
จึงหอบใจ มานั่งพัก สักเวลา
ด้วยอ่อนล้า กว่าจะฝืน ยืนต่อไป
.............................
ปล่อยความคิด เงียบเงียบ เลียบชายน้ำ
จนใกล้ค่ำ ย่ำเย็น เห็นดาวใส
สุกสกาว ราวแก้ว ที่แววไว
แต่หัวใจ ฉันหมองหม่น จนมืดมัว
.............................
ปล่อยเรื่องราว เลื่อนไหล ไม่หวนกลับ
แล้วเปลี่ยนปรับ ความคิด พินิจทั่ว
สิ่งไหนกัน พันหัวใจ ให้หวาดกลัว
คอยเร่งรัว จนสับสน วนวุ่นวาย
............................
เพียงเพราะใจ ฝากไว้ ให้บางคน
เค้าจากไป ใจต้องทน เมื่อห่างหาย
เหมือนผูกรัก กับข้อเท้า เขาก้าวกราย
ใจก็เจ็บ แทบสลาย ตายทั้งเป็น
............................
จึงปลดปล่อย เงื่อนนี้ ที่ผูกไว้
กับข้อเท้า ของบางใคร ไร้ซ่อนเร้น
ทุกสิ่งอย่าง วางจัด อย่างชัดเจน
คงต้องเป็น ตามกฏ ลดอัตตา
............................
...เมื่อจะไป ก็ต้องไป ไม่อาจยื้อ
ในสองมือ ไม่อาจถือ ฟ้าทั้งฟ้า
เมื่อมีพบ ก็มีพราก และจากลา
ธรรมดา ธรรมดา ในสามัญ...
.............................
เพื่อนมันว่า...เวลารักใคร อย่าเอาหัวใจไปผูกกับข้อเท้าเค้าไว้ เพราะเมื่อเค้าก้าวเดินจากไปเราย่อมเจ็บได้เสมอๆ...
25 พฤศจิกายน 2556 17:02 น.
เจน_จัดให้
มิตรภาพ ทาบทอ และก่อเกิด
ด้วยใจเทิด สิ่งเดียว เกี่ยวพันไว้
คือสานต่อ ก่อประชา -ธิปไตย
เพื่อชาติไทย ได้ดำรง คงยืนยาว
...........
ปณิธาน หาญกล้า จะฝ่าฟัน
แม้ฝนสาด จนกายสั่น มิหวั่นหนาว
ใจยังก้อง "กูพร้อมสู้"อยู่ทุกคราว
ตามรอยเท้า วีรชน คนดินเดียว
...........
ณ สถาน ลานประชา นาทีนี้
รวมน้องพี่ เลือดรักชาติ อย่างแน่นเหนียว
ดั่งเม็ดข้าว ร่วมเรียง เคียงรวงเรียว
จะภาคไหน ใจกลมเกลียว เหลียวแลกัน
...........
ในสองมือ ถือสิทธิ์ ให้คิดทำ
ต้านมนต์ดำ อำนาจ ที่อาจกั้น
ทั้งหุ่นเชิด หุ่นเช่า เผ่าพวก"มัน"
ให้สิ้นพันธุ์ หมดเชื้อ เพื่อแผ่นดิน
...........
ก่อนจะถึง ปลายทาง มันวางไว้
ขอตัดไฟ ต้นลม ข่มเล่ห์ลิ้น
มิอาจทน คนชั่ว มั่วโกงกิน
"มัน"หยามหมิ่น แม้กษัตริย์ ขัตติยา
...........
คุณข้าวแดง แกงร้อน ไม่ย้อนนึก
ไร้รู้สึก ตรึกตรอง มองคุณค่า
ที่ได้เกิด เป็นคน จนชรา...
ใครปกปักษ์ รักษา ให้ร่มเย็น
...........
หากสิ้นคน อย่างมัน ในวันนี้
คงไม่มี ความวุ่นวาย อย่างที่เห็น
คนชั่วช้า ได้สาสม จมกรรมเวร
ทุกสิ่งเป็น ตามระบอบ ความชอบธรรม
...........
.....ขอสักบท....
24 พฤษภาคม 2551 17:52 น.
เจน_จัดให้
เสียงบรรเลงเพลงกล่อมพร้อมตักอุ่น
ได้นอนหนุนอุ่นนักเฝ้ารักษา
ในยามล้าอ่อนแรงแห่งกายา
แม่นำพาแต่ความสุขปลุกปลอบใจ
..............
ทุกเรื่องราวคราวร้อนแม่ผ่อนเย็น
แม้ลำเค็ญเป็นกำลังให้ยังไหว
หากแม้นมีความทุกข์รุกเมื่อใด
แม่ยังเคียงให้ก้าวไปใจอดทน
..............
ทุกคำสอนตอนไหนใฝ่รำลึก
ให้ย้อนนึกยามรู้สึกว่าสับสน
แม่มิเคยบ่นเบื่อว่าเหลือทน
หวังเพียงลูกผ่านพ้นจนได้ดี
..............
รักจากใจของแม่จริงแท้นัก
นี่คือรักบริสุทธิ์พิสุทธิ์ศรี
นี่คือรักมีแต่ให้ในหวังดี
พร้อมยอมพลีทุกเมื่อเพื่อเจือจุน
..............
ขอตอบแทนน้ำใจยิ่งใหญ่นี้
ด้วยความดีที่มีมาพาเกื้อหนุน
ลูกซึ้งนักรักที่ให้ใคร่แทนคุณ
ขอสร้างบุญทุนชีวิตคิดใฝ่ดี
..............
ขอขอบคุณฟ้าที่ทำให้ได้เกิดเป็นลูกของแม่...แม่ที่น่ารักที่สุดในโลก...รักแม่มากค่ะ
เพลงประกอบ อิ่มอุ่น : ศุ บุญเลี้ยง
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
968
