18 พฤษภาคม 2560 10:30 น.
อ.วรศิลป์
แว่วเสียงต่อปากต่อคำจากข้างบ้าน พอจับใจความได้ว่า
" พูดกัน ดีดี ได้ไหม
ทำไม ถึงต้อง ตะคอก
ก็ไม่รู้ ทำไม ไม่บอก
มาขู่ ตะคอก ทำไมกัน
รู้ไหม คำหยาบ คำด่า
ล้วนแต่ วาจา ไม่สร้างสรรค์
ยิ่งพูด ยิ่งทำ ร้ายกัน
ยิ่งพูด ยิ่งบั่น ทอนน้ำใจ
ขอเถอะ คำพูด เสียดสี
หยุดพูด เสียที จะได้ไหม
เลิกพูด เสียบ้าง จะเป็นไร
อย่าเอา แต่ใจ ตัวเอง
หัดคิด ถึงใจ คนอื่นเขา
อย่าเอา แต่คอย อวดเบ่ง
ขืนทำ ปากร้าย ใจนักเลง
วันเจอ คนเก่ง แล้วจะอาย "
ป.ล. ก็น่าคิดดีเหมือนกัน
17 พฤษภาคม 2560 14:37 น.
อ.วรศิลป์
ทั้งรอยยิ้ม น้ำใจ และไมตรี
มีผลดี มากมาย หลายสถาน
กับทุกเพศ ทุกวัย กับทุกงาน
บริหาร บริการ งานปกครอง
ด้วยรอยยิ้ม น้ำใจ และไมตรี
ก่อให้เกิด สามัคคี เป็นพี่น้อง
พร้อมอภัย เผื่อแผ่ และปรองดอง
ลดขุ่นข้อง หมองใจ ไร้อันธพาล
หมั่นส่งยิ้ม ให้กัน ทุกวันนะ
รอยยิ้มจะ ก่อรัก สมัครสมาน
มีน้ำใจ คนอื่น ก็ชื่นบาน
ทั้งในบ้าน ในสังคม สุขสมเอย
16 พฤษภาคม 2560 08:23 น.
อ.วรศิลป์
เหตุผลของการเลือกนั้นต่างกัน
เธอกับฉันเรานั้นคนละคน
จึงต่างจิตต่างใจต่างเหตุผล
แต่ละคนคิดต่างช่างธรรมดา
การเลือกกินเลือกซื้อหรือเลือกใช้
เลือกคบใครคู่ชีวิตเลือกมิตรหนา
เลือกหาหมอแม้กระทั่งเลือกร้านยา
เลือกเสื้อผ้้ารองเท้ากระเป๋าตังค์
บางคนเลือกตั้งนานกว่าจะได้
หยิบข้างซ้ายข้างขวาหยิบหน้าหลัง
ช่างแสนยากหนักหนาละล้าละลัง
พะว้าพะวังวางแล้วหยิบนับสิบที
ในที่สุดตัดสินใจเลือกไว้หนึ่ง
คิดรำพึงในใจได้แล้วนี่
ถูกชะตาจริงจริงของชิ้นนี้
ออกจากร้านไม่กี่นาทีมีเปลี่ยนใจ
ของบางอย่างเลือกแล้วยังพอเปลี่ยน
แต่บางอย่างหมุนเวียนเปลี่ยนไม่ได้
ของบางอย่างเลือกแล้วใช่ถูกใจ
เพราะข้างนอกข้างในไม่เหมือนกัน
อย่าคาดหวังอะไรให้มากนัก
เพราะมันยากจะสมหวังดั่งคิดฝัน
ตาดีได้ตาร้ายเสียได้ยินกัน
อย่าหมายมั่นเกินไปไม่ได้การ
15 พฤษภาคม 2560 10:08 น.
อ.วรศิลป์
บัญชี รับจ่าย ครัวเรือน
ช่วยเตือน เรื่องการ ใช้จ่าย
บันทึก รายรับ ที่ได้
บันทึก รายจ่าย ที่เป็น
ขาดเหลือ อย่างไร รู้ได้
บันทึก รับจ่าย มองเห็น
ยิ่งทำ ทุกวัน ไม่เว้น
ยิ่งเป็น ประโยชน์ ตัวเรา
เช่นกัน ความชั่ว ความดี
ทุกวัน ที่ทำ นั้นเล่า
หมั่นตรึก ตรองคิด พินิจเอา
ตัวเรา ได้รู้ ตัวตน
ความดี สิควร ทำเพิ่ม
เพื่อเติม เสริมบุญ กุศล
จะได้ ก้าวผ่าน วังวน
หลุดพ้น อกุศลภูมิ
14 พฤษภาคม 2560 17:50 น.
อ.วรศิลป์
ดุจแพคู่กับถ่อ
แม่กับพ่อจึงคู่กัน
ส่วนตัวลูกลูกนั้น
ผู้โดยสารนั่งบนแพ
แพน้อยล่องลอยไหล
ด้วยแรงกายพ่อกับแม่
ผูกพันไม่ผันแปร
เพราะรักแท้จากหัวใจ
วันหนึ่งเมื่อสิ้นพ่อ
เหมือนดังถ่อนั้นหักไป
แต่แพยังลอยไหล
ลูกอยู่ได้บนลำแพ
สายน้ำที่เชี่ยวกราก
ภาระมากบนบ่าแม่
ที่สุดจึงพ่ายแพ้
วันสิ้นแม่แพแตกพลัน
สิ้นพ่อและสิ้นแม่
ไร้ถ่อแพจึงอลหม่าน
สำเหนียกไว้นะลูกหลาน
จงรักกันวันสิ้นแพ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1041
