อืม.......นิทานนะ อิอิ

ูO ZoNe

ชายแก่เลยวัย 70 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม หลังจากแต่งงานย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี 

> 

> > ชายแก่ : แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก ? พ่อเห็นลาง ๆ > > 

> > แจ๊ค : อ๋อ วัวหน่ะพ่อ > > 

> > เวลาผ่านไป 2-3 นาที > > 

> > ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ? > > 

> > แจ๊ค : วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย > > 

> > ผ่านไปอีก 2-3 นาที > > 

> > ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรอีกล่ะลูก ? > > 

> > แจ๊ค : (เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว !! วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ 

> > 

> > เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที > > 

> > ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ? > > 

> > แจ๊ค : (เริ่มทนไม่ไหว) เอ๊ะ !! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ได้ ผมจะบอกครั้งสุดท้าย > > แล้วนะว่า วัว...!! > > 

> > ผ่านไปอีก 2-3 นาที > > 

> > ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรน่ะลูก ? > > 

> > แจ๊ค : โอ๊ย !!! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว 

> > 

> > แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ > > เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินขึ้นไปตามที่ห้อง ณ ที่นั่น เขาได้พบชายแก่ นั่งเหม่อลอย > > ข้าง ๆ มีไดอารี่เก่า ๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ 

> > 

> > แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...ครั้งหนึ่งเมื่อ 40 กว่าปีก่อนมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด > > เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง เราพาแจ๊คออกไปเดินเล่น ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว > > เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา... > > 

> > แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไป อีกไม่ถึงนาที แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก > > เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง ....เราไม่เคยเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิม ๆ เหล่านั้น > > เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย... 

> > 

> > แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม 

> > แจ๊คเป็นฝ่ายตอบ... เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเสียงดังใส่เรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป... > > 

> > เมื่ออ่าบจบแจ๊ครู้สึกผิดขึ้นมาจับใจ พ่อเลี้ยงเขามาอย่างดี แต่วันนี้สิ่งที่เขาทำให้ท่านคือ การตวาดเสียงดัง ไม่พูดด้วยแล้วก็เดินหนีไป > > เขาตระหนักว่า เขาได้ทำสิ่งผิดพลาดซึ่งเขาเองแทบไม่รู้ตัว แล้วคุณล่ะ วันนี้คุณได้ทำอะไรดี ๆ ให้ท่านเหล่านั้นหรือยัง ?... > > 

> > ป.ล. หากคุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นประโยชน์ โปรดอย่าเก็บไว้คนเดียว...อย่าลืมส่งต่อให้เพื่อน ๆ ของคุณได้อ่านกันด้วย > > เพื่อสิ่งดี ๆ จะได้เกิดขึ้นในสังคมต่อไป