16 มีนาคม 2552 16:55 น.
อินสวน
ถึงจอมเทียน ชาเลย์ เร่แรมค้าง
สุดเส้นทาง นัดหมาย ปลายทางฝัน
จางอารมณ์ อ้างว้าง ระหว่างวัน
กับสัมพันธ์ เบาบาง ที่ห่างไกล
นอนแอ้งแม้ง บนม้า ผ้าใบเก่า
หลบใต้เงา ร่มระบาย ลายสดใส
มีแม่ค้า เปลี่ยนหน้า มาเอาใจ
ทั้งหมึกไข่ ไก่ย่าง วางเรียงราย
ดื่มกระดก ยกแก้ว วิสกี้
เลือดลมดี ฉีดซ่าน เป็นกระสาย
หลากเฉดสี ละลาน ตาเริ่มลาย
บนหาดทราย บ่ายแก่ ยักแย่ยักยัน
แล้วโยกย้าย บ่ายหน้า มาปูเป็น
กับมื้อเย็น มุมสวย ช่วยเติมฝัน
ยกแก้วชน ฉอเลาะ เกาะไหล่กัน
กระชับสัมพันธ์ ลงเส้นให้เป็นลาย
ละเลงราตรี ต่อที่ สุดทางรัก
ใช้คอกเทล ทอถัก รักสุดท้าย
มีน้ำตา คละเคล้า อภิปราย
แตกกระจาย เกินคำ เพลงล่ำลา
12 มีนาคม 2552 06:07 น.
อินสวน
ไปนครนายกตกหลุมรัก
ใจตึ้กตั้กคึกคักระรัวถี่
กะทันหันสวรรค์เบิกฤกษ์ยามดี
บ่าวเฒ่ามีความหวังอีกครั้งครา
หัวใจเหี่ยวเรี่ยวแรงเริ่มสูบฉีด
หน้าเคยซีดเซียวซูบสิ้นเสน่หา
สายสวาทเลือดฝาดก็กลับมา
ปรารถนาล้นใจไหลเจิ่งนอง
สบตากันหวั่นไหวเหมือนไฟดูด
รักกระฉูดกระฉอกไหลใจสนอง
รักต่างวัยครั้งใหม่หนุ่มวัยทอง
ขอรับรองรักแรกแสนแปลกใจ
หลังล่ำลาห่วงหานครนายก
ขับรถวกกลับบ้านผ่านวังตะไคร้
ใจเอิบอิ่มกระหยิ่มอมยิ้มไป
มองกระจกตกใจ..ใคร...หัวงู...
6 มีนาคม 2552 15:17 น.
อินสวน
ความคิดถึง ท่วมท้น ล้นทะลัก
ใจหน่วงหนัก ปักลึก ระทึกถี่
ด้วยจู่โจม โถมทับ ทบทวี
ถ้อยวจี หวานหวาม ร่ำวาจา
แส้สวาท สาดซัด สะบัดกระหน่ำ
เพรียกเพ้อพร่ำ เพียงเธอ ละเมอหา
แทรกสะท้าน ซ่านทรวง ห้วงนิทรา
คะนึงหน้า ในฝัน ปั่นป่วนฤทัย
ด้วยดื่มด่ำ น้ำคำ ทำช้ำชอก
จึงสำลอก รสรัก ที่หลงใหล
ไม่คาดคิด ทิ่มแทง แสลงใจ
รสรักไฉน ขื่นขม ระทมระทวย
สุดสวาท รกร้าง สุดทางรัก
แทบกระอัก สำลัก จนล้มป่วย
ทำพิธี สะเดาะเคราะห์ เพราะดวงซวย
ไล่วิญญาณ คนสวย ออกจากใจ
27 กุมภาพันธ์ 2552 15:34 น.
อินสวน
ครบ 2 ปีแล้วนะครับที่อินสวนเข้ามารายงานตัว ขอเป็นสมาชิกบ้านกลอน มีอะไรมากมายในใจที่อินสวนอยากพูด อยากบอกกับหลายคนโดยเฉพาะเพื่อนในบ้านกลอน อาจเป็นสิ่งที่ไม่น่าตื่นเต้นเร้าใจสำหรับสิ่งที่อินสวนอยากบอกอยากเล่า แต่มันคือข้อเท็จจริง บ้านกลอนทำให้อินสวนมีชีวิตที่ดีขึ้นมากมาย ในด้านสภาพจิตใจ อินสวนเคยเป็นคนอารมณ์ร้าย มีบุคลิกที่เกรี้ยวกราด ตอบโต้ความขัดแย้งรุนแรง หลังจากเข้ามาสัมผัสความรู้สึกบางอย่างที่แปลกออกไปในบ้านกลอน อินสวนมองเห็นความหลากหลายของอารมณ์ความรู้สึกที่ถ่ายทอดผ่านบทกวี เห็นทั้งความสวยงามและความอ่อนโยนหรือแข็งกระด้าง แต่ทั้งหมดอยู่ภายใต้เงื่อนไขของจินตนาการ แม้แต่ตัวอินสวนเองในบางเรื่องก็ขลาดเกินกว่าจะยอมรับความจริง ก็อาศัยการอำพรางไว้ในจินตนาการแล้วนำเสนอออกมา ทุกครั้งที่อินสวนหงุดหงิดหรืองุ่นง่านตกอยู่ในภาวะทำอะไรไม่ถูก สับสนโกรธเคือง อินสวนจะหลบเข้าไปอยู่ในบ้านกลอน เวลาผ่านไปสักพักหนึ่งทุกอย่างจะดีขึ้น
อินสวนทราบดีถึงข้อเท็จจริงในแง่คุณภาพของผลงาน อินสวนไม่เคยเรียนในเรื่องการแต่งบทกวีหรือร้อยกรอง ครั้งยังเป็นนักเรียนอินสวนทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้กับวิชาคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ พออยู่มหาวิทยาลัยอินสวนก็ชอบสถิติเป็นชีวิตจิตใจ งานกลอนของอินสวนจึงเขียนได้เพียงกลอนแปดหรือกลอนหกธรรมดา ทุกครั้งที่อินสวนลงผลงานในหน้ากลอน จะมีเพื่อนๆเข้ามาทักทายให้กำลังใจ มันบ่งบอกถึงความจริงใจความอาทรอินสวนสรุปได้ว่าทุกคนเข้ามาทักทายเพราะความรู้สึกเป็นเพื่อนมากกว่าเข้ามาเพราะความมีคุณภาพของผลงาน
ขอบคุณมากสำหรับ เพื่อนทุกคน เริ่มต้นตั้งแต่เพื่อนคนแรกคือ
กุหลาบขาว พราวพร้อม หอมดอกลำดวน
ใจรัญจวน กุหลาบน้ำตา มารับขวัญ
น้ำนมราชสีห์ มีให้ ไม่เรรวน
ล้นหลากล้วน ทะเลใจ ไหลหลั่งรอ
ปราณรวี สืบชีวี เปรียบพี่น้อง
โซ่ใจคล้อง กิตติกานต์ สานฝันต่อ
ไมตรีเสนอ เฌอมาลย์ มากเพียงพอ
เพียงแพรวรอ ทักทาย ด้วยอาทร
เปเป้ซังแม่หมูผู้เดียวดาย
อีกกระต่ายใต้เงาจันทร์ยิ้มหวานก่อน
หวานสำเนียง เพียงพลิ้ว เพราะเพียงพร
มาถึงตอน แม่มดใจร้าย กลับกลายดี
ผู้หญิงไร้เงา เข้าใจเพื่อนใหม่มาก
จริงใจจากพุดพัดชาพาสุขศรี
ปักษาวายุยันยันมอบฝันดี
ก่องกิกมี อารมณ์ขันแบ่งปันมา
นายธนา วิภาวดี ที่น่ารัก
เสียงเอิ้นทัก เจนจัดให้ ในวาสนา
คนบนเกาะ ไรไก่ ได้เจรจา
ตะวันจะลับขอบฟ้าเอื้ออาทร
อัลมิตรา ศรัทธาพี่ดอกแก้ว
ส่องฉายแวว ฉางน้อย อมยิ้มซ่อน
กุ้งหนามแดงใจแกร่งแห่งบ้านกลอน
เป็นช่อซ้อน ชมพูภูคาน่าชื่นชม
มัสลินมาแล้วแก้วประเสริฐ
งามเลอเลิศศรรกราสนิทสนม
ทั้งอัสสุ เทพธัญญ์เจ้าคารม
แมวน้อยตัวกลมเหมาะสมเป็นเพื่อนกัน
กวีปกรณ์อวยพรพบชัยชนะ
ไม่ลดละ เบรฟฮาร์ท ปักปลายฝัน
ฤทธิ์ศรีดวง พิมญดา มาผูกพัน
โคลอนนั้น มีน้ำใจไม่เปลี่ยนแปร
ภักต์สิตาภิชญ์ นางฟ้าสลักพิณ
ใฝ่ถวิล ดิออร่า เป็นเพื่อนแท้
น้ำผึ้งเดือนห้า เข้ามาช่วยดูแล
ผู้หญิงมือสอง เผื่อแผ่พร้อมไผ่ดำ
นิรนาม ยังเยาว์ เจ้าหญิงโมบาย
หนึ่งน้องชาย เทพระวี ที่เลิศล้ำ
Whitelily พี่คอยทุกถ้อยคำ
เข้ามาประจำ แมงกุ๊ดจี่ ใจดีจริงจริง
Bananaleaf เก็บรัก ทอถักร้อย
นัทนิตย์ คอย ปลายตะวัน ยอดขวัญหญิง
ครูใหญ่โรงเรียนเล็กไม่ทอดทิ้ง
ได้พึ่งพิง แก้ปัญหา ว่าที่กวี
ทั้งแมวคราว มณีจันทร์ น้ำใจหลาก
หวังดีจาก สิริน ถึงวันนี้
Black moon / Nig / Rain คนเด่นดี
และยังมี ดินกระดาษ ให้วาดลาย
กชมนวรรณ เก็จถะหวา โนราห์พันดาว
ยามเหน็บหนาว ยาแก้ปวด รักษาหาย
วิจิตรวาทะลักษณ์ ไม่ดูดาย
กวีเถื่อน พร่างพราว ดาวระดา
งามเนื้อใน ใบไผ่ทะเลแก้ว
ติดตามแนว นบข. ธรรมเทศนา
ด้าสาวน้อยร้อยรัก สลักวาจา
วรรณวรา-ภรณ์ล้ำค้ำจุนใจ
Darkness hero ดวงยี่หวา อรุณสุข
ช่วยปลอบปลุก นายพอเพียง หล่อเลี้ยงไหล
ลำน้ำน่าน บันดาล สานรักใหม่
คลายหวั่นไหว หทัยชนก คอนภูทน
มายอามีน ยินดี สมิหลา
มี ยอป่า ตากลม ไม่สับสน
แมวแต้ม แย้มยิ้ม อิ่มกมล
ด้วยกุศล ฝนเอง บรรเลงคำ
คีตากะ นกยูง กุ้งก้ามกราม
ไหมแก้วสีฟ้าคราม เจ้างามขำ
เฮาจาวดอย หนุ่มน้อย โพนยางคำ
ผีแดง อำ ล้อเล่นเช่นคุ้นเคย
นรศิริ หมออิง คนกาหลง
รักมั่นคง รัมณีย์ ที่เอื้อนเอ่ย
ไร้อันดับ ประทับใจ ไม่ละเลย
ชื่นชมเชย เอื้องผึ้ง คะนึง รดี
งาม ดอกบัว ราชิกา เอื้ออารมณ์
คนเขียนรูป เหมาะสม ตามวืถี
ร่มไทรโศรก อิมกุดั่น กันนาเทวี
ยิปซี4 กฤตศิลป์ นิลวรรณ
ผมชื่อโจ้ รัสสตะ มีชนะ
ครูกระดาษทราย Sonax แต้มแต่งฝัน
แขม่วแมน การัณยภาส และน้องพรรณ
ร้อยแปดพันเก้า เสกสรร น่านนามเมือง
ลิขิต คำ น้ำผึ้ง วชรกานท์
อรุโณทัย พ้องพานน้องแมวเหลือง
ฐปนวุธ สาวฝั่งมูล ไม่ขุ่นเคือง
ซอลิ้วเฮียง วนาลัย ผีเสื้อปีกบาง
เกาะ กิ่งโศก วิโยคหาย สายลมเดือนตุลา
มัทนา ไพรน้ำผึ้ง ไม่ราร้าง
หมอพิมพรรณ หนานศิลป์ ร่วมเส้นทาง
ไม่เหินห่าง ปะการังสีฟ้า ลายผ้าทอง
สกินเฮด ฝนทอง มารองรับ
ประทีปดาว แก้วประภัสสร งามผุดผ่อง
Somebody พิมพ์แก้ว งามเรืองรอง
กาพย์กลอนกรอง กิตติเวทย์ วิเศษฤทัย
คนบ้านนอก ขอบคุณ นครา
วันนี้มา นั่งยิ้มริมระเบียงได้
กีรติ วาสุกรี ที่จริงใจ
น้ำแข็งเปล่า บรรเทาให้ หายเดียวดาย
หนูแจ้นเอง คนเก่ง ไม่ลืมครับ
หากลืมนับ หลงลืมเลื่อน เพื่อนทั้งหลาย
ขออภัย จากใจจริง ทั้งหญิงชาย
ตราบหายใจ สุดท้าย รักทุกคน
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:47 น.
อินสวน
เขานินทา กล่าวหา ว่าผมร้าย
ทำเสียหาย เสื่อมชั่ว ให้มัวหมอง
เกียรติศักดิ์ นักรัก หนุ่มวัยทอง
จำเป็นต้อง แก้ไข ในข่าวลือ
ก็เพียงแค่ ควงกัน ออกนอกหน้า
ตามประสา รู้จัก รัก-นับถือ
ตลาดนัด กลัวพลัด จึงจับมือ
ผิดด้วยหรือ มันคือ เรื่องธรรมดา
ก็เพียงแค่ กอดกัน เมื่อวันก่อน
เราต่างอ้อน พองาม ตามประสา
ไขว้แขนดื่ม ลืมตัว ยั่วสบตา
ทำไมครหา เวรกรรม เรื่องธรรมดา
ก็เพียงแค่ จุ๊บแก้ม แถมขวาซ้าย
โบกมือบาย ใจหาย อาลัยหา
ที่แอร์พอร์ต พรอดพร่ำ ธรรมดา
ใยกล่าวหา พฤติกรรม ไม่สำรวม