2 พฤษภาคม 2547 09:41 น.
เงาเมฆ
สรรพเสียง...แห่งรัก
เสียงของดอกไม้บาน
ที่รัก...ได้ยินเสียงขับขานนั้นบ้างไหม?
เสียงแห่งรักที่อบอ่นและเข้าใจ
เสียงที่ไม่มีวันตาย...นิจนิรันดร์
เสียงสายลม...กระซิบแผ่ว
ยังกังวาน...ยังหวานแว๋ว
อยู่อย่างนั้น...
ไม่มีเสียงของใคร - ใคร ไม่สำคัญ
หากเธอรักที่จะฝัน...อย่าหวั่นใจ
เสียงมดเดิน...ร้องเพลง
เสียงยอดไผ่บรรเลง...เพลงกล่อมให้
พรุ่งนี้...ยังยาวไกล
เสียงฝนประโลมให้...อย่าอ่อนแอ
ทุกสรรพสิ่ง...
ทุกสรรพเสียง...
ไม่เคยส่งสำเนียงแห่งความพ่ายแพ้
ไม่มีรักจากใคร - ใคร ก็ไม่แคร์
เพราะสรรพสิ่งแน่แท้
....ที่รักเธอ....
1 พฤษภาคม 2547 20:39 น.
เงาเมฆ
เขียนรูปพระจันทร์เป็นวงโค้ง
เขียนหัวใจแล้วโยงกันเป็นคู่
เขียนดวงตาที่ดูหมือนดาว ลอยเฝ้าดู
เขียนคำนี้ให้รู้ว่า...รักเธอ
แต่รูปวาดกลับเลือนหาย
รูปหัวใจแตกกระจาย...พร่ำเพ้อ
ไม่มีแล้วรูปพระจันทร์และรูปเธอ
แต่รูปเดียวที่ได้เจอ...มีสีดำ
หน้าส่วนตัว
630
