25 มกราคม 2554 15:15 น.
อ.วรศิลป์
ครูของฉันไม่มีโล่
เอาไว้โชว์ให้ใครดู
เกียรติประวัติไม่โก้หรู
เป็นแค่ครูธรรมดา
ใบประกาศพอมีบ้าง
สีจางจางบนข้างฝา
หลายสิบปีทำงานมา
แขวนข้างฝาไว้สามใบ
ครูของฉันไม่ได้รวย
ไม่ได้สวยอย่างใครใคร
สิ่งที่มีเพียงหัวใจ
ที่ยิ่งใหญ่ให้ทุกคน
ชีวิตครูดูเรียบง่าย
งานมากมายไม่เคยบ่น
ครูขยัน ครูอดทน
เกินกว่าคนตั้งมากมาย
แม้นักเรียนจะดื้อด้าน
บ้างเกียจคร้านบ้างมาสาย
ครูพร่ำสอนไม่เว้นวาย
จนสุดท้ายไปได้ดี
ครูของฉันรักทุกคน
รักมากล้นพ้นวจี
ไม้เรียวครูเคยใช้ตี
ฉันรู้ดีเพราะอะไร
แม้วัยเยาว์จะเคยโกรธ
ครูทำโทษให้ได้อาย
แต่วันนี้ทั้งหัวใจ
ฉันยกให้ครูผู้เดียว
ครูใส่ใจศิษย์ทุกอย่าง
จะก้าวย่างคอยแลเหลียว
บ่อยบ่อยครั้งก็ไม้เรียว
ใช้รั้งเหนี่ยวด้วยหวังดี
ขอกราบครูด้วยดวงจิต
ชีวิตศิษย์ทุกวันนี้
ยืนหยัดได้ด้วยปรานี
ด้วยวจีที่สอนมา
ผ่านล่วงไปให้หลายปี
มาวันนี้ครูแก่ชรา
วอนพระคุ้มชูรักษา
ครูของข้า....ตราบนิรันดร์
15 มกราคม 2554 09:29 น.
อ.วรศิลป์
ความอดทนส่งผลให้ได้สำเร็จ
แม้นเหนื่อยเหน็ดจงพากเพียรเรียนเสมอ
ทำข้อสอบคำตอบเล่าอย่าเผลอเรอ
และอย่าเซ่อให้ใครหลอกปอกลอกตน
จงขยันทุกวันอย่าได้ขาด
รู้ฉลาดก่อไมตรีมีเหตุผล
สร้างกรรมดีสมกับที่เกิดเป็นคน
อย่าซุกซนเอาแต่เล่นไม่เห็นงาม
รู้ประหยัดอดออมถนอมทรัพย์
รู้ขานรับครับขาคราถูกถาม
รู้รักษากิริยาอย่าให้ทราม
รู้จักความกตัญญูรู้คุณคน
อย่าใช้จ่ายมากมายจนเกินตัว
อย่าไปกลัวความลำบากหากหวังผล
อย่าประมาทกับวิถีชีวีตน
อย่าคบคนพาลชั่วกลัวต่ำทราม
พึงรักษาหน้าตาให้ใสสะอาด
พึงฉลาดการแต่งกายไม่วาบหวาม
พึงรู้ทันไม่พันพัวกิเลสกาม
พึงเกรงขามอุบัติภัยไม่คึกคะนอง
และอื่นอื่นอีกมากมายหลายพันคำ
เสียงครูย้ำในสำนึกยังกึกก้อง
คิดถึงครูคราใดใจลำพอง
ศิษย์ทั้งผองเพราะครูไซร้จึงได้ดี
ขอพุทธบารมีจงปกป้อง
คืนสนองพระคุณครูให้สุขี
สบอดุลย์พูลสวัสดิ์พิพัฒน์ทวี
รอบวันครูปีห้าสี่และตลอดไป
8 มกราคม 2554 08:38 น.
อ.วรศิลป์
จำได้ไหมวัยเยาว์คราวเริ่มเรียน
เริ่มหัดอ่านหัดเขียนเปลี่ยนนิสัย
ออกจากบ้านพ่อแม่รักมักเอาแต่ใจ
สู่โรงเรียนระเบียบวินัยช่วยกล่อมเกลา
จำได้ไหมวันแรกเราร้องไห้
ซ้ำโวยวายลงนอนกลิ้งทิ้งกระเป๋า
พ่อกับแม่ช่วยหิ้วหอบคลอยปลอบเรา
จนคลายเศร้าคลายเหงาคลายกังวล
จำได้ไหมที่โรงเรียนครูเพียรสอน
ความอาทรมอบให้โดยไม่สน
เป็นลูกใครมาจากไหนจะรวยจน
สุดซุกซนหรือเรียบร้อยครูคอยดูแล
ครูยิ้มแย้ม แจ่มใส เอาใจเก่ง
เรากลัวเกรง หลายครา กว่าพ่อแม่
เรามั่นใจ ว่าครู รักเราแท้
ครูเราแน่ เก่งกว่าใคร ในโลกนี้
ทำเลอะเทอะเปรอะเปื้อนครูคอยเช็ด
แม้นปากเอ็ดมือยังทำขมันขมี
เมื่อดื้อหนักแม้แสนรักครูก็ตี
ตีเพราะรักเพราะหวังดีมีต่อเรา
จากวัยเยาว์ผ่านล่วงหลายช่วงชั้น
ครูทุกท่านยิ่งห่วงใยมากกว่าเก่า
ทั้งนิสัยสติปัญญาครูขัดเกลา
หวังเพียงเราเติบใหญ่ไปได้ดี
จำได้ไหมชีวิตนี้ใครชี้ทาง
ให้แสงสว่างแห่งปัญญาพาสุขี
จำได้ไหมใครที่รักและหวังดี
รอบ " วันครู " ปีนี้.....ลองทบทวน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1834
