20 พฤศจิกายน 2553 09:50 น.
อินสวน
สายลมเพ้อมาเจอใบไม้ร่วง
เล่ห์ลมลวงล่วงเกินสะเทิ้นไหว
หรือแกล้งหลอกกลอกกลิ้งก้านกิ่งใบ
ต้องหวนไห้โหยหาคราจากจร
แสงแดดอ่อนก่อนบ่ายคล้ายอบอุ่น
เหมือนเคยคุ้นเสน่ห์หอมเกสร
เห็นผีเสื้อชักชวนมวลภมร
เข้าออดอ้อนโอ้อวดวาดลวดลาย
มองสายน้ำล่องผ่านธารไหลหลั่ง
เข้าโถมถั่งแก่งหินไม่สิ้นสาย
ซัดกระเซ็นฟุ้งฟองเป็นร่องลาย
เป็นริ้วไล่หาดทรายไม่เหงางัน
ทั้งสายลมแสงแดดและสายน้ำ
คำพรอดพร่ำผีเสื้อเพื่อความฝัน
พร้อมดอกไม้โสภาลดาวัลย์
ต่างผูกพันเรื่อยไปใช่ครอบครอง
ความอาทรอ่อนไหวในสายตา
ตลอดมาเปรียบว่าเป็นเจ้าของ
หรือเป็นเพียงบทผ่านการทดลอง
ที่ถูกต้องนั้นหนาเรียกว่าอะไร
เพราะใจฉันไม่ใช่ใบไม้ร่วง
และไม่ใช่เล่ห์ลวงสายน้ำไหล
ไม่อาจทนร้าวรานผ่านเลยไป
จึงเกิดความเสียใจเป็นธรรมดา
14 พฤศจิกายน 2553 15:33 น.
อินสวน
เย็นลมหนาวกราวกรูดูโหดร้าย
ยังแพ้พ่ายลมเล่ห์เสน่หา
ช่างแสร้งเสกสรรคำจำนรรจา
มาต่อว่าตัดพ้อให้ท้อใจ
เดือนสิบสองน้ำนองเต็มสองฝั่ง
ไหลล้นหลั่งจนอกวิตกไหม้
ฤๅหลากล้นคำหวานจากย่านไกล
ที่ลวงไหลลามเข้าเจ้าพระยา
สู้อุตส่าห์รำพันฝันเพ้อใฝ่
คาดเดาใจเลื่อนลอยคิดคอยหา
รอวันรักรื่นรมย์สมเจตนา
สองเราพาร่วมชิดสนิทเชย
เย็นลมหนาวกราวกรูดูโหดร้าย
ยังแพ้พ่ายรักขมล่มรักเอ๋ย
เขาคงแกล้งแหนงใจไกลลับเลย
หนาวกว่าเคยทุกคราวร้าวรานมา...(จากลุ่มเจ้าพระยา)
หนาวเอยหนาวคราวใดไม่โหดร้าย
หัวอกชายพ่ายลมเสน่หา
จูบมัดจำคำหวานฝากกานดา
อย่าต่อว่าตัดพ้อให้ท้อใจ
เดือนสิบสองจับจองน้องไว้ก่อน
ฝากคำอ้อนจากอกสะทกไหว
หากรักพี่คนดีอย่ามีใคร
ถนอมใจรักมั่นตามสัญญา
โอ้ยอดชู้รู้ไหมใจจะขาด
สายสวาทไม่สิ้นถวิลหา
อยากจุมพิตชิดใกล้นัยนา
กระซิบว่าน้องจ๋าอย่าเอียงอาย
เย็นลมหนาวคราวนี้ไม่หนาวหนัก
อย่าให้รักติดหล่มนะลมเอ๋ย
เนื่องหนาวนี้มีเพื่อนไม่เหมือนเคย
คงไม่มีเสียงเย้ยเหมือนเคยมา....(จากอินสวน)
13 พฤศจิกายน 2553 19:01 น.
อินสวน
ก่อกองฟืนผิงไฟไล่ลมหนาว
เล่าเรื่องราวผ่านเพลงบรรเลงหวาน
ท่องทำนองโศกเหงาแกมร้าวราน
ไหวสะท้านผ่านพรมลมรำเพย
ใกล้ยี่เป็งเร่งรอต่อเติมรัก
หวั่นใจนักสะทกสั่นอกเอ๋ย
ลมหนาวล่องท่องถามตามคุ้นเคย
ไม่คิดเลยจะลับกับวันเดือน
ปากรำพึงรำพันว่าฝันเฝ้า
ใจของเจ้าใหลหลงคงไม่เหมือน
ท่ามค่ำคืนดึกดื่นชื่นชมเดือน
คงมีเพื่อนเชยชิดสนิทใจ
สายลมหวนหอบข่าวร้าวรานบอก
ลุ่มเจ้าพระยาเขาหลอกรู้บ้างไหม
ยกคำอ้างช่องว่างความห่างไกล
แล้วปันใจเป็นอื่นในคืนลวง
5 พฤศจิกายน 2553 06:05 น.
อินสวน
ฝากสายลมทักทายจากชายเขา
กับข่าวคราวซ้ำเก่าเคยเล่าขาน
หอบเรื่องราวหนาวเย็นเป็นตำนาน
กี่ร้าวรานผ่านมาแล้วผ่านไป
แม้ไม่ได้ปลุกปลอบคลายบอบช้ำ
หากเปรียบคนใจดำคงไม่ใช่
เพราะยังอยากอุ้มชูดูแลใจ
แต่เกรงใครหลายคนจะขุ่นเคือง
ความรักจากขุนเขาคนเก่าก่อน
อาจสั่นคลอนรอนล้าจากหลายเรื่อง
ลุ่มเจ้าพระยาชายกรุงความรุ่งเรือง
โสนเหลืองหรือจะคอยคนดอยดง
ป่านนี้คงเพลิดเพลินสะเทิ้นน้ำ
คงชุ่มฉ่ำร่ำไรแล้วไหลหลง
ลมเหนือเยือนเลื่อนลั่นความมั่นคง
ยังพะวงส่งถามความห่วงใย
ในยามนี้มืดมัวสลัวหมอก
มีเพียงดอกดาวเรืองที่ปลูกไว้
เป็นตัวแทนแฟนพี่ที่อยู่ไกล
ยามลมไล้หนาวย้อนพอผ่อนคลาย
ข้าวในนาคอยหาคนมาเกี่ยว
หรือจะลืมคมเคียวร้างราหาย
กระท่อมไร้คนเหลียวแสนเดียวดาย
จึงระแวงแหนงหน่ายเบี่ยงบ่ายคำ
เหมันต์ตะวันอ้อมหอมข้าวใหม่
คิดถึงใครจนเผลอคำเพ้อพร่ำ
เปิดอีเมล์ว่างเปล่าเหงาประจำ
ต้องผ่านกี่คืนค่ำ...ต้องทำใจ
หน้าส่วนตัว
1726
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
