15 สิงหาคม 2553 10:37 น.
อินสวน
วันม่านฟ้าสีเทาดูเศร้าหม่น
อาจมีใครบางคนสับสนห่วง
ลมฝนพัดรำเพยเอ่ยคำลวง
ในเหวห้วงห้องใจวูบไหวเวียน
อีกไม่นานม่านฟ้าคงจ้าแจ่ม
เสี้ยวเดือนแรมงามแสนแม้นภาพเขียน
อดีตอาจเดียวดายคล้ายบทเรียน
ฉากจะเปลี่ยนแปรตามความเป็นไป
ณ ราตรี หนึ่งเคยเปรียบเปรยรัก
ว่าแน่นหนักเกินกว่าภูผาใหญ่
ไม่อาจแทนแผนที่ในหัวใจ
จะรักใครมากมายอย่าหมายมี
แต่คืนนี้..ไยมีรู้สึกคล้าย
รักมากมายเต็มตื้นทั่วพื้นที่
ดาวในใจไสวเรืองระวี
ใจเต้นถี่เกินที่เอื้อนเอ่ยคำ
เพลงขลุ่ยหวานขานขับประทับจิต
ยอดมิ่งมิตรแบ่งปันวันฝนฉ่ำ
น้ำตาฟ้าวาววับประทับจำ
ในคืนค่ำเคียงใจอุ่นไออวล
หนึ่งหัวใจมากมายเสมอมา
หนึ่งเวลาแตกต่างห่างแล้วหวน
กับหนึ่งหยดน้ำคำที่คร่ำครวญ
ทุกสิ่งล้วนเลือนผ่านม่านมายา
ทะเลหมอกดอกหญ้าอย่าอ้างว้าง
ในช่องว่างบนทางปรารถนา
อาจอ่อนไหวกระด้างต่างเวลา
มีเงื่อนไขด้านชามาปะปน
อยากเข้มแข็งเหมือนบทที่บรรยาย
เผชิญหน้าท้าทายหายสับสน
แหนงหน่ายคล้ายโกหกที่วกวน
อยากหลุดพ้นภาพหลอนตะกอนใจ
อีกใจอยากยินยอมหยุดทุกอย่าง
อยู่ท่ามกลางภาพซ้อนที่อ่อนไหว
ทะเลรักกล่อมเห่เร่ร่อนไป
ทะเลใจโถมถั่งฝังวิญญา
วันม่านฟ้าสีเทาผืนเก่าคล้าย
กับหนึ่งชายปลายดอยที่คอยหา
ให้ทุกอย่างจบลงตรงเวลา
อยู่ในอ้อมกอดฟ้า....หลับตาลง....
12 สิงหาคม 2553 15:17 น.
อินสวน
สายฝนพรำพร่างพรายสานสายฝัน
ยามผูกพันอุ่นจิตพิสมัย
หอมดอกรักรวยรินประทินใจ
ชุบวิญญาณ์คนไร้คลายทุกข์ตรม
ราวฟ้าหม่นฝนโปรยลมโชยชื่น
ฝากสายลมพัดคืนความขื่นขม
ณ แดนนี้มีเพียงรักรื่นรมย์
เชยสนิทชิดชมเพียงสองเรา
ทะเลหมอกดอกหญ้าระย้าหยด
ดูงามงด ชดเชยคนเคยเหงา
กรุ่นกลิ่นอวลหวนห้อมหอมบางเบา
มนต์รักแห่งขุนเขาบันดาลใจ
ดอกรักบานพราวพร่างกลางพรรษา
งดงามกว่าดอกฟ้าถิ่นไหนไหน
มองสบตาเกินกว่าสัญญาใด
ไม่มีใครหรือเขา........เรารักกัน
30 กรกฎาคม 2553 15:22 น.
อินสวน
หนึ่งถ้อยจำคำเคยที่เผยผ่าน
อีกนับล้านซ่อนเร้นประเด็นฝัน
หลายเรื่องราวรักชังยังผูกพัน
หมื่นตะวันจันทร์เพ็ญเด่นดารา
ทุ่งดอกหญ้าภูผาเมฆาสวย
หอมระรวยโชยชื่นเสน่หา
งามทะเลคลื่นเห่ย้อนเวลา
สายธาราโค้งฟ้าแลรุ้งงาม
กับหนึ่งใจรู้สึกสำนึกหวั่น
ที่ฝ่าฟันล้านลวงห้วงคำถาม
นับแสนท้อหมื่นทุกข์ที่ลุกลาม
จะก้าวข้ามอย่างไรใจกังวล
อยากย้อนมาทะเลให้เห่กล่อม
ให้ดอกไม้รายล้อมหอมทุกหน
ตื่นหลับใหลใต้รุ้งจรุงดล
พร้อมกับคนเคียงข้างสร้างฝันงาม
29 กรกฎาคม 2553 14:14 น.
อินสวน
ภาษาไทยจำความในยามเยาว์
กอไก่เอ๋ยเล่มเก่าพ่อเฝ้าสอน
ท่องจำเป็นคำคล้องทำนองกลอน
อ่านได้ก่อนฝึกเขียนเรียนคัดไทย
อินสวนเขียนอักษรย้อนจากหาง
พ่อเขียนเป็นตัวอย่างให้ดูใหม่
หลายวันยังเขียนย้อนพ่ออ่อนใจ
ภาษาไทยทำไมเขียนยากจัง
เข้าประถมครูชมลายมือสวย
คำครูช่วยเพิ่มให้ใจมีหวัง
สะกดคำชำนาญอ่านเสียงดัง
ควบกล้ำฟังชัดเจนกระจ่างความ
ขอเทิดทูนคุณครูผู้ใจดี
ที่ท่านมีเมตตาไม่มองข้าม
ถ่ายทอดศาสตร์ภาษาค่างดงาม
บรรลุตามจำนงดำรงไทย
14 กรกฎาคม 2553 15:30 น.
อินสวน
แดดจางบนทางเปลี่ยว
ลัดเลาะเลี้ยวเลียบขอบเขา
ลดหลั่นชั้นลำเนา
มองเทือกเถาทอดเงาบาง
เมฆแต้มไต่ราวฟ้า
ไกลสุดตาท่าเหินห่าง
ยอดภูดูเลือนราง
แอบอ้างว้างบนทางจร
เบื้องล่างหุบห้วยลึก
ซ่อนรู้สึกไหวสะท้อน
หวนย้อนมาอ้อนวอน
ขอคำพรจากพฤกษ์ไพร
แผ่วฝันที่พลิ้วพรม
ยังห้อมห่มและโลมไล้
เคล้าคุ้นละมุนใจ
เจืออุ่นไอธรณิน
ใจแล้งที่แห้งผาก
เจ็บล้นหลากแทบแดดิ้น
ละเลยจนเคยชิน
ไม่สร่างสิ้นทุกข์ระทม
ฟุ้งซ่านทะยานคว้า
โหยไห้หาพาขื่นขม
หลงใหลกามรมย์
จึงเหลวล้มเพราะคมคำ
ซ่อนซุกรุกกระชั้น
ทวีวันลึกถลำ
เหวห้วงแห่งบ่วงกรรม
อกระส่ำร่ำระทวย
ทดท้อทรมาน
หวนกลับบ้านวันฟ้าสวย
ยามนี้ใจลูกป่วย
หวังให้ช่วยชุบชีวิน
ไอดินกลิ่นพฤกษ์พง
ยังดำรงคงถวิล
เรียกขวัญกลับสู่ดิน
ก่อนสูญสิ้นจิตวิญญาณ
ดอกหญ้าแห่งปลายดอย
ต้อนรับคอยกลับถิ่นฐาน
ดอกดินในดวงมาลย์
ต่างเบ่งบานอย่างพร้อมเพรียง
หน้าส่วนตัว
1108
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
