19 มีนาคม 2556 15:09 น.
อ.วรศิลป์
โอละหนอ โอละเห่
แม่เคยกล่อมและไกวเปลให้หลับใหล
ถ้อยคำร้องคือลำนำรักจากใจ
อันยิ่งใหญ่ที่ให้ลูกด้วยผูกพัน
โอ้ละหนอ โอละเห่
ลูกเลยวัยไกวเปลมิเหหัน
แม่ยังรักยังห่วงทุกห้วงวัน
โดยมิหวั่นหรือย่อท้อต่อสิ่งใด
งานจะหนักจะเบาแม่ไม่ว่า
ด้วยสองบ่าของแม่นั้นแบกไหว
จะหนักหนาสาหัสสักเพียงใด
เหงื่อที่ไหลก็คือรักอันหนักทรวง
จวบจนวันลูกลืมตาและอ้าปาก
แม่ยังยอมลำบากก็เพราะห่วง
ให้มากมายแต่ไม่เคยคิดทวง
เลือดในทรวงแม่พลีให้ไม่เอาคืน
แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดต้องพลักพราก
แม่ด่วนจากลับไปยากใจฝืน
สำนึกรักแม่ฟูมฟักให้หยัดยืน
อยากหยิบยื่นคืนรักให้พักสบาย
วันนี้ลูกมาส่งแม่สู่ฟ้า
ร้องเพลงกล่อมแม่นิทราให้เหนื่อยหาย
นับแต่นี้ถึงวันที่ม้วยมลาย
จารึกไว้แม่ของลูกทุกภพเอย
(ขอร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของคุณแม่เสงี่ยม มณฑาพงษ์)
29 มกราคม 2556 08:16 น.
อ.วรศิลป์
เส้นทางชีวิตที่ทอดยาว
ผ่านเรื่องผ่านราวมามากมาย
ความสุขความทุกข์อันหลากหลาย
สุดท้ายก็ล่วงผ่านพ้นไป
เส้นทางชีวิตที่ทอดยาว
ยังมีเรื่องราวของวันใหม่
ตราบที่ยังมีลมหายใจ
เรื่องราวใหม่ใหม่ยังมีมา
เส้นทางชีวิตที่ทอดยาว
สองเท้าย่างก้าวมุ่งเดินหน้า
บทเรียนวันเก่าคือตำรา
เตือนก้าวเดินหน้าอย่างระวัง
ระวังการย่ำซ้ำรอยเดิม
อย่าฮึกเหิมเกริมอย่าคลุ้มคลั่ง
รู้ใช้สติคุมกำลัง
กันการพลาดพลั้งอย่างตั้งใจ
สุดท้ายจุดหมายเมื่อไปถึง
ได้เป็นที่หนึ่งอย่างผ่องใส
เชิดหน้าชูคอด้วยพอใจ
ก้าวผ่านเส้นชัยอย่างทรนง
5 มกราคม 2556 15:50 น.
อ.วรศิลป์
ฉันก้าวเดินผ่านบันไดมาหลายขั้น
กว่าจะสูงตระหง่านเช่นวันนี้
ผ่านความรักความอาทรความอารี
ผ่านห่วงใยและหวังดีมามากมาย
ครูบังคับจับมือเขียนและเคี่ยวเข็ญ
เช้าจรดเย็นพร่ำสอนโดยมิหน่าย
ครูเหนื่อยยากลำบากทั้งใจกาย
เพียงมุ่งหมายกูลเกื้อเพื่อศิษย์ดี
ครูทั้งหลายเปรียบบันไดให้ศิษย์ก้าว
ศิษย์รุ่นแล้วรุ่นเล่าครูไม่หนี
ครูพากเพียรด้วยหัวใจอุทิศพลี
สร้างคนดีคนมีธรรมให้สังคม
หวนระลึกนึกย้อนเมื่อตอนหลัง
มีหลายครั้งที่ครูต้องขื่นขม
ความพลาดผิดศิษย์ทำให้ครูระทม
ทั้งที่ครูเฝ้าอบรมเพาะบ่มมา
อยากกลับไปกราบครูอีกสักครั้ง
อยากย้อนหลังไปบอกครูให้รู้ว่า
เส้นทางดีวิถีธรรมที่สอนมา
ศิษย์สัญญาจะรักษา....บูชาครู
"" สุขสันต์วันครูแด่บูรพาจารย์ทุกท่านด้วยความเคารพยิ่ง **
เนื่องในโอกาสวันครู (16 มกราคม 2556)
30 ธันวาคม 2555 16:09 น.
อ.วรศิลป์
วันเวลาลับล่วงเลย
เหมือนเช่นเคยที่ผ่านมา
หนึ่งปีใช่เร็วช้า
วันเวลายังคงเดิม
หนึ่งปีจบ ใช่ลาลับ
หากแต่กลับเป็นจุดเริ่ม
สานต่อและก่อเติม
ชีวิตเดิม...อีกหนึ่งปี
ปรารถนามหาบุญ
คอยเกื้อหนุนทุกถิ่นที่
พุทธาบารมี
นำสิ่งดีสู่ท่านเทอญ
4 ตุลาคม 2555 13:29 น.
อ.วรศิลป์
ไปไหนมาไหน
มีของฝากติดไม้ติดมือ
อาจจะลำบากตอนถือ
แต่ผลลัพธ์คือ ความสุขใจ
ราคานั้นไม่สำคัญ
สำคัญตรงที่การให้
ชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่
ผู้รับสุขใจ..เท่าเทียมกัน
จะถูกจะแพงไม่ว่า
คุณค่าไม่ใช่ตรงนั้น
ของฝากหยิบยื่นให้กัน
บอกความสัมพันธ์ความใส่ใจ
แถมด้วยความรักและคิดถึง
สิ่งซึ่งพอให้กันได้
ขอเพียงทำด้วยหัวใจ
ของฝากก็ยิ่งใหญ่...ในตัวเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2441
