11 สิงหาคม 2550 16:05 น.
อ.วรศิลป์
สายตาคู่นั้นจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของทารกน้อยในอ้อมกอด
น้ำตาที่เอ่อคลอเบ้าส่องสะท้อนกับแสงไฟเป็นประกาย
ความปีติยินดีฉาบฉายบนใบหน้าของหญิงสาว
สองมือของเธอที่โอบกอดทารกน้อยดูช่างอ่อนโยนและอบอุ่นยิ่ง
หญิงสาวค่อย ๆ หลับตาพริ้มอย่างเปี่ยมสุข
เธอกระชับอ้อมกอดจนทารกน้อยเริ่มอึดอัด
ริมฝีปากขมุบขมิบเหมือนกำลังเอื้อนเอ่ยอะไรสักอย่าง
********************
สองแขนแม่จะโอบอุ้มคุ้มชูเจ้า
จากวัยเยาว์จนเติบใหญ่ไม่หน่ายหนี
สองแขนแม่จะปกป้องผองไพรี
มิให้มีทุกข์ภัยใดบีฑา
สองขาแม่จะเดินย่ำกรำงานหนัก
มิรู้พักรู้เหนื่อยรู้เมื่อยล้า
สองขาแม่จะก้าวย่างข้างลูกยา
ไปจนกว่าชีพแม่ลับดับมลาย
สองตาแม่จะสอดส่ายรอบกายเจ้า
จะคอยเฝ้าไล่ยุงไรให้หนีหาย
สองหูแม่จะเงี่ยฟังระวังภัย
และประคองเจ้าไว้ด้วยสองมือ
ทั้งข้าวปลาอาหารแม่จะหา
ทั้งเงินตราส่งอ่านเขียนเรียนหนังสือ
ขอเพียงเจ้าไม่เกียจคร้านหมั่นฝึกปรือ
และยึดถือคำสอนสั่งดังตั้งใจ
ทั้งหมดนี้คือคำสัญญามั่น
เพื่อรับขวัญในวันอันสดใส
นับแต่นี้ทุกวันนิรันดร์ไป
กายและใจแม่ให้เจ้า....ไม่เอาคืน
11 สิงหาคม 2550 15:57 น.
อ.วรศิลป์
รักของใครจะยิ่งใหญ่เท่ารักแม่
รักของใครจะเที่ยงแท้เท่าแม่ฉัน
รักของใครไหนอื่นกี่หมื่นพัน
รักของใครเทียบแม่ฉันนั้นไม่มี
รักของแม่กว้างใหญ่แสนไพศาล
รักของแม่กล่อมวิญญาณให้สุขี
รักของแม่เทียบค่ามหานที
รักของแม่มิมีรักใดปาน
แม่ให้ฉันทั้งชีวีที่ให้ได้
แม่ให้ฉันมากมายมหาศาล
แม่ให้ฉันเริงรื่นสุขชื่นบาน
แม่ให้ฉันแม้ทรมานแทบสิ้นลม
แม่ให้ฉันได้อิ่มแม้ต้องอด
แม่ให้ฉันได้ลิ้มรสความสุขสม
แม่ให้ฉันแม้ทนทุกข์สุดระทม
แม่ให้ฉันแม้ต้องตรมขมขื่นใจ
ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ววันนี้
ฉันเข้าใจในหวังดีแม่มีให้
ฉันวันนี้อยากบอกรักแม่จากใจ
แม่ยิ่งใหญ่ดุจร่มไทรคุ้มชีวัน
ขอสัญญาจะยึดถือซึ่งคำสอน
จะขอพรเพื่อแม่ได้สุขสันต์
ขอสัญญาว่าจะดีทุกทุกวัน
แทนของขวัญจากใจให้แม่เอย