30 กันยายน 2555 15:08 น.
อินสวน
อยู่อยู่ก็จู่โจมเข้าจับใจ
กรูเกรียวใส่ทักทายจนไหวหวาม
พร่างพรูคำจำจดแสนงดงาม
ยากปล่อยข้ามผ่านเลยแล้วเฉยชา
เก็บความรู้สึกดีที่มากมาย
แทนที่ความเดียวดายและโหยหา
ความอ่อนโยนจริงใจในแววตา
ปรารถนาเสมอมาและรอคอย
แม้ไม่อาจตีความนิยามรัก
เพียงรู้จักเกินค่ากว่าท้อถอย
ลมทะเลเห่รับประทับรอย
คลี่คลายความเหงาหงอยลอยล่องไกล
อยู่อยู่ก็จู่โจมพรมจูบลา
ไม่ทันเอ่ยวาจาวิงวอนไว้
ลมบกโบกกรรโชกโบยหัวใจ
โถทำไม...ใจร้ายจัง...ที่นางยวน
4 กันยายน 2555 09:38 น.
อินสวน
มีเรื่องเล่ามากมายจากเพื่อนเก่า
ทั้งเรื่องเศร้าและสุขสนุกสนาน
ระหว่างการรอข่าวที่ยาวนาน
ความน้อยใจไหลผ่านกาลเวลา
มาเยี่ยมยามถามไถ่ห่วงใยอยู่
ได้ยินคำพร่างพรูคิดฮอดหา
ความปวดเจ็บเก็บกดตลอดมา
ระบายเป็นน้ำตาออกจากใจ
เป็นอย่างไรทางบ้านการค้าขาย
เรื่องการเรียนน้องชายไปถึงไหน
ยังอยากเรียนต่อโทที่เมืองไทย
หรือพากันเปลี่ยนใจไปเวียดนาม
กราบพระบางบูชาสารภาพ
ลูกทำบาปบิดเบือนเหมือนมองข้าม
ทางชีวีแต่นี้จะดีงาม
เพราะทุกยามมั่นคงองค์ปฏิมา
เช้าวันนี้สายหมอกทักหยอกเย้า
ร้านกาแฟครั้งเก่าเราหวนหา
ริมน้ำโขงถึงตอนย้อนเวลา
มองสบตาใจสั่นหวั่นหวิวทรวง
มีคำถามมากมายในครานี้
คงจะมีเพื่อนใหม่คนเมืองหลวงฯ
น้ำคานใสไหลลงแม่โขงลวง
ยังเป็นห่วงกลัวใครทำให้ตรม