5 เมษายน 2545 09:36 น.
ึคุโด้ ชินอิจิ
พี่อยากทำใจให้ลืมฟ้า
พยายามหลับตาไม่ให้หลง
จนป่านนี้ทำไมไม่ยอมปลง
ยังคงหลงฝันถึงฟ้าทุกคราไป
อยากจะบอกฟ้าว่าพี่นั้นคิดถึง
ยังตราตรึงซึ้งใจอยู่ไม่หาย
เคยมีฟ้าเคียงคู้อยู่ข้างกาย
สุขมากมายพี่จะไม่ขอลืม
มาวันนี้ฟ้าไกลห่างพี่นัก
มาให้รักแล้วฟ้าก็หลีกหนี
พี่ไม่โทษฟ้าหรอกนะคนดี
ที่ให้พี่ลิ้มรสสวาทมิอาจลืม
พี่ยืนมองที่ฟ้าเคยหนุนนอน
ทั้งผ้าห่มอีกหมอนนอนใกล้พี่
ได้กอดฟ้าที่แสนจะโชคดี
แล้วคืนนี้พี่จะนอนกอดกับใคร...
5 เมษายน 2545 09:36 น.
ึคุโด้ ชินอิจิ
เธอคนเดียวเธอคนดี อยู่ที่ไหน
เธอรู้ไหม ว่าใครเขาเฝ้าห่วงหา
คิดถึงเธอครั้งคราใดในอุรา
มีน้ำตาหลั่งไกล คล้ายสายธาร
เฝ้ารอคอยคอยรอใจท้อถอย
ใจคนคอยคอยรออย่างสงสาร
คิดถึงเธอใจฉํนทรมาน
สุดซมซานซานซมระทมทรวง
ใจคอยเฝ้าเฝ้าคอยสุดทีรัก
สุดจะห้ามยากจะหักเพราะสุดห่วง
ก็ยังทนทนสู้ไปตามดวง
ด้วยคิดว่าเธอคงห่วงทุกท่วงที
แต่ใช่รู้ว่าเธอจะห่วงฉันไหม
หรือว่าไร้ใจสัมพันธ์ฉันคนนี้
แต่ฉันก็เฝ้าห่วงเธอทุกที
ฉันคนนี้จะทนรอแม้เลื่อนลอย
สงสารเถอะเห็นใจฉัน นั้นได้ไหม
สงสารใจ ดวงนี้ที่เหงาหงอย
เศร้าเพราะรัก เหงาะเพราะการเฝ้าคอย
ใจดวงน้อย ยังคอยรัก กลับมาคืน
4 เมษายน 2545 09:07 น.
ึคุโด้ ชินอิจิ
ฉันเจ็บปวดข้างในใครรู้บ้าง
หน้าอำพราง รอยยิ้มแย้ม เหมือนแจ่มใส
เก็บซ่อนกดเรื่องรักร้าวไว้ข้างใน
กลืนเก็บไว้ไม่อยากหลั่งน้ำตาริน
นานนับปีที่เก็บซ่อนเอาไว้
มันคงอยู่คู่ฉันจนวันตาย
แม้สิ้นลมเฮือกสุดท้ายไม่ลางเลือน
แม้จะเจ็บแค่ไหนแต่ใจรัก
สุดจะหัก ห้ามใจให้แปรผัน
ก็เพราะเธอ ก็เพราะลูกเคยผูกพัน
จะให้ฉันลืมได้อย่างไรเธอ
ฉันจะซ่อนความเจ็บปวดไว้อย่างนี้
ความทรงจำที่เคยมีจะเก็บไว้
ในเมื่อเธอหมดรักไม่เป็นไร
ให้รู้ไว้จะรักเธอชั่วนิรันดร์
ที่ภายใต้ รอยยิ้มบนใบหน้า
ซ่อนน้ำตาลูกผู้ชาย
ฉันจะให้ ความเจ็บนี้สนุก
แม้จะทุกข์ฉันเองจะเริงร่า
ไม่ให้มีหรอกนะรอยน้ำตา
แม้เอ่ยลาเพราะไร้รักจึงจากจร
4 เมษายน 2545 08:52 น.
ึคุโด้ ชินอิจิ
หมื่นคำใด ในโลกนี้ ที่มีอยู่
หรือจะสู้ หนึ่งน้ำคำ ที่พร่ำสอน
ยามลูกเจ็บ แม่นั้นเล่า เฝ้าอาวรณ์
สุดทอดถอน นอนซม ตรมน้ำตา
นั่นคือรัก ของแม่ ที่มีให้
ทั้งดวงใจ ให้ลูกดี่ง ปรารถนา
ยามลูกสุข แม่ดีใจ ในวิญญา
ยามโศกา แม่มา เฝ้าอาถูร
อันความรัก ใดใด ในโลกนี้
ไม่เคยมี แม้ชีวิต ติดลบศูนย์
แม่เฝ้าห่วง เฝ้าดูแล และเกื้อกูล
ใครให้รัก อันอบอุ่น นี้ไม่มี
4 เมษายน 2545 08:52 น.
ึคุโด้ ชินอิจิ
หมื่นคำใด ในโลกนี้ ที่มีอยู่
หรือจะสู้ หนึ่งน้ำคำ ที่พร่ำสอน
ยามลูกเจ็บ แม่นั้นเล่า เฝ้าอาวรณ์
สุดทอดถอน นอนซม ตรมน้ำตา
นั่นคือรัก ของแม่ ที่มีให้
ทั้งดวงใจ ให้ลูกดี่ง ปรารถนา
ยามลูกสุข แม่ดีใจ ในวิญญา
ยามโศกา แม่มา เฝ้าอาถูร
อันความรัก ใดใด ในโลกนี้
ไม่เคยมี แม้ชีวิต ติดลบศูนย์
แม่เฝ้าห่วง เฝ้าดูแล และเกื้อกูล
ใครให้รัก อันอบอุ่น นี้ไม่มี
หน้าส่วนตัว
727
