13 พฤศจิกายน 2551 09:01 น.

ยามชัง

อินสวน

      มองสายหมอกดอกเหมยที่เคยคุ้น
กลิ่นหอมกรุ่นอุ่นอวลหวนรอยฝัน
ความทรงจำนำย้อนก่อนจากกัน
ถ้อยรำพรรณวันเก่าเราสัญญา

	   ลมหนาวพลิ้วแผ่วผ่านเพลงหวานแว่ว
โชยกลิ่นแก้วหอมจางร้างเสน่หา
น้ำค้างพราวร้าวฤทัยไร้สัจจา
หลอกให้หาแล้วห่างหายใจร้ายจัง 

	   ย้อนรอยเจอเหม่อนั่งริมฝั่งโขง
สุดคุ้งโค้งลงไหลไม่คืนหลัง
เคืองขุ่นข้อง ค้างคา ละล้าละลัง
ยามเขาชัง จะข้ามฝั่ง ลังเลใจ

	   น้ำกระจาย สายกระเซ็น เป็นริ้วคลื่น
ความขมขื่น กลืนกลั้น ข่มหวั่นไหว
มางอนง้อ ต่อสัมพันธ์ ด้วยจริงใจ
เริ่มต้นใหม่ในวิถีที่เบิกบาน
				
25 ตุลาคม 2551 09:24 น.

ทะเยอทะยาน

อินสวน

 	   ทะเยอทะยานฝันใฝ่ยิ่งไกลห่าง
อ้างว้างเคว้งคว้างกระเสือกกระสน
ระกำลำบากยากเย็นเข็ญใจจน
ทุรายทุรนสับสนกระวนกระวาย

	   พะวักพะวงหลงใหลใจบ้าคลั่ง
กระทบกระทั่งเกลียดชังด้วยหวังร้าย
ระทมระทวยโหยไห้ใครเดียวดาย
กระเซ็นกระสายไกลกรอบระบอบธรรม

	   พะอืดพะอมตรอมตรมความขมขื่น
สะอึกสะอื้นกลืนก้อนย้อนถลำ
กระสับกระส่ายสายเกินเดินรอยกรรม
ระเหินระหกตกต่ำชอกช้ำใจ

	   ประคับประคองคราบโครงที่หลงเหลือ
กระปลกกระเปลี้ยอ่อนเพลียเพื่อสิ่งไหน
กระหืดกระหอบตอบคำตามความนัย
เพราะเผลอใจใฝ่สูงทะเยอทะยาน
  				
22 ตุลาคม 2551 15:25 น.

ฝากกลอนอ้อนรัก

อินสวน

    
	   คิดถึงเธอ เพ้อใฝ่ ใจจะขาด
ตกเป็นทาส มิอาจห้าม เสน่ห์หา
อยากใกล้ชิดตามติดตลอดเวลา
ปรารถนาพบหน้าสบตามอง

	   อยากจะเป็นสายลมพลิ้วพรมพัด
ไปสัมผัสดมดอมหอมแก้มผ่อง
อยากเป็นสร้อยสวมใส่กำไลทอง
ได้คลอคล้องนวลน้องไม่ห่างกาย

	   อยากจะเป็นสายน้ำชื่นฉ่ำจิต
ให้มิ่งมิตรนวลอนงค์ลงแหวกว่าย
แม้ต้อยต่ำยอมให้ย่ำเป็นเม็ดทราย
ยามย่างกรายไม่หายห่างบนทางจร

	   อยากเป็นโสมส่องหล้ายามฟ้ามืด
ไม่จางจืดจ้องจักษ์พักตร์สมร
เป็นดวงดาวสุกสกาวเย้าบังอร
ก่อนเข้านอนสบตาทุกคราไป
  
	   เพราะคิดถึงจึงอ้อนกลอนเสนอ
เป็นข้อความผ่านเบอร์เพ้อมอบให้
หากรำคาญอ่านแล้วขัดเคืองใจ
จะอ้อนใหม่จนกว่าใจจะยินยอม
  				
10 ตุลาคม 2551 09:15 น.

กาสะลอง ดอกสุดท้าย

อินสวน

    ลมข้าวเบาหนาวกายเริ่มทายทัก
หอบความรักหวานละมุนจากขุนเขา 
เป็นท่วงถ้อยร้อยคำจากลำเนา
ให้เพื่อนเก่า เข้าใจ ใครคะนึง

	   กาสะลองร่วงหล่นลงบนลาน
เคล้าเพลงหวานปนเศร้าเฝ้าคิดถึง
ย้อนห้วงวารกาลก่อนย้อนรำพึง
ใครคนหนึ่งจึงพ้อนั่งรอคอย

	   ฝนสั่งฟ้าออกพรรษาลาวสันต์
ดวงตะวันหันล้อมอ้อมทุ่งหงอย
ละลิบลิ่วทิวพนาป่าดงดอย
ดูอ้อยสร้อยคล้อยคล้ายหายห่างลา

	   ข้าวโบกใบไสวไล้ลมล่อง
ซ่อนรอยหมอง ร้องลำนำย้ำห่วงหา 
ตามทำนองก้องกล่อมพร้อมวาจา
ณปลายนากาสะลอง...ร่วงจูบลาน
 				
6 ตุลาคม 2551 21:39 น.

ถามข่าวเธอ

อินสวน

  	ไอ้น้องชาย หายหน้า ห้าหกปี
มาวันนี้ดีใจเหมือนในฝัน
ต่างวิถีชีวีต่างห่างไกลกัน
แต่สัมพันธ์มั่นสนิทมิตรไมตรี

	เป็นอย่างไรทำไร่ไกลคบค้า
ได้ข่าวว่าก้าวหน้ากว่าทางนี้
ผลิตผลต้นกล้าราคาดี
ขยายที่มีหลักฐานบานตะไท

	โอกาสดีวันนี้พี่เลี้ยงน้อง
อย่าขัดข้องพบฉลองต้องมื้อใหญ่
ไทยวิสกี้เต็มที่อย่าเกรงใจ
หมดสั่งใหม่ไม่อั้นเหมาร้านเลย

	คนรู้ใจดื่มเท่าไหร่ไม่มึนเมา
กับเกลอเก่าเรื่องราวเล่าเฉลย
ได้ติดตามถามข่าวคนคุ้นเคย
ต่างเปิดเผยความในระบายอารมณ์

	น้องโชคดีมีครอบครัวครบพร้อมหน้า
ภรรยาคู่ปรึกษาคู่สร้างสม
มีลูกน้อยกลอยใจไว้ชื่นชม
สุขอุดมสมหวังดังเจตนา

	พี่อยากตามถามข่าวเขาคนนั้น
แม้จากกันยังคิดถึงคะนึงหา
ยังเป็นห่วงรักเธอเสมอมา
ฝากไปบอกเธอว่ายังปรารถนาดี
 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอินสวน
Lovings  อินสวน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอินสวน
Lovings  อินสวน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอินสวน
Lovings  อินสวน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอินสวน