22 กันยายน 2561 09:45 น.
อ.วรศิลป์
ปล่อยใจให้ว่าง
ปล่อยวางกิเลส
เรียนรู้ปฏิเสธ
กิเลสตัณหา
เพาะกล้าความดี
ปรานีเมตตา
ยึดมั่นศรัทธา
ศาสนาของตน
ปล่อยใจให้ว่าง
เร่งสร้างกุศล
สุดท้ายหมายพ้น
วัฏสงสาร
ชีวิตแสนสั้น
นับวันคืนผ่าน
คงอีกไม่นาน
ถึงด่านสุดท้าย
ปล่อยใจให้ว่าง
ปล่อยวางก่อนสาย
เพราะอีกนานไหม
ก็ใครเล่ารู้
(22.9.61)
21 กันยายน 2561 09:36 น.
อ.วรศิลป์
ไม่ได้ถือไว้ที่มือ
หากแต่ถือไว้ที่ใจ
วัยเยาว์อุ้มเอาไว้
ครั้นเติบใหญ่ใจห่วงหา
ไม่ได้กอดไว้แนบอก
แต่กอดกกในอุรา
ความรักความเมตตา
ของมารดามิเหือดหาย
ไม่ได้ป้อนข้าวป้อนน้ำ
แต่เช้าค่ำห่วงมิวาย
อยู่ดีกินดีไหม
ใครเล่าใครคอยจัดหา
ไม่ได้ดูแลใกล้ชิด
แต่ดวงจิตชิดลูกยา
ดับดิ้นดินกลบหน้า
จิตมารดายิ่งอาลัย
นี่แหละรักของแม่
ยิ่งใหญ่แท้แน่กว่าใคร
ลูกเต้าจำเอาไว้
เร่งชดใช้ทดแทนคุณ
ป.ล. ครบหกปีที่สิ้นแม่
(21.9.61)
20 กันยายน 2561 11:18 น.
อ.วรศิลป์
ทุกวันคงไม่ใช่วันที่ดี
ถ้าวัดกันที่การมีโชค
แต่ถ้าอยู่อย่างเข้าใจโลก
ทุกวันคือโชคที่มี
โชคดีที่ได้ตื่นมา
รับแสงสุริยารังสี
ยังมีเวลาทำดี
ให้ชีวิตมีราคา
เพราะมีบางคนไม่ตื่น
ไม่ผ่านค่ำคืนตื่นเห็นฟ้า
มาเห็นแสงงามยามทิวา
และหมดเวลาทำดี
พึงใช้โชคดีที่ได้
ทุกเช้าวันใหม่ให้เต็มที่
ด้วยการเร่งทำกรรมดี
ก่อนที่โชคดี....ไม่มีมา
(20.9.61)
19 กันยายน 2561 10:22 น.
อ.วรศิลป์
แม้กายยังไม่สุข
แต่อย่าทุกข์ที่หัวใจ
ครองตนคนเรียบง่าย
สุขเกิดได้ในทุกวัน
ก้าวเดินถูกวิถี
ชีวิตนี้ก็สุขสันต์
ทรัพย์สินเงินทองนั้น
ซื้อสวรรค์ได้อย่างไร
แม้กายยังไม่สุข
แต่อย่าทุกข์ที่หัวใจ
มองโลกมุมใหม่ใหม่
สุขเกิดได้ไม่ยากเย็น
(19.9.61)
18 กันยายน 2561 10:38 น.
อ.วรศิลป์
น้ำค้างบนใบหญ้า
ระยิบตาครารุ่งสาง
แต่ครั้นฟ้าสว่าง
กลับเลือนลางมลายสิ้น
แต่น้ำค้างบนใบหญ้า
ก็มีค่าต่อผืนดิน
ก่อนอันตรธานสิ้น
พืชคลุมดินก็ชื่นใจ
ชีวิตของคนเรา
นั้นยืนยาวเป็นไหนไหน
ครั้นดับลับสูญไป
เหลืออะไรให้แผ่นดิน
(18.9.61)