25 ตุลาคม 2547 12:17 น.
เงาแสง
หากคุณมีคนที่คุณรักสักคน คุณจะยอมทำทุกอย่างเท่าที่คุณจะทำได้เพื่อที่เค้าจะมีความสุขใช่มั้ย
แต่คุณรู้วิธีที่จะทำหรือไม่ และคุณแน่ใจมั้ยว่าคนคนนั้นจะเข้าใจสิ่งที่คุณต้องการจะทำ และคุณเองก็อาจจะเคยทะเลาะ
กับคนที่คุณรักเพราะว่าคุณไม่เข้าใจสิ่งที่เค้าต้องการจะทำ และคุณจะรู้สึกเหนื่อยล้าบ้างมั้ย ถ้าคนคนนั้นเข้าใจคุณผิด
และเป็นเพราะอะไรสิ่งเหล่านี้มันชั่งดูแสนยากเหลือเกิน คงเป็นเพราะคนเราไม่สามารถจะสื่อสารกันได้ด้วยหัวใจและ
ความปรารถนาที่แท้จริง หรือไม่ก็เพราะจิตใจของคนเลวร้ายลงจนความน่าเชื่อถือเหลือไม่เพียงพอที่คนจะไว้ใจ
และเข้าใจซึ่งกันและกัน
"เราเป็นห่วงนะ" คำนี้มักจะออกจากปากของผู้ชายคนหนึ่งที่มีต่อเธอคนที่เค้ารัก
แต่ เค้ากลับเคยถูกมองว่าเป็นคำพูดเล่น เป็นคำพูดที่เธอได้ยินจนเธอรำคาญ เป็นคำพูดซึ่งเธอคิดว่าเค้าหลอกเธอ
อาจจะจริง คนทุกคนไม่ได้จริงใจกับเธอ และเธอรู้ได้ยังไงว่าจะไม่มีคนคนนั้น..
"คิดถึงนะ" คำนี้เรามักจะพูดกับคนที่เราอยากจะอยู่ใกล้ชิดกับเค้าตลอดเวลา
แต่ มันเคยกับถูกมองว่าเป็นคำพูดที่ไม่น่าเชื่อถือ หรือคนที่พูดกับถูกมองว่าเป็นคนหลายใจและไม่น่าไว้ใจ
อาจจะจริง คำคำนี้อาจเคยทำร้ายคนหลายคน แต่คงไม่ใช่กับทุกคน..
"ผมรักคุณนะ" คำคำนี้เป็นคำที่แสนจะยิ่งใหญ่เหลือเกิน เป็นคำที่คนเราแตกต่างกว่าทุกสิ่งอยู่จนถึงบัดนี้ แต่ปัจจุบัน
คำนี้ได้เหลือน้อยลงไปเต็มที เรากำลังจะกลับกลายลงไปเป็นสิ่งที่ไร้หัวใจ การปลูกฝังที่ผิดกำลัง
จะทำให้เกิดสังคมที่พวกเราไม่อยากจะนึกภาพ และมันคงอยากที่จะแก้ไข หากไม่มีใครตระหนัก
และเริ่มที่เป็นผู้เสียสละ "รัก" เราคงเคยพูดกับใครสักคนที่เรารู้สึกพิเศษ และหากไม่เคย
คุยควรที่จะพูดคำนี้ด้วยความจริงใจ เพราะชีวิตบอบบางมากกว่าที่คุณคิดและจะเข้าใจ
แต่คำนี้ในปัจจุบันกำลังกลายเป็นคำหลอกลวงที่ร้ายแรงเหลือเกิน เรากำลังทำร้ายอารยธรรมของตนเอง
อาจจะจริงอยู่คำนี้เหลือน้อยลง และแทบจะไม่เหลือความรักที่บริสุทธิ์ แต่ผมเชื่อว่ายังมีคนที่เชื่อในความรัก
ถึงแม้ว่าเค้าอาจจะดูแตกต่างกว่าสิ่งแวดล้อม แต่หากเค้ากล้าที่จะทำ เค้าจะเป็นคนหนึ่งที่เก็บความเป็นมนุษย์เอาไว้
สังคมในปัจจุบันเลวร้ายลงมากขึ้นทุกวัน ความจริงใจและความเชื่อใจก็เหลือน้อยลง แต่หากคุณเริ่มสร้างสิ่งเหล่านั้นที่ตัวคุณ
และกล้าที่จะเผชิญกับความเหงาเพราะคุณอาจดูโดดเดี่ยว คุณต้องยอมรับกับความผิดหวังที่คนอื่นจะส่งกลับมากับคุณแน่นอน มันไม่ชั้ยความผิด
ของคนเหล่านั้นตราบใดที่ความไม่จริงใจยังมีเกลื่อนตามท้องถนน แต่หากคุณไม่ยอมแพ้สักวันต้องมีคนที่เค้าใจ และคุณจะทำให้วามจริงใจและไว้ใจกลับมาอีกครั้ง
และผมอยากจะบอกเป็นสิ่งสุดท้ายว่า" ถึงปัจจุบันจะเป็นอย่างไร แต่ก็ยังเหลือคนที่จริงใจ เราต้องช่วยให้กำลังใจพวกเค้า อย่าทำให้เค้าดูโดดเดี่ยวและ
อ่อนล้า อย่าลืมที่จะใช้หัวใจของคุณในการที่จะศึกษาคนดังที่เค้าเป็นไม่ใช่เพียงที่เค้าแสดง เพราะการสื่อของทุกคนไม่อาจบ่งบอกความเป็นไปได้สมบูรณ์เท่ากับ
"หัวใจและความรู้สึกที่อยู่ข้างใน"
23 ตุลาคม 2547 19:57 น.
เงาแสง
มีหลายต่อหลายครั้งที่ผู้คนต่างวิ่งวุ่นเหมือนวิญญาณที่ไร้จุดหมาย เหมือนสิ่งที่ล่องลอยเพียง
ให้ได้มาซึ่งสะพานที่จะทอดยาวไปสู่จุดหมายอันแสนไกลหรืออาจจะกล่าวได้ว่าอยู่ที่ใด ต่างคนต่างหาสิ่งที่จะมาเชื่อมสะพาน
ของตนให้สำเร็จทำไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำถึงเมื่อไร นานขนาดไหน หรือว่าจะมีวันสำเร็จหรือไม่
แล้วยิ่งบนโลกใบนี้ต่างเหมือนถูกกำหนดให้อยู่ใต้การกำหนดของเวลา เวลาที่ไม่รู้จักหยุดนิ่ง
ให้คนที่มีชีวิตจิตใจอย่างเราได้พักเหนื่อยเอนกายลงนอนยามที่เหนื่อยล้า ท้อแท้ สิ้นหวังจากการตามหา
จุดมุ่งหมายเล็กๆนี้เอง บางคนเหนื่อยล้าและสิ้นหวังจนไม่สามรถที่จะลุกเดินต่อไปยังจุดมุ่งหมายเหล่านั้น
ได้ บางคนก็ยอมที่จะปล่อยให้เวลาเดินนำตัวเองไปเพื่อเฝ้ารอพลังที่จะนำพาชีวิตของตนออกมาจาก
ความมืดมิด บางครั้งเค้าก็รอใครบางคนที่จะมาจับมือและนำทางเค้าบ้าง เพราะคงไม่มีผู้ใดต้องการ
ที่จะต่อสู้กับเวลาและความมืดมนเพียงลำพังผู้เดียวตลอดเวลา แต่เป็นเพียงเพราะไม่มีผู้ใดมาอยู่เคียงกาย และคอยให้ความรัก
ความเข้าใจเองต่างหาก เค้าเหล่านี้จะต้องรออีกนานสักเท่าไหร่ จะมีวันนั้นมั้ย เค้าเหล่านี้อาจจะต้องยอมทิ้ง
จุดหมายของตนเหมือนผู้ที่หมดหวังไปแล้วก็ได้ จะมีสักกี่คนที่จะสามารถผจญกับสิ่งต่างๆนานา กว่าที่ตนจะไปถึง
จุดหมายที่ตั้งไว้เพียงลำพัง
เราทุกคนที่อยู่บนโลกนี้ต่างก็คงรู้สึกเหนื่อยล้า อ่อนกำลังกับเวลาอันน้อยนิดของหนึ่งชีวิต
ที่ต้องทำสิ่งต่างๆมากมาย สิ่งมากมายเหล่านี้เองคือจุดเล็กๆที่มีความสำคัญกับจิตใจของเรามากเหลือเกิน
และจุดเล็กๆ เหล่านี้ละ ทำเราทำไปเพื่อะไร หลายคนคงมองกลับมาและหาคำตอบเหมือนกับผู้ที่หลงทาง
และกำลังกางแผนที่เพื่อไปหาจุดมุ่งหมายที่อาจมีคนกำลังนั่งรอเราอยู่ข้างหน้า บางทีจุดเล็กๆนี่ก็คง
ไม่ต่างกัน เราคงไม่ได้ทำไปเพื่อตัวของเราเองมากเท่าไร หรือถ้าคิดเช่นนั้น จุดเล็กๆจุดนั้นคุณ
ให้ความสำคัญกับมันมากไปหรือเปล่า คุณจะเสียเวลามากมาย ทำให้ตัวเองเหนื่อยล้าเพียงเพื่อตัวคุณเอง
ในอนาคตที่ยังมองไม่เห็น แล้วถ้าคุณไม่เจอละจะเป็นยังไง จงตั้งจุดมุ่งหมายจุดเล็กนั้นๆ เหมือนคนที่
คุณกำลังจะเดินทางไปหา คนที่กำลังรอคอยคุณ คนที่มีความหวังในตัวคุณ เค้าคนนั้นจะรู้สึกอย่างไรเมื่อคุณไปถึง
และคุณละจะเป็นอย่างไร ก็คงหายเหนื่อยล้ากับเวลาที่เสียไป เพราะอย่างน้อยคุณก็ได้รู้จักคำว่า "ทำเพื่อใคร" มากกว่า "ทำไปเพื่ออะไร"
หน้าส่วนตัว
904
