26 ธันวาคม 2547 17:59 น.
เก่งกาจ
สวัสดีครับคุณผู้อ่านวันนี้ ลืมผมไปหรือยังครับ ผมกัสนะครับ คุณคงทราบเรื่องระหว่างผมกับแก้ว แล้วใช่ไหมครับ หลายคนคิดว่าผมเห็นแก่ได้ ครับ ผมไม่ขอแก้ตัว แต่ผมมีบางอย่างจะเล่าให้พวกคุณ โปรดอย่าพึ่งปิดหน้านี้นะครับ ช่วยฟังคนเลวอย่างผมสักสองสามนาที คงไม่ขอร้องพวกคุณเกินไป
หลังจากที่ผมกับแก้วเลิกกันแล้ว ผมไม่ได้มีความสุขอย่างที่พวกคุณเข้าใจหรอกนะครับ ผมไม่ได้เป็นแฟนแก้วไม่ได้หมายความว่า ผมเลิกรักเธอ ผมเคยบอกคุณไปตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่า แก้วคือหญิงเดียวในดวงใจของผม แต่เพราะเวลาทำให้ผมเลือกเธอไม่ได้ เพราะผมมีแฟนอยู่ก่อนแล้ว คุณคงรู้แล้วว่า แก้วมีแฟนใหม่ชื่อดนัย ดูท่าว่าตอนนี้คนที่มีความสุขที่สุดคงเป็นแก้ว ส่วนผมผิดคาดอย่างที่พวกคุณเข้าใจ คุณคงคิดว่าผมคงมีความสุขอยู่กับแฟนของผม แล้วทิ้งรอยแผลให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ครับ การที่เราอยู่กับคนที่เราไม่เคยรัก มันทรมานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ทั้งตัวเราเองและคนรัก
จะตกใจไหมครับ ว่าตอนนี้ผมเลิกกับแมงปอแล้ว
ไม่เชื่อหรือครับมันเป็นเรื่องจริง แฟนผมรู้ความจริงว่าผมไม่เคยรักเธอ ก็คือ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ เธอเห็นสติ๊กเกอร์รูปใบหนึ่งที่ติดในกระเป๋าผม เธอก็ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยซื่อสัตย์กับเธอเลย เธอจึงขอเลิกกับผม ถ้าคุณถามว่าผมรู้สึกอย่างไร จะเกลียดผมไหมครับ ถ้าผมบอกว่า ผมไม่เสียใจที่เธอบอกเลิก แต่ผมรู้สึกผิดที่ทำกับเธอเหมือนตัวตลกตัวหนึ่ง แล้วผมก็รู้สึกว่าหลังจากนี้ผมจะทำตามที่หัวใจของตนเองเรียกร้องนั่นคือ กลับไปหาผู้หญิงที่ผมรักที่สุด นั่นก็คือ แก้ว แต่ผมไม่อาจทราบอนาคตได้ว่าวันข้างหน้ามันต้องลงเอยอย่างนี้ อย่างไรหรือครับ ก็อย่างที่แก้วบอกพวกคุณ เธอเลือกที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนที่ดีพร้อมสำหรับเธอ นั่นก็คือดนัย ผมไม่สนิทกับดนัยสักเท่าไหร่ เคยคุยกันไม่กี่ครั้งตอนที่เรียนที่คณะ ผมไม่รู้หรอกครับว่าดนัยเขามีนิสัยใจคอเป็นอย่างไร ไว้ใจได้หรือเปล่า แต่เท่าที่คุณฟังแก้วเขาเล่า คุณคิดเห็นกันอย่างไรหรือครับ แต่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร ผมก็หวังว่าเขาจะรักแก้วได้สักครึ่งหนึ่งเท่าที่ผมรัก
คุณผู้อ่านครับ ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมจะบอกกับคุณ คุณคงไม่รู้สึกสงสารหรือว่าเห็นใจผมแม้แต่น้อย แต่ผมอยากบอกว่า ผมเจ็บปวดเหลือเกินที่คนที่ยืนอยู่เคียงข้างแก้ววันนี้ไม่เป็นผม แต่ผมจะทำอย่างไรได้ละครับนอกจากยอมรับความจริงว่า ณ เวลานี้ แก้วนั้นลบผมออกไปจากหัวใจจนหมดสิ้น แต่ผมก็ยินดีที่เห็นเธอมีความสุข และยังห่วงใยเธอเสมอ เธอจะเป็นผู้หญิงที่ผมรักไปตลอดชีวิต ผมรู้ว่าแม้ผมจะเคยพูดสัญญากับเธอ แต่หัวใจของผมนั้นผูกพันสัญญาขึ้นมาโดยที่เธอไม่เคยรู้แม้แต่น้อย เธอรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้างหรือครับ เธอคงบอกตนเองว่าผมเป็นเพียงผู้ชายที่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเอ่ยคำขอโทษที่เคยไปหลอกลวงเธอเอาไว้ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ สมควรแล้ว ผมสมควรแล้ว
จะตกใจไหมครับถ้าผมจะบอกว่า ระหว่างวันหนึ่งที่ผมไปซื้อของกินที่ร้านเซเว่นอีเลฟเว่น ผมเห็นดนัยเอาผู้หญิงซ้อนรถจักรยานยนต์ไปที่ไหนสองคน ท่าทาง ลับ ๆล่อบอกไม่ถูก เหมือนไม่อยากให้ใครเห็นเขาในตอนนี้ แล้วทั้งดนัยและผู้หญิงคนนั้นดูสนิทกันดี คุณคงคาดไม่ถึงแน่ ถ้าผมจะบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นคือแมงปอแฟนเก่าผม ผมควรทำอย่างไรดี ประวัติกำลังซ้ำรอยเดิมอีกแล้วสำหรับแก้ว ผมไม่อยากให้แก้วต้องเจ็บปวดอีก แต่ผมจะทำอะไรได้ ผมไม่มีสิทธิ์ ผมเป็นเพียง อะไรดีละครับ สถานะของผม แค่คำว่าเพื่อนยังดูสูงส่งไปสำหรับผู้ชายอย่างผม แต่ไม่ว่าอย่างไร ผู้ชายเลว ๆคนนี้แหละครับ จะอยู่เคียงข้างเธอเอง หากวันที่ผมเฝ้ารอมาถึงจริง ๆ ผมจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกแล้ว ผมนี้แย่ จริง ๆ ใช่ไหมครับคุณผู้อ่านแค่ปกป้องผู้หญิงคนเดียวยังทำไม่ได้เลย ยังมีหน้ามาพูดว่ารักเธอ แล้วบอกว่าเธอเป็นหญิงเดียวในดวงใจ ผมทุเรศตนเองจัง
ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากทนดูไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่แก้วยอมมอบความไว้เนื้อเชื่อใจทั้งหมดให้กับมันโดยไม่มีข้อแม้ แต่สิ่งที่มันตอบแทนคือการหลอกลวง ผมมีสิทธ์ไปทำอะไรได้ ในเมื่อผมเองก็เคยเป็นอย่างนั้นในสายตาแก้ว คุณคิดว่าผมควรทำอย่างไรดีครับ
20 ธันวาคม 2547 13:53 น.
เก่งกาจ
สวัสดีค่ะทุกคน พวกคุณคงสงสัยว่าแก้วหายไปไหน เรื่องราวจะเป็นอย่างไรวันนี้แก้วจะมาเล่าให้ทุกคนได้รับรู้กันค่ะ
หลังจากที่แก้วรู้ความจริงทุกอย่าง เย็นวันนั้นวันที่แก้วพบใครอีกคนที่โรงหนังกับกัส แก้วก็พบว่าตอนเย็นกัสมารอแก้วอยู่แล้ว ดูเหมือนเขาจะรู้ด้วยคะพวกคุณ ว่าแก้วรู้ความจริง ว่าเขาหลอกลวงคนที่ตนเองบอกว่ารัก แก้วอยากจะขำในความโง่ของตนเองเหลือเกิน
ทันทีที่เราเผชิญหน้ากัน แก้วเบือนหน้าไปอีกทางด้วยความรู้สึกที่ว่าต่อไปนี้จะมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกที่ดีเหมือนเดิมได้อย่างไร น้ำตาไหลรินลงมาเมื่อไรก็ไม่รู้ เขาเดินเข้ามาแล้วก้มหน้าบอกกับแก้วว่าแก้ว กัสขอโทษเขาพูดเสียงเบานะคะ แต่มันชัดเจน แต่คำคำเดียวนั้นแหละค่ะ ที่ทำให้แก้วระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้นไม่อยู่อีกแล้ว แหมถ้าเป็นคุณคุณจะทนไหวหรือคะที่ต้องเป็นผู้หญิงโง่ ๆคนหนึ่งโดนผู้ชายที่ตนเองทั้งรักและไว้ใจสวมเขาให้อย่างนี้ แก้วพยายามหาคำพูดที่อยากให้มันกรีดหัวใจที่แสนดำของเขาให้รู้ถึงความเจ็บปวดที่แก้วได้รับ แต่คำพูดที่แก้วหามาได้ก็คือ ขอโทษ หรือ.. เธอใช้คำผิดหรือเปล่ากัส รู้ไหมสิ่งที่เธอทำกับฉันมันร้ายกาจที่สุด เพราะงั้น อย่าบังอาจมาใช้คำ ๆนี้กับฉันจากนั้นแก้วก็ผละออกมา เพราะไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเลว ๆคนนี้เอง ฉันเกลียดเขา ฉันได้แต่ท่องในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเกลียดเขาเหลือเกิน แต่ทำไมละคะน้ำตาของแก้วกลับไหลรินอย่างยากที่จะควบคุมอารมณ์ที่แสนปวดร้าวของตนเอง
ขณะนั้นเองคะคุณผู้อ่าน กัสเขาก็ดึงมือแก้วไว้แล้วเอ่ยออกมาพร้อมแววตาคู่นั้นที่แสนจริงจังและมีพลังมากมายมหาศาลพอที่จะทำให้แก้วหวั่นไหวในใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาซับน้ำตาที่อาบใบหน้าแก้วด้วยมือที่แสนนุ่มนวลของเขา แก้วอยากอยู่กับเขาอยากให้เรื่องในวันนี้เป็นเพียงความฝันแต่มันไม่สามารถเป็นไปได้เพราะคำพูดต่อไปนี้ของเขานั้นเอง ผมรู้ว่าคุณเกลียด และโกรธผม แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่า เมื่อผมพบคุณ ผมอยากบอกคุณเหลือเกินว่ารักคุณแค่ไหน อยากมีวันเวลาที่ดีกับคุณ แม้ว่าสิ่งที่ต้องแลกกับการที่คุณได้รู้ความในใจของผม มันต้องแลกกับที่คุณต้องเกลียด และโกรธผมไปตลอดชีวิต ผมก็ยอมจากนั้นเขาก็เดินจากฉันไปค่ะ แก้วรู้ได้ทันทีว่าทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเราต่อจากนี้มันจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว เท่านั้นเองค่ะคุณ แก้วก็ปล่อยโฮออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้
แต่ไม่นานแก้วก็ได้พบกับใครอีกคนหนึ่งค่ะที่มาเยียวยารอยแผลในใจแก้วให้มันจางลง เขาคือเพื่อนร่วมภาคเดียวกับแก้ว เขาชื่อดนัยค่ะ แก้วพบเขาหลังจากที่ขึ้นเรียนปี 2 เขาเป็นห่วงเอาใจใส่แก้วทุกอย่าง และหลังจากวันเปิดเทอมได้สองวันเราไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะเพื่อนสนิทของแก้วเขาป่วยและไม่มาเรียน เราจึงมีโอกาสได้พูดคุยกันมากกว่าเทอมที่แล้ว เราเรียนรู้นิสัยกัน แล้ววันหนึ่งดนัยเขาก็มาบอกรักแก้ว แล้วเขาก็ขอคบกับแก้ว แก้วบอกเขาว่าจะให้เขาเป็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุด แต่ในใจเขาแก้วรับรักเขาไปแล้ว โดยแก้วไม่อยากถามเสียงข้างในของหัวใจของตนเองว่าที่เลือกคบกับดนัยเป็นเพราะรักเขา หรือว่าต้องการลืมคนที่ตนเองรักกันแน่ แต่ไม่ด้วยว่าเหตุผลใด แก้วจะเลือกดนัยค่ะ เพราะแก้วรู้ดีว่าชายคนนี้ต้องไม่ทำให้แก้วเสียใจเหมือนใครบางคน
คุณผู้อ่านเป็นกำลังใจให้แก้วด้วยนะคะ และช่วยดูแทนแก้วทีว่าดนัยนั้นจริงใจกับแก้วเพียงใด คุณอยากทราบไหมค่ะว่าเขาดีกับแก้วยังไง ก็ทุกเช้าเย็นเขาก็จะคอยมารับมาส่งแก้วไปเรียน ดูแลเรื่องการเรียนของแก้ว ตรงไหนไม่เข้าใจเข้าก็คอยสอน วันหนึ่งเราเล่นงักข้อกัน แล้วเขาก็ทำมือแก้วเจ็บระหว่างที่เขากำลังเดินมาส่งแก้วตามทางเดินที่เต็มไปด้วยผู้คน เขาก็คุกเข่า เขาคุกเข่านะคะ แล้วพูดว่า" แก้วอย่าโกรธเรานะเราไม่ได้ตั้งใจทำให้แก้วเจ็บ "แก้วอึ้งมาก ทั้งอายคนแถวนั้นแต่ก็ยินดีที่เขารักแก้วถึงเพียงนี้ ในใจแก้วเริ่มจริงจังกับเขามากขึ้นทุกที แต่ก็รู้ว่าอีกด้านหนึ่งของหัวใจ แก้วยังลืมใครบางคนไม่ได้ และอีกคำพูดหนึ่งค่ะพวกคุณคือดนัยเขาบอกว่าหากชีวิตนี้ไม่ได้มีแก้วอยู่เคียงข้างเขาจะไปบวช แก้วอึ้งมากเลยค่ะไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับแก้วถึงเพียงนี้
คุณคิดว่าดนัยเขาจริงใจกับแก้วไหมค่ะ
(จากเรื่องจริงอาจจะจบช้า อยากให้พวกคุณช่วยกันวิจารณ์ว่าดนัยจริงใจกับแก้วไหม ขอบคุณที่ติดตามจ๊ะ)
29 ตุลาคม 2547 17:37 น.
เก่งกาจ
สวัสดีค่ะดิฉันชื่อ แก้ว ชื่อจริงของดิฉัน ชื่อแก้วมาดา เป็นคนที่กัสของพวกคุณเคยพูดถึง ดิฉันมาวันนี้จะมาเล่าเรื่องราวต่อจากกัสคะ
ดิฉันขอเริ่มเล่าตั้งแต่วันที่ฉันกับ เขา ฉันหมายถึงกัส นะคะ ไปรับน้องของคณะต่อที่ชะอำ ฉันได้อยู่กลุ่มเดียวกับเขา คุณคงอยากรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับกัสใช่ไหมคะ? ขอบอกตามตรงคะ แรก ๆ ฉันรู้สึกกับเขาเป็นเพียงเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง หาก แต่สิ่งที่เขาทำให้ฉัน ในระหว่างที่เราไปรับน้องด้วยกันที่ชะอำ มันทำให้ฉัน ตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ได้ไม่ยาก เพราะอะไรหรือคะ???
ถ้าเป็นคุณ คุณจะอดใจไหวไหม ? หากมีผู้ชายคนหนึ่งคอยปกป้องคุณตลอดเวลา จากการที่โดนพวกรุ่นพี่รุมแกล้ง แต่ฉันรู้ว่าพวกพี่ ๆ เขาแกล้งตามธรรมเนียมรับน้อง การที่กัสทำเพื่อฉัน ฉันก็รู้สึกขอบคุณ และอดประทับใจในตัวของกัสไม่ได้ เขาปกป้องฉันอย่างไรบ้างหรือคะ? ก็ยกตัวอย่าง รุ่นพี่จะสาดโคลนใส่รุ่นน้อง แต่กัสเขาก็มากันตัวฉันไม่ให้ฉันเปื้อนโคลน ในวินาทีที่เขาโอบฉัน ฉันรู้สึกอบอุ่น และปลอบภัยอย่างบอกไม่ถูก สายตาที่เขามองฉัน ฉันรู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยความหมาย แต่.ฉันก็ได้แต่คิดว่าฉันรู้สึกไปเอง จนฉันมามั่นใจว่าสิ่งที่ฉันเข้าใจทั้งหมดมันถูกต้อง เพราะอะไรหรือคะ ???
วันหนึ่งหลังจากที่เรากลับมาจากชะอำ ฉันเลิกเรียนดึก ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินทางกลับหอ ซึ่งอยู่ในมหาวิทยาลัย ฉันก็พบว่ากัส รออยู่เพื่อจะไปส่งฉัน ฉันไม่อาจปฏิเสธเขาได้ เพราะฉันเอง ก็หลงรักเขาเข้าให้แล้ว อยากอยู่ใกล้เขาทุกนาทีที่มีโอกาส ในระหว่างทางกลับหอ และฉันกำลังนั่งซ้อนจักรยานของเขา ก็มีรถคันหนึ่งวิ่งตัดหน้าเรา กัสเบรกรถกระทันหัน ทำให้ร่างฉันไปชนกับร่างของกัสเข้าอย่างจัง ในวินาทีทีเราได้ใกล้ชิดกัน ฉันรู้สึกว่าหัวใจตนเองเต้นไม่เป็นจังหวะ กัสเองจะรู้สึกแบบเดียวกับฉันบ้างไหมน้า อยากรู้ใจของเขาจัง?
ไม่นานหรอกคะ เราก็มาถึงหอ ในตอนนั้นแถวหอพักไม่ค่อยมีคน ขณะที่ฉันบอกขอบคุณและบอกลาเขา จะผละจากตัวเขา มีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ฉันตกใจมาก อะไรนะหรือคะ กัสเขาดึงฉันเข้าไปสวมกอดจากนั้นเขาก็พูดว่า ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกับฉันได้ไหมสองประโยคนั้นช่างดูง่าย แต่มันทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำเลยละค่ะ ฉันอึ้งอยู่นาน คุณคงอยากรู้ว่าใจฉันคิดอย่างไร มันเต็มไปด้วยความปิติอย่างบอกไม่ถูก ฉันผละจากเขาแล้วรีบวิ่ง แต่ไม่นาน ฉันก็หันไปเผชิญหน้ากับเขา แล้วยกมือและใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้ง ทำเป็นรูปวงกลม ที่มันมีความหมายว่า OK ในตอนนั้น คุณคงอยากรู้ว่า กัสเป็นอย่างไรบ้างหรือคะ?? เขาก็ยิ้มออกมาอย่างยินดีเหมือนกับฉัน
จากนั้นฉันกับเขาก็เริ่มคบกันอย่างจริงจัง เมื่อใดที่เราสองคนว่าง เราก็จะไปดูหนังด้วยกัน ทุกคืน หากเราไม่มีการบ้าน เราก็จะโทรศัพท์หากัน จนเพื่อนฉันที่เป็นเมดในห้อง อดแซวกันไม่ได้
ช่วงเวลาสองสามเดือนที่ผ่านมา ฉันยอมรับนะคะ ว่าฉันมีความสุขมาก ที่ได้มีเขาอยู่ข้าง ๆ ถึงเขาจะเป็นคนชอบพูดจาโผงผาง จนเพื่อนของฉันอดระอาไม่ได้ แต่ฉันไม่สนใจหรอกคะ รูปลักษณ์ นิสัย ไม่สำคัญสำหรับฉัน เท่าหัวใจที่แสนดีของเขา และหากหัวใจของเขาพูดได้ คุณคงต้องแปลกใจว่าทำไม ปากของเขาถึงพูดไม่ได้อ่อนหวานเท่ากับเสียงของหัวใจของเขา ก็แหมคนปากร้ายใจหวานนี่คะ..
แต่.ทำไมละคะวันเวลาแห่งความสุขและความทรงจำอันแสนงดงามของเราทั้งสอง ถึงต้องแลกกับความเจ็บปวดชั่วชีวิตของเรา ทำไมพระพรหม ถึงไม่ลิขิตให้ฉันได้เจอกับเขา ก่อนคนรักตัวจริงของเขา
คุณคงสงสัยว่าฉันทราบความจริงได้อย่างไร ว่าเขามีคนรักอยู่ก่อนแล้ว ก็คือ..วันนั้น ฉันไปดูหนังกับเพื่อน แล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดที่ชายหญิงคู่หนึ่ง ที่นั่งดูหนังด้วยกัน ทั้งสองคือกัสกับคนรักของเขานั่น ในใจฉัน ทั้งโกรธ และน้อยใจ ว่าเหตุใด เขาถึงทำกับฉันได้เพียงนี้.
29 ตุลาคม 2547 17:36 น.
เก่งกาจ
สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุก ๆคน ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อกัส ครับย่อมาจากซูกัสนะครับ ผมมาวันนี้มีเรื่องจะมาเล่าให้คุณฟัง เรื่องราวความรักของผม และเธอคนนั้น หญิงเดียวในดวงใจของผม
ก่อนอื่นผมขอพูดถึงนิสัยส่วนตัวผมเลยนะ ว่าเงียบ ขรึม แต่เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา หรือที่พวกคุณเรียกว่าโผงผางนั่นแหละครับ คนส่วนใหญ่เค้าคงจะไม่ชอบขี้หน้าผมเป็นเอามาก ถ้าไม่มีหน้าตาเป็นตัวช่วย คุณคงอยากรู้ว่าหน้าตาผมมันจะดึงดูดใจสักเท่าใดกันเชียว ไม่มากหรอกครับ.. ก็ขาว คิ้วหนา จมูกโด่ง ตาคม ยิ้มมีเสน่ห์ (นั่นแน่ หมันไส้ผมแล้วสิ คิดว่าผมกำลังหลงตัวเองอยู่ใช่ไหม? แต่เรื่องจริงครับ ทว่า ผมก็ไม่ชอบโปรยเสน่ห์ให้ใครๆ นะ โดยเฉพาะหญิงสาว.. ก็บอกแล้วไง ว่านิสัยเป็นคนเงียบขรึม)
เรื่องจีบสาวไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ผมไม่ค่อยเก่งหรอก อยากจะบอกพวกคุณว่า ผมหาแฟนได้เพราะหน้าตาของผมช่วยไว้ครับ อย่างไรเหรอครับ? ก็ผมไปเจอกับแฟนผมที่งานรับน้องใหม่ของมหาวิทยาลัย วันนั้น รุ่นพี่ของผมบอกว่า นอกจากเราจะสนุกกับกิจกรรมของมหาลัย แล้ว เราจะสามารถหาแฟนได้จากวันนี้ แต่ผมไม่สนใจเหตุผลอย่างหลังที่รุ่นพี่เขาบอกหรอกนะ ผมไปเพราะอยากไป(ไม่เชื่อเหรอ แค่อยากไปจริง ๆนะ)
ขอเล่าต่อเลยว่า ผมรู้จักกับแฟนผมก็เพราะ เธออยู่กลุ่มเดียวกับ ผม เธอพยายามเข้ามาทำความรู้จักผม เธอชื่อ แมงปอครับ คุณคงอยากรู้ว่าผมสนใจเธอไหม ยอมรับครับ ว่าตอนแรก คิดกับเธอแค่เพื่อนที่ดีคนหนึ่ง แต่หลังจากนั้น เธอก็ติดต่อกับผมเรื่อยมา เราโทรคุยกันทุกวัน เรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกันอยู่นาน จนผมเห็นความน่ารักของเธอ เลยตกลงเป็นแฟนกับเธอ อ้อ..ผมลืมบอกพวกคุณว่า ผมเรียนอยู่คนละคณะกับแฟนผม ผมเรียนอยู่วิศวะ แต่ แฟนผมอยู่นิเทศน์ศาสตร์
สิ่งที่ผมจะบอกกับพวกคุณวันนี้คือ ผมเพิ่งรู้ว่า ความรู้สึกระหว่างผมกับแมงปอ ไม่ใช่ความรัก เหมือนที่เคยเข้าใจ เพราะอะไรหรือครับ? เพราะผมได้เจอกับเธอคนนี้ เธอที่ทำให้ผมรู้ว่า ความรัก ระหว่างคนสองคน มันไม่จำเป็นต้องใช้เวลาศึกษากัน มันไม่สำคัญเลยว่าเธอจะเป็นใครมาจากไหน ไม่สำคัญเลยว่าเธอจะแสนดีสำหรับใคร เพราะสำหรับหัวใจของผม เธอคือหญิงเดียวที่แสนจะงดงาม
คุณอยากรู้ว่าเธอคือใคร ทำไมถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจดวงน้อย ๆของผมถึงเพียงนี้ เธอชื่อแก้วครับ เรียนอยู่คณะเดียวกับผม นิสัยเธอ ก็ธรรมดานะครับ เธอเป็นคนขี้เล่น นิสัยเด็ก ๆ คือเธอรู้สึกอย่างไรก็พูดออกมา ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่มีมารยา จนผม หลงเสน่ห์เธอเข้าอย่างจัง ผมไม่อยากใช้คำว่าหลงเสน่ห์เลย ผมขอเรียกว่า..หลงรักดีกว่าดูมันมีความหมายสำหรับผมดี
คุณคงสงสัยว่าผม จะตัดสินใจอย่างไร กับเรื่องราวความรักของผม ใช่ไหมครับ
ผมขอตอบคุณตามตรง หัวใจผมรักแก้วเหลือเกิน ผมปรารถนาเพียงแต่เธอเท่านั้น ผมอยากเห็นหน้าเธอทุกวัน อยากได้ยินน้ำเสียงอันสดใสของเธอ อยากเห็นรอยยิ้มที่แสนอ่อนหวานของเธอ อยากอยู่ใกล้ ๆเธอให้หัวใจของผม มันเย็นชื่นไปด้วยอุ่นไอความรัก แต่..ผมก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อผมมีแมงปออยู่แล้ว แต่คุณครับ .พายุแห่งความรักนั้นมันรุนแรงเหลือเกิน รุนแรงจนผมยากจะทัดทานความรู้สึกอันร้ายกาจนั้น ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจของทั้งสองคน
แต่ผมอยากมีช่วงเวลาหนึ่งที่ผมได้มีความทรงจำที่แสนงดงามกับแก้ว ผมเลยตัดสินใจทำตามที่เสียงข้างในหัวใจของผมเรียกร้องมาโดยตลอด แม้รู้ดีว่าทางเลือกนั้นมันโหดร้ายสำหรับผู้หญิงทั้งสองคน .
27 ตุลาคม 2547 17:40 น.
เก่งกาจ
เยียร์ร่าห์เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบร่างที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง เธอยังจำได้ดี ไม่กี่ชั่วโมงอยู่นี้เธอยังไปเชียร์เธอและจินเซอยู่ที่ข้างสนาม แต่บัดนี้ไม่สามารถพูดคุย ยิ้มแย้มกับเธอได้เหมือนเดิมอีกแล้ว
เห็นอย่างนั้นน้ำตาเธอก็ไหลรินลงมา
จบ
(ขอบคุณอีกครั้งนะจ๊ะ ที่ติดตาม )
Lovers
0 คน เลิฟเก่งกาจ
หน้าส่วนตัว
1248
