26 ธันวาคม 2553 07:39 น.
อินสวน
สายลมที่เดียวดายบ่ายวันนี้
หอบเอาความหวังดีที่ไร้ค่า
ผ่านภูสูงเหน็บหนาวจากราวฟ้า
นำหอมจากบุปผามากำนัล
สายลมหวั่นหวิวหวามเยี่ยมยามข่าว
อยากรับรู้เรื่องราวเส้นทางฝัน
ใช่คิดคืนฟื้นฟูสู่สัมพันธ์
เพียงอยากช่วยแบ่งปันยามทุกข์ใจ
สายลมหงอยอ้อยสร้อยร่องรอยร้าง
พัดผิดทางอ้างว้างยังหวั่นไหว
ร่วงหล่นแล้วไม่เหลือแม้เยื่อใย
สลัดใบจากต้นจนวังเวง
สายลมที่เดียวดายหวนชายเขา
หอบเรื่องเศร้าขื่นขมถูกข่มเหง
แว่วเพลงฝันปลอบขวัญที่บรรเลง
จากบทเพลงขุนเขาที่เข้าใจ
20 ธันวาคม 2553 13:30 น.
อินสวน
ระหว่างวันเวลาที่ล้าอ่อน
กลับมองย้อนเส้นทางร้างรอยฝัน
ซากรู้สึกกีดขวางทางสัมพันธ์
จากวันนั้นวันนี้ ณ ที่เดิม
ทบทวนความผูกพันก่อนหันหลัง
กับกี่ครั้งความหมายใจเจ็บเพิ่ม
หมดปัญญาหาทางสร้างต่อเติม
เพราะจุดเริ่มบอบบางรักข้างเดียว
ปิดผนึกบันทึกรักขมขื่น
คงขอคืนใจท้อที่ห่อเหี่ยว
เหลือแต่ซากชีวิตที่ซีดเซียว
ตัดเยื่อใยข้องเกี่ยวเลิกเหลียวแล
เปิดประตูหัวใจห้องใหม่ออก
ระบายบอกให้รู้เป็นผู้แพ้
ต่อจากนี้ไม่มีความอ่อนแอ
ไม่ยอมถูกรังแกอย่างแน่นอน
18 ธันวาคม 2553 11:59 น.
อินสวน
ในค่ำคืนเหน็บหนาวร้าวรานลึก
ซ่อนรู้สึกงันเหงาในเงาหมอง
เทียนริบหรี่ล้าแรงทอแสงมอง
พอสาดส่องแวววับก่อนดับลง
ริมหน้าต่างม่านบางลายดอกไม้
วูบวาบไหวสะบัดลมพัดหลง
ละอองไอกระจายใจพะวง
อ่อนแอลงกล้าหาญประการใด
ควันธูปฟุ้งตลบอบอวลห้อง
แต่ใจล่องลอยไกลไปหนไหน
คอยห่วงใยปลายทางกับบางใคร
อีกเมื่อไหร่นานไหมในรอคอย
เทียนวูบดับพร้อมกับสายลมหวน
ไยคร่ำครวญร่ำไรให้เศร้าสร้อย
เก็บรู้สึกมัวหมองลบร่องรอย
แล้วปลดปล่อยผ่อนวางคงบางเบา
12 ธันวาคม 2553 14:09 น.
อินสวน
อยู่ในอ้อมกอดฉันฝันถึงใคร
รู้บ้างไหมว่าเจ็บและเหน็บหนาว
อยากครอบครองหมดใจใช่ชั่วคราว
เนื่องนับดาวสุริยันต์และจันทรา
อยากให้มีเธอฉันในวันนี้
ทุกพื้นที่มีเราใต้เงาฟ้า
ไม่มีเทพมนุษย์ครุฑนาคา
ไม่ต้องมีนางฟ้าพญาอินทร์
อยากให้เธอรักฉันเพียงคนเดียว
ไม่ข้องเกี่ยวแลเหลียวใครทั้งสิ้น
ฉันจะเกลียดทุกคนบนแผ่นดิน
ที่ถวิลหมายปองเกี่ยวข้องเธอ
บอกฉันหน่อยทำไมไม่รักฉัน
ไม่มีใจให้กันเพราะพลั้งเผลอ
ที่ผ่านมาเพียงผ่านการพบเจอ
ฉันรักเธอเสมอตลอดไป
4 ธันวาคม 2553 14:27 น.
อินสวน
คืนฟ้าหมองมองจันทร์เหมือนหันข้าง
นอกหน้าต่างอ้างว้างเจือจางฝัน
กี่เดือนดาวก้าวจากที่พรากกัน
ไม่เคยมีสักวันที่ลืมเลือน
อ่านจดหมายพร่าเบลอที่เธอทิ้ง
ฉันเก็บวางบนหิ้งเสมอเหมือน
เป็นตัวแทนภักดีที่ย้ำเตือน
ไม่คลายเคลื่อนเดือนเสี้ยววงเดียวกัน
บนโลกกว้างเส้นทางที่ร้างร้าว
แม้เหน็บหนาวทุกก้าวไม่หวาดหวั่น
พรหมลิขิตชีวิตรักผูกพัน
ยังเชื่อมั่นทุกคราวดาววาววาม
จากหัวใจส่วนลึกรู้สึกห่วง
อยากเห็นเธอลุล่วงและก้าวข้าม
ทุกย่างก้าวเรื่องราวเฝ้าติดตาม
คือนิยามความรักที่ฉันมี
คืนจันทร์เสี้ยวเหลียวแลแต่ว่างเปล่า
อยากทราบข่าวเหลือเกินอย่าเมินหนี
ยามห่างกันฝันเพ้อเจอคนดี
และยังมีรักฝากอีกมากมาย
ยามที่ล้าหมดแรงมองแสงส่อง
สบตามองดาวเถิดยังเฉิดฉาย
ฉันคอยส่งแรงรอทอประกาย
คอยทักทายใกล้ชิดสนิทใจ
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
1190
