21 กรกฎาคม 2552 09:37 น.
เงาดาว
ฝนตกอีกแล้วนะวันนี้
ดูแลสุขภาพให้ดี ๆ เดี๋ยวเป็นไข้
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยกลัวเธอไม่สบาย
พกร่มติดตัวไว้ เผื่อหาที่หลบไม่ทัน
แล้วเวลาที่มีฟ้าผ่า ฟ้าร้อง
รู้ว่าเธอกล้วเสียงกึกก้องคำรามลั่น
อย่าลืมปิดมือถือของเธอด้วยก็แล้วกัน
ไม่ได้หาว่าเธอทำผิดคำสาบาน แต่มันอันตราย
แล้วไม่ต้องกลัวว่าเธอจะเหงา
เพราะถึงยังไงเราก็ยังสื่อสารกันได้
ปิดมือถือ แต่ขอให้เปิดใจ
ก็จะรู้ว่ายังมีใคร คอยห่วงใยในวันฝนพรำ
13 กรกฎาคม 2552 15:52 น.
เงาดาว
ในวันที่สายฝนโปรยปราย
ขอหยุดคิดถึงเธอบ้างได้ไหมสักหนึ่งวัน
กลัวความคิดถึงที่ส่งหากันนั้น
จะเปียกปอนหนาวสั่น...เป็นไข้
เอาไว้วันที่อากาศดี ๆ
ค่อยคิดถึงกันอีกทีก็ได้
ทนเหงาสักวันหนึ่งเพื่อให้ความคิดถึงอบอุ่นในใจ
ไว้วันอากาศแจ่มใสจะชดเชยให้เป็นสองเท่าเลย
26 กรกฎาคม 2549 13:43 น.
เงาดาว
นั่งเหงาใต้เงาฟ้าสีหม่น
ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่รอบข้าง
ก็ไม่วายที่จะอ้างว้าง
เพราะคนรอบข้างไม่ใช่คนข้างใจ
เหม่อมองนอกหน้าต่างบานเก่า
ก็ไม่วายที่จะเหงาอีกจนได้
อยากจะนอนหลับตาแต่คงไม่อาจหลับใจ
เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ก็ไม่รู้จะทำไงดี
เมื่อก่อนตอนมีเธออยู่นั้น
ไม่เคยจะหนาวสั่นในวันฝนพรำอย่างนี้
แค่หลับตาพักลงบนตักคนดี
ให้หัวใจสองเรานี้โอบกอดกัน
ตอนนี้ไม่มีเธอเหมือนเก่า
ฉันจึงต้องนั่งเหงาไปอย่างนั้น
ฝนตกปรอยๆคนใจน้อยยังพร่ำรำพัน
ฝากสายฝนไปบอกสั้นๆ...คิดถึงเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2549 14:53 น.
เงาดาว
กลับมาอีกครั้งหลังจากหายไปนาน
ความทรงจำของวันวานไม่ต่างจากวันนี้
คนสำคัญของใจยังเก็บรักษาไว้อย่างดี
กลับมาพร้อมความรักล้นปรี่ของหัวใจ
อยากบอกว่าเหงามากตอนที่จากกัน
คิดถึงเธอทุกวันจึงพอคลายเหงาลงได้
ไม่รู้ว่าอยู่ไกลกันความฝันจะเป็นเช่นไร
ยังเหมือนเดิมอยู่ไหมเมื่อไกลห่างตา
ขอโทษที่ปล่อยให้รอนานอย่างนี้
เห็นแก่ความคิดถึงที่มีขอคนดีอย่าถือสา
เมื่อสัญญากันแล้วว่าจะมาก็ต้องมา
เพราะเธอคือคนที่หัวใจบอกว่ารักคนเดียว
3 สิงหาคม 2548 13:16 น.
เงาดาว
ทุกเส้นทางที่ย่างก้าว
เจ็บร้าวเมื่อต้องอยู่ห่างเหิน
คงเป็นเพราะรักเธอมากมายเหลือเกิน
จนไม่อาจก้าวเดินเพียงลำพัง
เมื่อเรื่องราวความรักในอดีต
กลายเป็นภาพเก่าเซียวซีดของความหลัง
แต่คงเพราะฉันจริงจัง
จึงไม่เคยมีสักครั้งที่จะลืมเธอ
กลับมาตามทางเส้นเดิมอีกครั้ง
เพียงหวังจะได้พบเจอ
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนขอให้รู้ไว้นะเออ
ฉันยังคงรักเธอและเฝ้ารอ
หน้าส่วนตัว
1117
