วันเกิด กับวันตาย วันใด สำคัญกว่า วันแรก ที่ลืมตา หรือปิดตา คราสิ้นใจ วันเกิด กำเนิดชีวิต หรือวันจิต ดับสลาย วันเริ่ม หรือวันสุดท้าย โอ้วันใด ที่สำคัญ วันชีวิต เพิ่งเริ่มต้น วันเก็บผล ที่ไถหว่าน วันร่างกาย รวมวิญญาณ วันวิญญาณ แยกจากกาย วันสังสรรค์ การเกิดชีวิต พร้อมญาติสนิท มิตรสหาย หรือกับคน เคียงข้างกาย ยามสิ้นใจ วันใดสำคัญ วันเกิด กับวันตาย ระลึกไว้ จำให้มั่น คุณค่า ของคนนั้น ตัดสินกัน ที่วันตาย
ดาวเรือง สีเหลือง บนดินขจรกลิ่น ถึงถิ่น สวรรค์ถวาย แด่จอม ราชันย์บัดนี้ นิรันดร์ ชั่วกาลดาวเรือง สีเหลือง สดใสพสกไทย พร้อมพรัก สมัครสมานน้อมถวาย ส่งดวง พระวิญญาณสู่ทิพย์ สถาน พิมานแมนดาวเรือง สีเหลือง บนดินขจรกลิ่น ทั่วถิ่น แว่นแคว้นแทนรัก ภักดี ทดแทนส่ง ธ สู่แดน สวรรค์เอยน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้วันพฤหัสบดีที่ ๒๖ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๐
ไม่ว่าจะ ตื่นมา พบอะไร จงสุขใจ กับวันใหม่ ที่ได้เห็น จงสุขใจ กับหัวใจ ที่ยังเต้น เพราะหลายคน ไม่ได้เห็น เหมือนเช่นเรา ชีวิตมี ทุกข์บ้าง ช่างปะไร คิดมากไป ทุกข์ใจ ไปเปล่าเปล่า ชีวิตคน ปะปน หลายเรื่องราว สุขทุกข์เศร้า ใครเล่า เอาพ้นตัว ไม่อยากทุกข์ ก็อย่าไป ร่ำไรทุกข์ ไม่สนุก หากเอาทุกข์ มาใส่หัว เริ่มวันใหม่ คราใด บอกใจตัว ไม่ต้องกลัว ถ้าหากดี ผีคุ้มเอง
ย้ำว่ามันเป็นความลับ จึงกำชับบอกใครไม่ได้ วันนี้ที่บอกเกลอไป ก็เพราะไว้ใจในเกลอ รู้แล้วรับปากฉันนะ ว่าจะไม่พลาดพลั้งเผลอ เรื่องนี้ความลับนะเออ คนรู้กันเกร่อจะเสียหาย ผ่านไปไม่ทันข้ามวัน ความลับนั้นพลันขยาย เหมือนฝักนุ่นแตกกระจาย ซ้ำเพี้ยนมากมายก่ายกอง อนิจจัง อนิจจา ความลับ กำชับว่าอย่าป่าวร้อง รู้กันเธอฉันเพียงสอง ครั้นพอหลายสอง...จึงก้องเมือง
ถ้าความอยากรู้อยากเห็นทำให้เป็นทุกข์ เราจะเป็นสุขเมื่อหยุดอยากรู้อยากเห็น ถ้าวันนี้ทุกข์ใจกับสิ่งที่อยากเป็น เพียงเสพสุขรอบกายที่แฝงเร้น ทุกข์เพราะอยากเป็นก็มลาย สิ่งสร้างทั่วไปหาได้วุ่นวายเยี่ยงมนุษย์ ทั้งที่ฉลาดสุดสุดแต่มนุษย์กลับอ่อนไหว อ่อนไหวไปกับอารมณ์และจิตใจ มนุษย์จึงหม่นหมองไหม้เพราะความอ่อนไหวของตนเอง ดอกกุหลาบยังคงเป็นดอกกุหลาบ ไม่ได้เอาตัวไปเปรียบไปทาบหรืออวดเบ่ง ดอกเข็ม ดอกชบา ก็ภูมิใจในตัวเอง ไม่มีสิ่งใดอวดเก่ง หรือ อยากรู้อยากเห็นเช่นคนเลย