30 เมษายน 2552 22:06 น.
อีกาไร้รัก
...อึดอัดทรมาณหายใจไม่ออก
อยากจะบอกระบายคนซักคน
แต่ดูหม่นหมองและมึดมน
รู้สึกลนไปหมด สิ้นทุกอย่าง
...จะกดดันไปถึงไหน
รุ้บ้างมั้ย มันสับสนไปหมดแล้ว
จะก้าวซ้ายก้าวขวาไม่แน่ใจ
ตกลงจะยังไง ช่วยบอกที
...แค่สายตาที่มองมา
มันแทบฆ่าดวงใจนี้ตายทั้งเป็น
ดูเย็นชาทั่งดั่งเข็ม
ทิ่มแทง นับร้อยแผลปักกลางอก
...บนหัวใจมีแต่แผล
ที่เธอกระทำระยำไว้
ดูสะใจในคราวที
เลือดไหลเป็นนที อาบกายา........................................by อีกา
30 เมษายน 2552 22:04 น.
อีกาไร้รัก
...ชะตาแผ้วพลาด ไม่ผันผ่าน
อตีดกาล ไม่ไหลย้อน
ราตรียัง ยอกยอน
เวลาอาทร ให้พ้นไป
...ถ้าไม่ใช่ คือเนื้อคู่
หรือจะรออยู่ ณ ใช่ไหม
เสียเวลา ที่รอคนห่างไกล
แล้วทำไม ให้ช้ำซาก
...อดีตกาล ที่ไหลผ่าน
ได้แค่อ่าน ในความทรงจำ
แต่หาได้ ที่จะกระทำ
มันเป็นเรื่องบุญกรรมต้องทำใจ
...ได้แต่ ทำว้นนี้ให้ดีที่สุด
อย่าไปสดุดกับอดีตกาล
ปล่อยให้เป็นเรื่องของวันวาน
แล้วก้มหน้ารับชะตากรรม กันต่อไป.........................By อีกา
30 เมษายน 2552 22:03 น.
อีกาไร้รัก
...ท้องฟ้า มืดสลัว
ดูน่ากลัว ฟ้าแลบ เป็นระยะ
เวหา พายุ มา
ฝนฟ้าฝ่า กลัว จับจิต
...ฟ้ากระหน่ำ ไม่ปราณี
ไร้ซึ้งมี กฤษฏีกา ไม่
อากาศหนาว แทบ จับใจ
พายุไล่ เมฆฝน ไรครืนๆ
...ตัวฉันขับ รถยนต์ ในความมืด
มิดสนิท เห็นทาง ไม่
ไร้ซึ้ง ความ ห่วงใย
เหมือนกับฉัน เดียวดาย ในโลกนี้
...พาหนะ บุญเจ้ากรรม
เกิดระยำ เป็นใด ไม่
ไฟลุกวาบ และดับไป
สตาร์ไม่ เครื่องกระตุก ดับสนิท
...ก้าวออกไป ในนอก รถ
หนาว จับจต ใจยะเยือก
แทบก้าวกลับ ไปไม่เครือ
ดุจคราวเยือน บัดซบ ในชีวี
...มองหาคน เข้ามาช่วย
แต่ดูเหมือนคราวซวย ของชีวิต
หาไม่ได้ ณ สิ่งใดในดวงจิต
ไม่มีแม้ซักนิด ใครซักคน
...นี่ฉันทำปาบ ใดหนา
ถึงเวลา ชดใช้ แล้วหรือนี่
หรือไปทำระยำ ไม่ใยดี
กับสิ่งที่ ระคนระดลไป
...ทันใดนั้น สายฟ้าฟาด
เสียงเสียดทาน สะอิ้งไปทุกที่
หูตาลาย เลือดไหลนที
โอ้ฉันนี่ เจ็บปวด โอดแทบตาย
...มองไปทาง ข้างหน้ารถ
ดวงไฟคตเคี้ยว ลุกลามทั่ว
ถึบประตู แทบสุดตัว
โอ้...แม่จ่า หนูกลัวแทบขาดใจ
...ร้องเรียกแหกปาก เสียงกระเซิง
ดูยับเยิน ไปทั่ว ณ ร่างกาย
โอ้...หรือถึงเวลา ฉันจะตาย
โปรดช่วยด้วย ให้ฉันคาย ความทุกข์ทรมาณ
...เวลาช่างดูผ่านไปเชื่องช้า
นาฬิกา หาได้ขยับไม่
โอ้ละหนา คนใกล้ตาย
จะวางวาย กันแน่หรือ บอกฉันที
...ยังมีสิ่ง ที่ไม่ได้ทำ
อยากบอกรักกัน แนบกายเธอ
ดูละเมอ เพ้อพก กริยา
ดูไร้ราคา ณ ตอนนี้
...โอ้..สายตาเริ่มพร่ามัว
ดูไปทั่ว ระรานตา
ดวงใจ จะหลับ ชั่วนิพาน
ร่างกาย สิ้นลมหายใจ ลับนิรันต์..............................................By อีกา
23 เมษายน 2552 21:48 น.
อีกาไร้รัก
...จันทรา ราตรี ดวงดาว
สุกสกาวผ่องใส
นวลนองเป็นยองใย
เป็นกำไรของชีวิต
...แต่บางคนไม่คิดในเข่นนั้น
มัวแต่เข่นแต่ฆ่ากัน
ความจัญไรไปทุกที่
ดูอัปปรีย์ไปทุกทาง
...เอะอะก็ว่ากูถูก
กินกระดูกเป็นอาหารหรือไงฮะ
เอะอะก็ว่าคนอื่นผิด
คุณสิ้นคิดแล้ว หรือไร
...ผลักไสและไล่ส่ง
ดูแล้วปลงอนาถา
นี่หรือผู้ว่าในสภา
เสียดายเสียง ที่เลือกคุณจรึง......................................by อีกา
21 เมษายน 2552 21:33 น.
อีกาไร้รัก
...บทกวีแห่งความปวดร้าว
ตัวอักษรแห่งความโศกเขลา
ทำนองแห่งความเงียบเหงา
มีเพียงเงาอยุ่ข้างกาย
..ความหมายที่ผันผ่าน
มีแต่ความอัด อั้นระทมใจ
มีคำถามอยู่ไป เพื่ออะไร
ในเมื่อไม่มีใคร คอยติชม
...ดวงจิตในเงามืด
ไร้ซึ่งแสงสว่าง คอยเคียงใกล้
มในอารมณ์ปวดร้าว ระรานใจ
ไม่มีใครคอยเคียงข้าง อยู่ข้างกาย
...จมอยู่ในราคะกฤษณา
ในลาวาแห่งความ ข่มขืนใจ
ไม่มีปัญญาหาทางออก ไปไกลๆ
ไม่ให้หายใจกันบ้าง รือ...................................................................by อีกา
หน้าส่วนตัว
1230
