1 สิงหาคม 2554 07:10 น.
อินสวน
เคยไหมกับการรักใครสักคน
หรือว่าแกล้งสับสนบอกไม่ใช่
เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้
ด้วยห่วงใยสัมพันธ์ที่เคยมี
เคยไหมไม่พบหน้าแล้วว้าวุ่น
ดูเหมือนเป็นวัยรุ่นใจเต้นถี่
เมื่อเธออยู่ใกล้ใกล้อารมณ์ดี
นับวันยิ่งทวีปั่นป่วนใจ
อยากให้เธอเอาใจคอยไถ่ถาม
อยากให้เธอโทรตามยามเจ็บไข้
แต่ความจริงเส้นทางเราห่างไกล
คำตอบคือไม่ใช่ตามครรลอง
สื่อสารจากหัวใจส่งไปหา
ผ่านสายตาท่าทางวอนขอร้อง
เพียงแค่เธอถนอมยอมประคอง
อย่าให้ต้องจารีตผิดศีลธรรม
ใจอยากหยุดทุกอย่างถึงทางจบ
อีกใจรบอยากบอกเพื่อตอกย้ำ
อยากเปิดเผยเฉลยเอื้อนเอ่ยคำ
ให้รู้ดำรู้แดงหายแคลงใจ
ปล่อยทุกอย่างค้างคาเวลาผ่าน
สถานการณ์กัดกร่อนความอ่อนไหว
โทษเวรกรรมกระทำหรือโทษใคร
หรือโทษความเป็นใจของเรื่องราว
วันนี้ฟ้าหม่นดำย้ำรอยเหงา
เหมือนเร่งเร้าให้เราเศร้าเหน็บหนาว
ไม่มีจันทร์เสี้ยวแหว่งหรือแสงดาว
มีแต่รอยเจ็บร้าวคราวเดียวดาย
จะเรียกร้องวอนขอก็ไม่กล้า
จะโทรหาเกรงว่าไม่รับสาย
ความคิดถึงล้นหลากรักมากมาย
รอคำตอบสุดท้ายจากสายลม
พายุฝนกระหน่ำค่ำคืนนี้
ทั่วพื้นที่ใจรานสะท้านข่ม
ท่ามกลางความอ้างว้างที่พร่างพรม
กฎเกณฑ์ความเหมาะสมยังพร่างพรู
ความอัดอั้นกดดันยืนยันรัก
ลมหายใจหน่วงหนักยังคงอยู่
ทอดถอนแล้วโถมทับใครรับรู้
ทิ้งรอยความหดหู่ให้ดูแล
จวบรุ่งเช้าราวฟ้ายังพร่าหม่น
หลังม่านฝนหวังคนที่รักแท้
เขาคงไม่ละเลยสิ่งเคยแคร์
ใจดวงนี้อ่อนแอแพ้รักเธอ