8 กันยายน 2551 05:56 น.
อินสวน
วสันต์ลา หมอกหนา สู่หน้าหนาว
รอฟังข่าว ใจผู้บ่าว เฝ้าห่วงหา
เกรงผู้สาว ฝั่งลาว กล่าวคำลา
ลืมสัญญา ออกพรรษา หาฤกษ์งาม
ดาวเรืองเหลือง เรียงล้อม อ้อมรั้วบ้าน
เคล้าเพลงหวาน ผ่านไพร ใจไหวหวาม
น้ำค้างพรม ลมพรอด พัดยอดคราม
ฝากติดตาม ถามไถ่ กับสายลม
ลมเหนือท่อง ล่องน่าน ธารไหลหลาก
ข้อความฝาก จากผู้สาว ข่าวขื่นขม
ต้องเคลื่อนคล้าย หมายนัด ผลัดชิดชม
สถานการณ์ ไม่เหมาะสม งานมงคล
วสันต์สุดท้าย ใจผวา กาสะลองร่วง
แสนเป็นห่วง ดวงยิหวา ปลายหน้าฝน
เข้าเหมันต์ หวั่นใจ ใครบางคน
แสนกังวล เกรงไกล เยื่อใยจาง
4 กันยายน 2551 08:20 น.
อินสวน
สุเทพสูงเสียดฟ้าสายตาทอด
เมฆากอดยอดดอยดูหงอยเหงา
ปลายวสันต์อันเดียวดายคล้ายซึมเซา
ซุกซ่อนเศร้าเหงาใจในท่าที
ละอองฝนปนปรอยฝอยหมอกม่าน
ชวนสะท้านหวั่นไหวใจเต้นถี่
วูบลมหวนคร่ำครวญหวนคืนดี
ชุบชีวีเวียนหวังดังสัญญา
มองยอดภูอยู่ยังตั้งตระหง่าน
เป็นพยานบันดาลย้อนมาหา
ยังยึดมั่นยืนหยัดตามสัจจา
ยังศรัทธาปรารถนามาร่วมเคียง
แม้บางอย่างร้างไปไม่เหมือนก่อน
ภาพบางตอนแตกกระจายเป็นหลายเสี่ยง
ยังไม่สายต่างอภัยก็พอเพียง
แล้วร้อยเรียงเคียงประสานสมานรอย
27 สิงหาคม 2551 03:24 น.
อินสวน
ท่ามดึกดื่นคืนหนาวดาวดับแสง
หลายเพื่อนล้าโรยแรงและหลับไหล
หนึ่งคนเหงาเศร้าสร้อยน้อยฤทัย
กับหนึ่งใครในห้วงฝันอันเลือนลาง
หนาวน้ำค้างอ้างว้างกลางมืดหมอง
โสมเสี้ยวส่องหมองมัวเหมือนหม่นหมาง
ลับปลายไม้สิ้นเยื่อใยจืดใจจาง
แล้วลาร้างห่างหายเสียดายดวง
ปีบปลายฝนร่วงหล่นริมหน้าต่าง
กลิ่นหอมบาง ลางกลิ่นถวิลห่วง
หนึ่งน้ำค้างกลางหนึ่งใจหวั่นไหวทรวง
หนึ่งแหนหวงห่วงหาด้วยอาทร
ท่ามเหน็บหนาวดาวดับเดือนลับฟ้า
แม้ใจล้าไม่ร้างลาลืมรักก่อน
ถ้อยคำฝากจากใจไปอ้อนวอน
กระซิบอ้อนข้างหมอนก่อนรุ่งราง/font>
14 สิงหาคม 2551 11:12 น.
อินสวน
สุดทางเท้าท่องเทียวที่เดียวดาย
มองไม่เห็นจุดหมายสุดปลายฝัน
ทุกทาบเท้าก้าวย่างบนทางตัน
สืบเท้าทันท่วงทำนองของเวลา
เห็นขอบฟ้าท้าทายปลายทางฝัน
วิตกหวั่นสั่นไหวไกลห่างกว่า
เกินเขตขอบระบอบคำบัญชา
จึงไม่กล้าไขว่คว้าขอบฟ้าไกล
บนเส้นทางสายเก่าเหงาซ้ำซาก
กับลมปากถากทนจนหม่นไหม้
วิถีเลือกกระเสือกกระสนทนต่อไป
วิถีใจคับแคบแทบไม่มี
ขอบฟ้ากว้างอ้างว้างอยู่ห่างฝัน
เส้นขอบคั่นขังคิดครอบทุกที่
บนเส้นทางระหว่างรอยย่ำยี
กี่รอยถี่ที่ช้ำทนกล้ำกลืน
12 สิงหาคม 2551 09:20 น.
อินสวน
บนเส้นทาง อ้างว้าง พเนจร
นกขมิ้น เหลืองอ่อน รอนแรมเรื่อย
ท่ามสับสน อับจน คนคุ้นเคย
รอยหยันเย้ย เปิดเผย เลยล้ำใจ
หากมีใคร หลับใหล ใกล้คนขับ
แทนที่กับ ตุ๊กตาหมา ท่าบ้าใบ้
เป็นต้นทุน เกื้อกูล อบอุ่นใน
เส้นทางใจ หวั่นไหว ไม่ดายเดียว
ค่ำคืนคอย หงอยเหงา เลี้ยวเข้าร้าน
ระเบียงบ้าน มองผ่าน พระจันทร์เสี้ยว
ระเบียงไม้ ใจอ้างว้าง ท่องทางเทียว
เผลอเหลือบเหลียว เคียวคาว ลืมร้าวรอย
ขมิ้นเหลืองอ่อน ซุกหัวนอน ตอนดึกดื่น
คั่งค้างใจ ในคืน ฟื้นง่วงหงอย
อุษาสาง เดินทาง ไม่ร้างรอย
ตุ๊กตา หมาน้อย คอยร่วมทางพเนจร.....
หน้าส่วนตัว
1123
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
