20 ตุลาคม 2553 13:39 น.
อินสวน
เพลงพิณแผ่วแว่วหวานซ่านสดับ
แคนก็รับพลิ้วพรมผสมเสียง
เป็นลำนำเจื้อยแจ้วแว่วสำเนียง
ร้อยความเรียงรักฝากไปจากใจ
ลายโปงลางครางมาว่าคิดถึง
หวูดรำพึงพรอดพร่ำรำพันไหว
แสนสะท้านซ่านซึ้งถึงทรวงใน
บอกฅนไกล-ฅนเหงาเขาเฝ้ารอ
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกเอื้อง
เจ้าขัดเคืองเรื่องไหนสิ่งใดหนอ
ฤาว่ารักจากใจไม่เพียงพอ
อย่าปล่อยให้ทุกข์ท้อเพราะรอนาน
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกฟ้า
โปรดเมตตามีจิตคิดสงสาร
รู้ไหมใคร ฅนรอทรมาน
เพราะร้าวรานรอคอยจนน้อยใจ
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกรัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ได้แต่ฝันละเมอเพ้อร่ำไป
บอกความนัยคำนึงส่งถึงกัน
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกแก้ว
หลงรักเจ้าเข้าแล้วนะจอมขวัญ
หากบุญเคยร่วมสร้างแต่ปางบรรพ์
คงมีวันปรองดองร่วมครองเคียง..(คนไกล)
..
เสียงซึงแผ่วแว่วผ่านซ่านสดับ
สะล้อรับพลิ้วพรมผสมเสียง
ซอล่องน่านผสานหวานสำเนียง
หวังร่วมเรียงเพียงฝันทุกวันคืน
หอมเอยหอมดอกรักสลักจิต
อยากสนิทชิดเช่นไม่เป็นอื่น
เป็นเจ้าของจับจองครองขวัญยืน
รักหวานชื่นรื่นรมย์สมฤทัย
งามเอ๋ยงามดอกดินไม่สิ้นสร่าง
สองข้างทางสายหลักรักไสว
ไม่เคยมีช่องว่างความห่างไกล
ระหว่างใจเราสองคล้องผูกพัน
ใจเอ๋ยใจคนรออย่าท้อแท้
ร่วมดูแลรักแท้ไม่แปรผัน
อย่าเคลือบแคลงระแวงรักแบ่งปัน
หากรักมั่นยามคอยอย่าน้อยใจ
ครึกครื้นเครงเพลงแคนแดนอีสาน
ดังประสานสะล้อซอหวานไหว
ประโคมกล่อมพร้อมคำนำรักไป
บอกคนไกลนัยหนึ่งซาบซึ้งทรวง........(อินสวน)
16 ตุลาคม 2553 19:55 น.
อินสวน
ณ ปลายฟ้าปลายฝันวันปลายฝน
กับหนึ่งคนมองผ่านม่านหมอกเหงา
ทะเลภูซ้อนซับสลับเงา
เหมือนซ่อนเศร้าแทรกลายระบายบัง
ฝากสายลมอ่อนโยนไกลโพ้นผ่าน
คงไม่นานคะนึงจะถึงฝั่ง
ไม่ละเลยลืมหลงมั่นคงยัง
ช่วยยืนยันอีกครั้งหลังฤดู
หลังพรรษาฝนลาอย่าแล้งรัก
ยามลมหนาวทายทักไม่หดหู่
ใจยึดเหนี่ยวเกี่ยวกอดยอดพธู
บนยอดดอยผาชู้เคียงคู่กัน
จะเตรียมเต็นท์เครื่องนอนหมอนผ้าห่ม
จะเย้ยฟ้าท้าลม ชื่นชมฝัน
จะนับดาวโต้หนาวรอตะวัน
จะแบ่งปันไออุ่นเกื้อกูลใจ
บอกทางนี้เดือนยี่เรามีนัด
อยากเร่งรัดวันคืนขึ้นเดือนใหม่
ห่วงก็แต่ปลายทางคนห่างไกล
จะเหลวไหลให้เราต้องร้างรอ
ณ ปลายฟ้าปลายฝันวันฝนสั่ง
มีคนนั่งส่งใจไปติดต่อ
สัญญาณใจมากมายมีเพียงพอ
จึงรู้ว่าเขารอเราเช่นกัน
11 ตุลาคม 2553 16:01 น.
อินสวน
ได้อ่านถ้อยร้อยรักในอักษร
ให้สะท้อนฟุ้งซ่านเพราะหวานไหว
กลัวจะตกเล่ห์ลวงพวงมาลัย
ของฅนไกลล้านนาที่มาลวง
ดอกชมพูภูคาฤๅมาโน้ม
กิ่งพะโยมจากแดนถิ่นแมนสรวง
กลัวจะหว่านน้ำคำให้ช้ำทรวง
แค่เพียงช่วงชั่วคราวให้ราวราน
ธรรมดาประสาคราแรกรัก
น้ำต้มผักที่ขมชมว่าหวาน
จะกี่หมื่นพันอ้อยร้อยน้ำตาล
ก็แพ้พาลหวานหมดสิ้นรสไป
โอ้พ่อดอกภูคาอย่ารักเร่
หากรักง่ายถ่ายเทคงหมองไหม้
ดอกโสนบานเช้าจะร้าวใจ
ขอฅนไกลเมตตาได้ปราณี(จากลุ่มเจ้าพระยา)
ทบทวนถ้อยร้อยคำลำนำกล่าว
ถึงเรื่องราวเกี่ยวข้องน้องและพี่
ต่างอาทรอ่อนไหวในไมตรี
ปรารถนาดีแก่กันสร้างฝันงาม
ดอกชมพูภูคาค่าสูงส่ง
เกรงน้องหลงประเด็นเป็นคำถาม
หากเป็นเพียงดอกหญ้าด้อยค่าตาม
จะลำบากยากยามอยากดอมดม
อยากเทใจลงกองลองพินิจ
วิเคราะห์คิดจำเพาะความเหมาะสม
แล้วจำแนกแยกส่วนมายาชม
ลบคำคมลมปากออกจากใจ
ไม่อยากได้รักเร่ถ่ายเทล้น
จากใจคนเปลี่ยวเหงาเข้าใจไหม
ไม่อยากเป็นตัวแทนคนแดนไกล
ไม่อยากใช่คนใหม่ใช้ทดแทน
หากผักขมจะไม่ชมหรอกว่าหวาน
อยากรักนานร้อยวันพันหมื่นแสน
ผูกสัมพันธ์นานเนิ่นเกินกว่าแฟน
ถ้าหากแม้นมั่นคงจงยืนยัน
คงเป็นแค่ดอกหญ้าไม่กล้าเร่
เกรงเสน่ห์มีน้อยพลอยถูกหยัน
ยามฝนซาหน้าแล้งแห้งผูกพัน
เกรงโสนดอกนั้นแบ่งปันใจ......(จากยอดดอย)
10 ตุลาคม 2553 09:14 น.
อินสวน
เคาะประตูเยี่ยมยามอยากถามไถ่
หนึ่งหัวใจดวงเหงาเฝ้าห่วงหา
ทักทายถึงฅนไกลในล้านนา
กลัวเขาหลงจำปาที่ข่วงเมือง
ยามนี้ดอกโสนบานเต็มลานทุ่ง
ทั่วแควคุ้งชูช่อลออเหลือง
กระซิบแผ่วความนัยให้ขุ่นเคือง
ว่าฅนเมืองเปลี่ยนไปใจร้างลา
เดือนสิบเอ็ด น้ำนองเต็มสอง ฝั่ง
คงล้นหลั่งคำเล่ห์เสน่หา
ฝากปิง วัง ยม น่าน ละลานตา
ถึงลุ่มเจ้าพระยามาลวงใจ
ให้ละเมอเพ้อพิษจิตฟุ้งซ่าน
กับคำหวานรื่นหูดูอ่อนไหว
ทุกถ้อยคำสำแดงแฝงความนัย
ว่าห่วงใยห่วงหาแสนอาทร
เมื่อปลายฝนต้นหนาวร้าวในอก
หวั่นวิตกคำกลวงลวงหลอกหลอน
เพราะเชื่อในน้ำคำทำร้าวรอน
แสนสะท้อนสะท้านรานอุรา.(คนลุ่มเจ้าพระยา)
เคาะประตูเยี่ยมยามอยากถามข่าว
อยากรับรู้เรื่องราวเฝ้าห่วงหา
บอกโสนเรืองรองทั่วท้องนา
อย่าเกรงว่าจำปาจะแบ่งปัน
เดือนสิบเอ็ดน้ำนองล่องเรือรัก
หาแหล่งหลักพักพิงอิงแอบฝัน
รักท่วมท้นล้นเหลือเพื่อยืนยัน
หากรักกันเนื้ออุ่นอย่าขุ่นใจ
น่านนทีรี่ไหลฝากใจล่อง
สู่หอห้องเจ้าพระยาขออาศัย
อย่าแง่งอนตัดรอนร้อนฤทัย
ให้โอกาสคนไกลได้ชื่นชม
ณ ข่วงบ้านลานเมืองประเทืองถิ่น
งามแดนดินล้านนาสง่าสม
ประดับตุงรุ้งทอรอภิรมย์
ลมหนาวพรมพลิ้วพอเหมือนรอคอย
ใกล้เวลางานบุญออกพรรษา
ยิ่งห่วงหาเจ้าพระยาอย่าใจน้อย
จะฝากใจไหลส่งกระทงลอย
เกรงจะปล่อยเคว้งคว้างกลางอ่าวไทย.....(คนขุนเขา...แหล่งกำเนิดแม่น้ำน่าน)
8 ตุลาคม 2553 08:41 น.
อินสวน
ชีวิตหนอเปรียบดังพ่อพวงมาลัย
ไม่ปล่อยใจเหลวไหลให้เสียหาย
ถนอมตัวเพราะกลัวหญิงใจร้าย
มาทำลายหลอกเล่ห์เสน่หา
รูปไม่หล่อพ่อจนคนต้อยต่ำ
กายด้านดำทำใจไม่มองฟ้า
หนทางไกลเท่าไหร่ใจภาวนา
ไม่อยากเจอดอกฟ้าในชาตินี้
ใจผุดผ่องแม้วันฟ้ามัวหม่น
ไม่สับสนมั่นคงทะนงศักดิ์ศรี
ยอมแพ้พ่ายหลีกไกลในราคี
มอบความดีชีวีก้าวพ้นไป
แม้ต้องเหนื่อยลมฝนซัดกระหน่ำ
ทุกคืนค่ำทำใจให้ผ่องใส
หวังกรรมสิ้นสร่างลงคงมีใคร
พ่อมาลัยคนนี้คงมีคู่ครอง
หน้าส่วนตัว
1307
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
