26 พฤศจิกายน 2551 22:45 น.
อินสวน
ขุนสถานลานชมดาวหนาวลมต้อง
แววดาวหมองมองผ่านม่านหมอกหนา
เพรียกพฤกษ์ไพรไกลกู่ภูพนา
ใจหวงหายอดพธูอยู่กรุงไกล
คืนเหน็บหนาวดาวกระพริบแสงริบหรี่
ห่วงคนดีป่านฉะนี้เป็นไฉน
มีปัญหาการงานประการใด
พบเพื่อนใหม่รู้ใจลืมใครคอย
วอนสายลมพรมผ่านสื่อสารฝาก
ฟ้าอีกฟากเพื่อนเก่าเศร้างันหงอย
เห็นดาวน้อยคล้อยเคลื่อนใจเลื่อนลอย
บนแดนดอยดึกดื่นคืนทรมาน
คิดถึงคราวนับดาวพะเน้าพะนอ
ผิงไฟก่อต่อกลอนอ้อนเพลงหวาน
วูบลมหนาวเพื่อนเก่าเหงาบนลาน
ขุนสถานลานคนเศร้า...เขาคงลืม
25 พฤศจิกายน 2551 08:12 น.
อินสวน
สายสวาทสาดซัดพิกัดรัก
แสนหน่วงหนักเสียหลักลงล้มหงาย
กระแสเชี่ยวเกลียวรักที่ทักทาย
ช่างโหดร้ายแล้วห่างหายสลายลา
สิ้นสวาทขาดใจยามไกลห่าง
รอยรกร้างไร้รักเร่เสน่หา
เหลือเศษซากเสียหายใจเย็นชา
อุทกน้ำตาบ่าไหลใจจ่อมจม
พิศวาสบาดหมางจืดจางจิต
เหมือนถูกพิษวิกฤตรักหนักขื่นขม
ตัดเยื่อใยไม่ขาดบาดอารมณ์
เพราะใจจมคมสวาทบาดลึกลง
กังหันสวาทไม่ขาดแรงแห่งลมรัก
ยามอกหักสลักใบอาจใหลหลง
คลื่นรักแรงแกล้งประดังยังมั่นคง
พิศวงหลงสวาทไม่ขาดรอย
18 พฤศจิกายน 2551 09:54 น.
อินสวน
ปลายปีนี้มีแผนท่องแดนไทย
ตารางใจนัดหมายหลายแห่งหน
ชิดกระชั้นใกล้วันพลันกังวล
ด้วยสับสนคนไหนคิวใครจอง
น้องแตงโมสุโขทัยรอไปก่อน
ทักษอรอ้อนให้ไปเชียงของ
น้องชมพู่รออยู่ทุ่งบัวตอง
ดอยกาสะลองน้องหลินถวิลคอย
น้องฮันนี่ขอคืนดีที่เขาใหญ่
ผาชนะไดน้องไอซ์ใจงันหงอย
สงสารสาวหาดใหญ่ใจหลุดลอย
ไหนน้องพลอยเมืองจันทร์คอยสัญญา
โถน้องเชอเพ้อหาที่ลพบุรี
น้องกุ๊ดจี่คนดีที่พ้อหา
สาวอมก๋อยน้อยใจพี่ไม่มา
ภิมญดาอย่าเสียใจปีใหม่มี
ขออภัยไหมแก้วรอแล้วเก้อ
ยังอยากเจอมิ่งมิตรใช่คิดหนี
โอกาสหน้าเถิดหนากัญหาเทวี
คนหน้าตาดีอย่างพี่จะพลีใจ
อย่างอแงสาวแก่นินละวรรณ
เลิกรำพันอันมิดราอย่าสงสัย
น้ำผึ้งเดือนธันวาน้องจ๋าว้าวุ่นใย
เลิกร้องให้โคบอนอย่าอ้อนเลย
ครูพริมครับที่รอรับขอเลื่อนหมาย
ครูกระดาดทราย ช้างน้อยคอยไปเรื่อยเรื่อย
มณีจรร ฝันค้างอีกตามเคย
โอ้อกเอ๋ย ยาปวดหาย กระวายกระวน
ตัดสินใจครั้งสุดท้ายก่อนบ่ายหน้า
จะไปหาเธอคนนี้ไม่มีเหตุผล
กราบย่าโมมุ่งหมายรายงานตน
ขอเป็นคนราชสีมาอย่าตัดรอน
13 พฤศจิกายน 2551 09:01 น.
อินสวน
มองสายหมอกดอกเหมยที่เคยคุ้น
กลิ่นหอมกรุ่นอุ่นอวลหวนรอยฝัน
ความทรงจำนำย้อนก่อนจากกัน
ถ้อยรำพรรณวันเก่าเราสัญญา
ลมหนาวพลิ้วแผ่วผ่านเพลงหวานแว่ว
โชยกลิ่นแก้วหอมจางร้างเสน่หา
น้ำค้างพราวร้าวฤทัยไร้สัจจา
หลอกให้หาแล้วห่างหายใจร้ายจัง
ย้อนรอยเจอเหม่อนั่งริมฝั่งโขง
สุดคุ้งโค้งลงไหลไม่คืนหลัง
เคืองขุ่นข้อง ค้างคา ละล้าละลัง
ยามเขาชัง จะข้ามฝั่ง ลังเลใจ
น้ำกระจาย สายกระเซ็น เป็นริ้วคลื่น
ความขมขื่น กลืนกลั้น ข่มหวั่นไหว
มางอนง้อ ต่อสัมพันธ์ ด้วยจริงใจ
เริ่มต้นใหม่ในวิถีที่เบิกบาน
หน้าส่วนตัว
1340
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
