3 เมษายน 2552 15:48 น.
อินสวน
ใจสั่นหวิว วุ่นวาย กระส่ายกระสับ
แม้ยามหลับ หรือตื่น ค่ำคืนผวา
อยากพร่ำพรอด สวมกอด ตลอดเวลา
อยากสบตา สนทนา ภาษาใจ
ใจร้อนรน สับสน มนต์สวาท
ตกเป็นทาส อำนาจ แห่งคุณไสย
เธอเสกคำ ครอบงำ อำพรางนัย
ให้หลงใหล ใจอ่อน ยากถอนตัว
เพื่อนทักทาย ทำไม หน้าหมองคล้ำ
ดูเคร่งคร่ำ เงาดำ ซ้อนบนหัว
แววนัยน์ตา หม่นเศร้า คล้ายเมามัว
ดูน่ากลัว ถูกของ ต้องมนต์ดำ
ลายนกยูง รักแท้ ต้องแก้ไข
อย่าปล่อยไว้ คลายมนต์ ก่อนคืนค่ำ
ขืนชักช้า อาจเสียใจ ที่ได้ทำ
อินสวนรัก งามขำ แล้วแน่นอน
29 มีนาคม 2552 00:30 น.
อินสวน
ยามดึกดื่นคืนเหงาเร้าคำนึง
ใครคนหนึ่งแม้ไกลใจคอยหา
วาบหวามหวั่นเธอนั้นบอกรักมา
ข้ามโค้งฟ้าถึงอินสวนครวญรำพัน
ราตรีแรมไร้ดาวในคราวนี้
โชคยังดีที่มีดาวในฝัน
ไม่มีใครโลมไล้หลายเดือนวัน
รอแบ่งปันรักจริงทั้งหญิงชาย
ขอขอบคุณการุณย์อุ่นใจฝาก
เพียงรับปากในประเด็นเป็นความหมาย
รอก่อนหนาอย่าเร่งเกรงเขินอาย
ทั้งใจกายพร้อมเมื่อไหร่นัดหมายเจอ
อย่ากระซิบใกล้นักจั๊กจี้
โอกาสดีพอมีตอนพี่เผลอ
พี่จะแกล้งหลับตาทำท่าละเมอ
เพื่อให้เธอเกี่ยวข้องต้องติดใจ
จับมือน้องประคองมองฟ้าสวย
รักรินรวยช่วยสร้างความหวังใหม่
ลายยูงทองจับจองคล้องมาลัย
ขอดูใจคบหาสักห้าปี
28 มีนาคม 2552 16:54 น.
อินสวน
บ.ข.ส.หมอชิตทุกเที่ยวทัวร์
แห่จองตั๋วเดินทางอย่างแน่หนา
เดินขวักไขว่ละลานชานชลา
ต่างมุ่งหน้าบ้านเก่าลำเนาไพร
เชคช่วยชาติสองพันของขวัญรัฐฯ
จ่ายสพัดเป็นทุนกระตุ้นให้
เศรษฐกิจฟื้นฟูกู้ชาติไทย
พออุ่นใจซื้อเสื้อใหม่ไปฝากแฟน
บ้างกระหยิ่มยิ้มหลอนซ่อนขมขื่น
รับเงินหมื่นซองขาวเข้าตามแผน
เขาปรับปรุงองค์กรที่คลอนแคลน
ค่าตอนแทนจ้างออกบอกเลิกงาน
ได้จังหวะกลับบ้านเทศกาลใหญ่
จะฉลองปีใหม่ให้ฉ่ำหวาน
ไม่พบหน้าเพื่อนยามานมนาน
เริงสำราญเงินทองจ่ายคล่องมือ
น่าอิจฉาเริดหรูดูฟู่ฟ่า
ทั้งเสื้อผ้าทันสมัยใหม่มือถือ
เป็นพ่อเลี้ยงรุ่งเรืองสมเลื่องลือ
ไปทำงานใดหรือถึงร่ำรวย
กระดกเหล้าลงคอหัวร่อเฝื่อน
เฮ้ยไอ้เพื่อนบอกให้รู้กูถูกหวย
นึกในใจใครรู้ว่ากูซวย
ใจเขินขวยปร่าแปร่งแกล้งชื่นบาน
มองสบตาเพื่อนยาอย่าวิตก
ไม่จำเป็นโกหกใช่หักหาญ
ชีวิตไม่ย่ำแย่แค่ตกงาน
กลับมาบ้านมีหลักฐานที่ทำกิน
มาเลี้ยงปลาปลูกผักรักษ์วิถี
มาชุบฟื้นชีวีที่ท้องถิ่น
มาเบิกฟ้าเยียวยาคุณค่าดิน
รักเรียนรู้อยู่กินอย่างเพียงพอ
23 มีนาคม 2552 20:49 น.
อินสวน
คูนอร่ามงามตาท้าลมร้อน
ตะแบกสีม่วงอ่อนซ้อนแซมฝัน
สารภีหอมหวนชวนประชัน
ดอกรักนั้นเพียงพอลออตา
เป็นสัญญาณเวลาสัญญาใจ
ถิ่นบ้านไร่ครึกครื้นชื่นหรรษา
เหล่าดอกไม้มากมายจะกลับมา
ดอกศรัทธาจะเบ่งบานกลางลานใจ
ใกล้สงกรานต์บ้านนาเริ่มคึกคัก
ภาชนะ เก็บรัก ถักสานไว้
เตรียมบรรจุกตัญญูความห่วงใย
สร้อยสายใจล้ำค่าปรารถนาดี
หอมเอย...หอมดอก เพียงพลิ้ว
มาเถิดหนาเร็วลิ่วอย่าหน่ายหนี
มาช่วยชุบชีวัน ชวัญ ชีวี
พ่อแม่สุขศรีดีใจได้ชื่นชม
หอมเอย...หอมดอกเฌอมาลย์
ครอบครัวชื่นบานลืมวันที่ขืนขม
บ้านไร่ปลายนาข้าวปลายังอุดม
มาสนุกสุขสมในร่มเรือนใจ
หอมเอย...หอมดอก พิมญดา
สดชื่นชีวากว่าดอกไหนไหน
คารวะสุมมาท่านผู้ใหญ่
อิ่มเอมฤทัยแจ่มใสได้เจริญ
หอมเอย...หอมดอกกิตติกานต์
หอมหวานทนนานไม่ห่างเหิน
ปู่ย่าอายุยืนอยู่นานเนิ่น
จิตใจเพลิดเพลินเพราะเจ้ากลับมา
หอมเอย...หอมดอกแก้วประภัสสร
แม่งามงอนขวัญใจของยายตา
อยากฟังคำพร่ำอ้อนจ๊ะจ๋า
ให้ชื่นอุราวันมหาสงกรานต์
หอมเอย...หอมดอกเพื่อนบ้านกลอน
อย่าลืมจรกลับลำเนาเก่าถิ่นฐาน
เทศกาลปีใหม่ไทยได้หยุดงาน
ไปเยี่ยมบ้านดูแลพ่อแม่เรา
ดอกไม้บานตระการทั่วท้องถิ่น
ปานถวิลหวังไว้ไม่เงียบเหงา
สุขทั้งกายและใจใต้ร่มเงา
เพราะพวกเราลูกหลานกตัญญู
17 มีนาคม 2552 22:59 น.
อินสวน
นำถ้อยคำถามไถ่ห่วงใยฝาก
ที่รับปากจากท่านถึงลูกสาว
ด้วยสงสัยข้องใจหลายเรื่องราว
อยากทราบข่าวเนื้อเย็นความเป็นมา
พ่อรอคอยความหวังปลูกฝังไว้
อีกเมื่อไรสอบผ่านการศึกษา
อยากชื่นใจลูกได้รับปริญญา
ได้เชิดหน้าชูตาตามตั้งใจ
แม่เตรียมผ้าไหมงามสีครามอ่อน
ไว้รับต้อนจอมขวัญบัณฑิตใหม่
จะชวนญาติพี่น้องฉลองชัย
รอทรามวัยนัดหมายมาหลายปี
เห็นน้องตู่ หนูนามาเยี่ยมบ้าน
บอกไม่เจอตั้งนานหนูย้ายหนี
ไปอยู่กับเพื่อนใหม่ฐานะดี
ลูกเศรษฐีดีกรีดาวมหา..ลัย
วันเวลาคล้อยเคลื่อนเลื่อนเลยผ่าน
นานแสนนาน คิดถึง พ่อบ้างไหม
ออกพรรษาสงกรานต์ล่วงผ่านไป
เงียบเหงาในภวังค์นั่งเหม่อคอย
ลูกสาวพ่อคนดีไยหนีหน้า
เพียงแค่เจอปัญหาอย่าท้อถอย
ณ บ้านไร่ปลายนาป่าแดนดอย
ไม่เคยน้อยกำลังใจให้ลูกยา
ข่าวบอกว่ากานดาเรียนไม่จบ
หน่วยไม่ครบหมดสภาพนักศึกษา
ลงทะเบียนเรียนซ้ำหลายวิชา
เพราะทุ่มเทเวลาสิ่งท้าทาย
เงินที่มีนิดหน่อยเริ่มร่อยหรอ
อาจไม่พอโอนให้เจ้าใช้จ่าย
ภาพลูกหิวไส้กิ่วทุรนทุราย
พ่อใจหายอยากให้ลูกกลับมา
กลับเถิดหนาลูกจ๋าแม่เป็นห่วง
สู่รังรวงรุ้งรายคลายปัญหา
มีผ้าห่มกันหนาวพร้อมข้าวปลา
มีเมตตากรุณาและอภัย
หากพบหน้าบอกว่าพ่อคอยอยู่
ให้โฉมตรูเรียนรู้เริ่มต้นใหม่
มหา..ลัยชีวิตอีกยาวไกล
เรียนรู้ได้จากท้องนาอย่ากังวล