22 ธันวาคม 2558 18:01 น.
อ.วรศิลป์
ดวงอาทิตย์พ้นขอบฟ้าเพลาเช้า
เกิดแสงเงาและสีสันอันเฉิดฉาย
น้ำกระเพื่อมสะท้อนแสงระยิบพราย
วิหคร่ายเริงร่าถลาบิน
การหมุนเวียนเปลี่ยนกาลนั้นธรรมดา
จากราตรีสู่ทีวาเป็นนิจศีล
คือกฎเกณฑ์ธรรมชาติอันอาจิณ
มิรู้สิ้นมานานเนิ่นเกินจินตนา
ปีสองห้าห้าแปดที่ผ่านพ้น
มีเพียงหนเดียวเท่านั้นอย่ากังขา
จะอีกสักกี่สิบปีไม่ย้อนมา
วันเวลาเดินหน้าไปไม่หวนคืน
กับเรื่องราวมากมายที่ผ่านมา
อาจมีบ้างเสียน้ำตาคราขมขื่น
อาจมีบ้างความชอกช้ำที่กล้ำกลืน
อาจมีบ้างความสดชื่นในดวงมาลย์
จงมีหวังในสิ่งดีปีห้าเก้า
หวังบ้านเมืองของเราได้สุขศานต์
ปลงอดีตที่ผ่านไปในวันวาน
ยิ้มชื่นบานรับปีใหม่นะไทยเอย
27 ธันวาคม 2558 15:28 น.
อ.วรศิลป์
ผืนดินแห้งแล้งหนักมาพักใหญ่
หายไปไหนหนอหยาดฝนไม่หล่นร่วง
ไม้เหี่ยวเฉาเหงาหงอยเศร้าสร้อยทรวง
ทิ้งใบร่วง เหลือแต่ก้าน ต้านแดดแรง
คนหนุ่มสาวแบกกระเป๋าเอาขึ้นบ่า
เดินบ่ายหน้าฝ่าดินแยกแตกระแหง
เป้าหมายคือเมืองกรุงค่าแรงแพง
หวังเบาแบ่งทุกข์พ่อแม่ผู้แก่ชรา
โบกสองแถวต่อรถไฟไปรถทัวร์
เงินติดตัวมีไม่มากยากหนักหนา
จากรุ่งเช้าจนเย็นย่ำค่ำอีกครา
ในที่สุดเมืองฟ้าได้มาถึง
กดโทรศัพท์ในมือเพื่อสื่อสาร
ถึงทางบ้านให้รับรู้สักคำหนึ่ง
ความทุกข์ยากที่จากมาติดตราตรึง
พรุ่งนี้ขอเริ่มนับหนึ่งจนถึงชัย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2199
