10 พฤษภาคม 2547 17:45 น.
เงาเมฆ
เธอไปพร้อมกับสายฝนพรำ...
เหลือเพียงความทรงจำที่เปลี่ยวเหงา
อยากให้สายฝน...ที่บางเบา...
แทนความรักของเราที่หลั่งริน...
เฝ้ามองสายฝนอย่างอ่อนล้า
เฝ้ารอเวลาที่ผันผ่าน
อาจเป็นการรอคอยที่เนินนาน
แต่เป็นความต้องการที่สุขใจ
จะรอวันที่เธอกลับมาพร้อมสายฝน...
ที่ปะปน...ความห่วงใยและห่วงหา
จะเก็บเกี่ยวความรักกับสายฝนที่มีค่า
ให้สมกับกาลเวลา...ที่เฝ้ารอคอย
7 พฤษภาคม 2547 13:09 น.
เงาเมฆ
ที่ฉันหลบหน้าเธอ...
เพราะไม่อยากเจอก็เท่านั้น
ไม่เหลือเลยความผูกพันธ์
ตั้งแต่วันที่เธอจากไป
ไม่ต้องมาสงสาร
หัวใจไม่มีทางอ่อนไหว
วันนั้น...วันที่...
เธอเดินจากฉันไป
อย่างมากก็เจ็บลึก ๆ ในใจคนเดียว
------------------------------------------------
รู้ดีอยู่แล้วว่าเธอเปลี่ยนไป...
ฉันพอเข้าใจ...และรับรู้
ความรู้สึกต่าง ๆ ที่มีอยู่
ขอลบทิ้งเหลือเพียงสิ่งดี ๆ
อภัยให้นะ...คนดี
ทุกเรื่องที่มี...ที่ผ่านมา
ต่อไปในทางข้างหน้า
ขอจำเพียงว่า...เคยรักกัน...
7 พฤษภาคม 2547 10:49 น.
เงาเมฆ
รักเธอเหลือเกิน...
แต่เผอิญเป็นได้แค่ฝัน...
ความเป็นจริง เราแตกต่างและห่างกัน
ไม่มีวันที่จะได้หัวใจเธอ
รักเธอเหลือเกิน...
แต่บังเอิญ เป็นแค่เรื่องเพ้อเจ้อ
เธออยู่ตรงหน้า แต่ไขว่ขว้าไม่เจอ
ลงท้ายก็ฝันเก้อ...ได้แต่กอดตัวเองอยู่เสมอ
...เหมือนเดิม...
6 พฤษภาคม 2547 10:55 น.
เงาเมฆ
เพิ่งรู้ว่าคิดผิด...
หลงคิดว่าเธอมีฉัน...
คิดว่าเธอจะจริงใจต่อกัน
หลงคิดว่าฉันจะพบรักจริง
แต่ทำไงได้ก็...คิดผิด
ที่เฝ้าคิดว่าเธอมีฉัน
หลงคิดว่าฉันเป็นคนที่สำคัญ
แต่ใช่ที่ไหนกัน! ฉันมันแค่
...ตัวสำรอง...
6 พฤษภาคม 2547 09:23 น.
เงาเมฆ
...ครั้งแล้ว...ครั้งเล่า...
นิยามความรักแสนเศร้า...ร้าวไหว
น้ำตา...กี่หยดแล้วเสียไป
ไม่เคยแลกกับใครได้...ร้างลา
เหลือตัวเอง...วันนี้...
กับเงาด้านหลังที่มี...รู้ค่า
ได้อะไรที่ผ่านมา
ต่อไปจะไม่โรยรา...
อันเป็นเพราะว่า...
ไม่รักสิ่งใด...
หน้าส่วนตัว
1434
