31 มีนาคม 2553 11:36 น.
อินสวน
ฟ้าคำรณฝนพรมลมกรรโชก
โบยกิ่งโศกโยกโยนโอนเอนไหว
นอกหน้าต่างอ้างว้างดูห่างไกล
ความห่วงใยจากใครอยู่ไหนกัน
มองม่านหม่นฝนพราวจากราวฟ้า
ภาพมัวพร่าเกินกว่าจะคว้าฝัน
มีบางอย่างกั้นกลางทางผูกพัน
ความสำคัญแบ่งปันผกผันแปร
สายฝนจางริมหน้าต่างบานเก่า
กลิ่นไอฝนปนเหงาเร้ารอยแผล
กลีบคูนเหลืองร่วงหล่นปนกลีบแค
เกลื่อนบนแคร่ไม้ไผ่ใต้โศกเงา
เจ้าของบ้านกวาดลานร่องรอยหล่น
ความสับสนทิ้งในถังใบเก่า
เก็บทุกอย่างลงวางให้บางเบา
จึงบอกเล่าเรื่องราวส่งข่าวมา
26 มีนาคม 2553 10:44 น.
อินสวน
บนหนทางอ้างว้างช่างโหดร้าย
มองจุดหมายปลายฟ้าเกินกว่าฝัน
เหมือนโลกร้างเดียวดายไร้ผูกพัน
เพียงเศษเสี้ยวแบ่งปันนั้นไม่มี
ลมคิมหันต์วันเหงาเศร้าเร้นลึก
ซ่อนรู้สึกในซอกที่หลอกลี้
พัดเล้าโลมพรมรักด้วยภักดี
มวลดอกไม้หลากสีที่เบ่งบาน
ท่ามสีสันสดใสใจกลับหม่น
ความสับสนปะปนบทเพลงหวาน
เอ่อไหลล้นคนรอทรมาน
วอนลมผ่านรักฝากจากคนไกล
ปลายราวฟ้าเมฆาพราวระยับ
ยังคอยนับสดับความเคลื่อนไหว
มีเพื่อนเก่าแนบเนาที่ราวไพร
คอยส่งใจไปหาปรารถนาดี