12 พฤศจิกายน 2545 00:44 น.
ฮัตคุง
ในโลกแห่งความจริง
ขอบฟ้านั้นเป็นสิ่งยากแล้วในการค้นหา
พอรู้จักกับเธอกลับพบสิ่งที่ยากกว่า
เพราะรู้สึกทุกทีว่าเหนื่อยล้า
ในการตามหาขอบฝันของเธอ
บอกที....สิ้นสุดที่ใด
เหมือนจะรู้ได้...แต่ยิ่งกลับไกลออกไปเสมอ
ไม่ว่าจะไขว่คว้าสักเท่าไหร่...ระยะทางก็ห่างไกลเท่าเดิมที่เจอ
สายตาเธอยังคงมองเหม่อ
ยังหวังเสมอที่จะได้เจอ...อีกใครต่อใคร
12 พฤศจิกายน 2545 00:36 น.
ฮัตคุง
เผื่อใจเอาไว้
เว้นที่ว่างใจเอาไว้ให้ความไหวหวั่น
รอใครสักคนมาต่อเติมฝัน
มาดูแลความผูกพัน
มาช่วยกระซิบบอกฉัน ว่ายังมีรักที่แท้จริงในใจ
เผื่อใจไว้ทั้ง 4 ห้อง
รอใครสักคนให้จับจองหัวใจใหม่
มาช่วยปัดกวาดเช็ดถู...น้ำตาที่ท่วมใจ
แล้วจะให้กุญแจเธอเอาไว้
ดอกเดียวเท่านั้นที่ใช้ไขประตูใจ
มอบให้เอาไว้....ให้ใจเราเจอกัน
10 พฤศจิกายน 2545 00:58 น.
ฮัตคุง
ให้น้ำหนักเบาไปหน่อย
หัวใจเลยล่องลอยไปไกล
ปลิวไปตกเอาตรงหน้าเธอตรงกลางหัวใจ
แต่ไม่รับคืนหรอกนะจะบอกให้
ช่วยเก็บกลับเอาไปดูแลด้วยแล้วกัน
กินไม่ยาก โตเร็ว เลี้ยงง่าย
อีกไม่ยุ่งวุ่นวายไม่ดื้อรั้น
กินแค่อาหารคิดถึง 3 เวลาต่อวัน
ให้อาหารเสริม ห่วงใยนะ ถ้าอยากให้ผูกพัน
แล้วอย่าลืมมอบหัวใจเธอนั้น
มาดูแล แลกกัน...นะเธอ.
8 พฤศจิกายน 2545 11:55 น.
ฮัตคุง
ตกๆๆ ตกเข้าไป
ให้หวานใจเป็นข้ออ้างได้เรื่อยไปอยู่อย่างนี้
นี่ฝนฟ้าไม่เป็นใจหรือคนของเราไม่ภักดี
ชวนเที่ยวแต่ละทีบอกไม่เอาเปียกปอน
เสียงฟ้าร้องก็ฟังเหมือนเสียงเยาะเย้ย
เปรี้ยง!....เป็นไงละหนูเอ๋ย..เจ้าคนแสนงอน
ก็ได้ๆ จะแก้นิสัยไม่เอาแต่ใจเหมือนครั้งก่อนๆ
เพียงแต่คืนนี้ก่อนเข้านอน
ให้หวานใจโทรมาออดอ้อนงอนง้อสักที
8 พฤศจิกายน 2545 11:48 น.
ฮัตคุง
ในคำว่ารักที่ได้ยิน
เป็นความสัตย์จริงหรือเป็นแค่การโยนก้อนหินถามทาง
จะจริงจังหรือแค่หมาหยอกไก่เลือกเอาสักอย่าง
เพราะโจทย์เธอกว้างฉันคงตอบยากเกินไป
กับโอกาสที่ร้องขอ
ก็ไม่รู้เธอรอกับคำตอบแบบไหน
เพราะคำถามยังถามมาจากคนไม่แน่ใจ
แล้วฉันจะผิดไหม...หากฉันตอบว่าไม่แน่ใจเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
691
