16 พฤศจิกายน 2554 07:37 น.
อินสวน
ณ ฟากฟ้าคืนหนาวดาวหม่นหมอง
ลมหนาวต้องใจกร้านสะท้านไหว
จึงไม่อาจซ่อนเร้นความเป็นไป
แม้สายเกินแก้ไขยังใฝ่คืน
มองราวฟ้าห่างไกลห่วงใยยิ่ง
จากใจจริงสัมผัสยากขัดขืน
ความหวังดีแต่หลังคงยั่งยืน
ไม่เคยแปรเป็นอื่นแม้สักครา
ฝากลมหนาวเล้าโลมไปพรมพรอด
ฝากอ้อมกอดยืนยันในฝันหา
ยิ้มทักทายฝากไว้กับจันทรา
ฝากดาราสบตาสัญญาใจ
ณ ฝั่งฟ้าพร่างพราวเห็นดาวตก
ยืนกอดอกเหว่ว้าน้ำตาไหล
คิดถึงลุ่มเจ้าพระยาห่วงอาลัย
อุทกภัยคลี่คลายแล้วหรือยัง
กาสะลองหอมบางน้ำค้างหยด
ยังไม่หมดหลงใหลในมนต์ขลัง
ปรารถนารักยิ่งยังจริงจัง
แม้เขาชังร้างรายังอาวรณ์