22 กันยายน 2551 09:22 น.
อ.วรศิลป์
เก็บเล็กผสมน้อยค่อย ๆ เก็บ
เอาซุกเหน็บพกห่อพอถูไถ
เก็บเล็กผสมน้อยค่อยเก็บไป
จากเล็กน้อยเป็นมากมายด้วยใจทน
อภัยเล็กอภัยน้อยหมั่นคอยให้
ฝึกฝนใจฝึกฝนจิตคิดกุศล
อภัยเล็กอภัยน้อยจากใจตน
ย่อมส่งผลสุขสงบพบไมตรี
ความดีเล็กความดีน้อยค่อย ๆ สร้าง
เปรียบปูทางสู่เมืองแมนแดนสุขี
ความดีเล็กความดีน้อยค่อย ๆ ทวี
เป็นรังสีเกราะหุ้มคุ้มชีพเอย
18 กันยายน 2551 15:09 น.
อ.วรศิลป์
จากงอกเงยสู่งอกงาม ผ่านโมงยามหลายเพลา
งอกงามสู่แข็งกล้า ยืนทายท้า มิหวั่นเกรง
แข็งกล้าไม่ช้านาน ออกดอกบานดูยิ่งเก่ง
ธรรมชาติกล่อมบรรเลง ให้ครื้นเครงในอุรา
คืนเดือนเลื่อนผ่านพ้น ทั้งแดดฝนและลมกล้า
สุดท้ายวัยชรา ก็บ่ายหน้าเข้ามาเยือน
ผุกร่อนและผุพัง ทิ้งทอดร่างโดนแทะเฉือน
ไม่นานถูกลืมเลือน จนดูเหมือน...ไม่เคยมี
ชีวิตคนนั้นเล่า จากวัยเยาว์สู่เมืองผี
สุดท้ายปลายชีวี คือวิถีอนิจจัง
จากงอกเงยสู่งอกงาม ดั่งข้อความที่กล่าวอ้าง
เฉกป้ายบอกชี้ทาง แสงสว่าง...สัจธรรม
ชีวิตควรสำนึก คิดตรองตรึกเป็นประจำ
จะได้ไม่ถลำ ให้ดิ่งด่ำทางอบาย
สุดท้ายปลายชีวิต คงเหลือจิตที่เฉิดฉาย
หลุดลอยออกจากกาย สู่ที่หมาย...แดนนิพพาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2424
