28 เมษายน 2552 05:39 น.
อินสวน
ล้านดาวดวง ห้วงหาว เรื่องราวนับ
หมื่นดวงดับ ลับลา ฟ้าเหน็บหนาว
กี่คืนเจ็บ จดจำ ย้ำข่าวคราว
แปลบปวดร้าว ด่าวดิ้น ถวิลครวญ
หมองอารมณ์ ขมคิด ฟ้ามิดมืด
ใจจางจืด จ่อมจม ระทมหวน
ย้อนรอยหวัง คราครั้ง ยังรัญจวน
ทุกถ้อยถาม ทบทวน ปั่นป่วนฤทัย
มองเดือนดวง ล่วงดับ ลาลับแล้ว
วาสนา คงแคล้ว คิดคืนใหม่
วอนเดือนดับ กลับมา ด้วยอาลัย
อกหม่นไหม้ ไร้ร้าง ห่างเหินคอย
บนท่องทาง อ้างว้าง ระหว่างคืน
โศกสะอื้น กลืนกล้ำ ร่ำละห้อย
หวังแบ่งปัน ฝันจาง เลือนรางรอย
เหงางันหงอย น้อยใจ ในเจตนา
คนสิ้นไร้ แรมรอน หวังผ่อนพัก
หวังพบรัก โอกาส ปรารถนา
คืนฟ้าหม่น ฝนพรำ พร่ำพรรณนา
หวังสบตา ดารา คงยากเย็น
19 เมษายน 2552 19:02 น.
อินสวน
สองหนูน้อย คอยใคร ไยเศร้าสร้อย
แววละห้อย สับสน คล้ายหม่นหมอง
ใต้ตะแบก ทางแยก วัดบัวทอง
ชะแง้มอง ทุกทัวร์จอด สอดตาแล
เช้าจวบสาย บ่ายเย็น เป็นประจำ
หลายวันซ้ำ ชินตา มาตั้งแต่
ต้นเมษา ผ่านล่วง เจ้าดวงแด
ไม่เชือนแช อุตส่าห์ ตั้งตาคอย
เห็นเพื่อนสวม ชุดใหม่ ได้ของเล่น
ยากจะเร้น ซ่อนเศร้า ความเหงาหงอย
หวังพ่อกลับ รับขวัญ เจ้าเนื้อกลอย
จะร้างรอย คอยค้าง หรืออย่างไร
วันสงกรานต์ ไร้เงา เฝ้าจดจ่อ
รถโดยสาร อาจไม่พอ รอเที่ยวใหม่
ขบวนแล้ว ขบวนเล่า เฝ้าผ่านไป
เหตุไฉน พ่อจ๋า ไม่มาเยือน
ใต้ตะแบก ต้นเดิม เริ่มโรยร่วง
กลีบสีม่วง เกลื่อนพื้น ยืนลอยเลื่อน
เสื้อชุดเก่า สีจาง ลายลางเลือน
อิจฉาเพื่อน สวมชุดใหม่ น้อยใจจัง
12 เมษายน 2552 09:50 น.
อินสวน
ปลายฟ้าหม่นปนแดงยอแสงส่อง
ทาบเงาหมองท้องทุ่งทั่วถิ่นฐาน
แดนพนาล่ำลาทิวากาล
ล่วงเลยผ่านสายัณห์สนธยา
ละลิบล่องท่องท้าตามล่าฝัน
เจ้าจอมขวัญเหลืองอ่อนร่อนบินหลา
ใต้สุมทุมพุ่มไม้เปรียบชายคา
คลายอ่อนล้าว้าวุ่นพออุ่นใจ
ให้ม่านดำค่ำคืนกลืนความเศร้า
ลบเลือนเหงาสร้างฝันเพื่อวันใหม่
ความขุ่นข้องหมองหมางจืดจางไป
หลังหลับใหลพฤกษ์ไพรปลอบวิญญา
ฟ้าคำรณฝนสาดซัดกระหน่ำ
ระโหยร่ำรอนร้าวหนาวผวา
เฝ้าคอยรอรัตติกาลผ่านเวลา
สุริยาเยี่ยมฟ้ารุ่งอรุณ
ทิวาวารสุริยันกลับมาใหม่
กำลังใจหล่อหลอมพร้อมไออุ่น
ธรรมชาติงามล้นเป็นต้นทุน
มีบุปผาหอมกรุ่นละมุนละไม
ท่ามทิวาราตรีวัฏจักร
พลังรักเพียงพอหล่อเลี้ยงไหล
ชีวิตต้องเผชิญดำเนินไป
พร้อมหัวใจแกร่งกล้าที่ท้าทาย
7 เมษายน 2552 22:25 น.
อินสวน
คือร่มไม้ ชายคา พักอาศัย
คือรังใจ อินสวน ที่อวลอุ่น
คือคอนคาน สถาน อันละมุน
คลายว้าวุ่น ทุกข์ร้อน ผ่อนทุกข์ใจ
อาจเงียบหงอย นิดหน่อย บางครั้งครา
อาจเหว่ว้า บางหน พอทนไหว
อาจอ้างว้าง บางที ไม่เป็นไร
อาจเก็บเหงา ในใจ ไว้ชั่วคราว
ยังพอมีพิณเพลงบรรเลงขับ
มีตะวันรองรับความเหน็บหนาว
มีดวงแข ดูแล รับเรื่องราว
มีดวงดาวสุกสกาวส่งข่าวเธอ
วิมานแมน แดนใด ไหนเทียมเท่า
วิมานเราสุขพอขอเสนอ
วิมานดินถิ่นนี้ที่เลิศเลอ
วิมานฝันรอเธอร่วมชายคา
6 เมษายน 2552 09:52 น.
อินสวน
ผ่าวลมร้อน อ้อนคำ นำรักฝาก
หวานลมปาก จากใคร ที่ไหนหนอ
พรมพลิ้วแผ่ว ผ่านใจ ไปพะนอ
คงเพียงพอ หล่อเลี้ยง เคียงสัมพันธ์
ฝากลมร้อน งอนง้อ เติมต่อรัก
ชิดเชยพักตร์ จุมพิต สนิทฝัน
กระซิบซ้ำ เช้าค่ำ พร่ำยืนยัน
เจ้าจอมขวัญ คอยวัน ตามสัญญา
ลมละเมอ เพ้อคอย อ้อยสร้อยเศร้า
พัดพาเหงา เล้าโลม จู่โจมหา
วูบหวั่นไหว เดียวดาย คนไกลตา
วอนหวังว่า เมษา กลับมาเยือน
เพียงพ้อผ่าน ฝากคำ ย้ำเตือนว่า
อย่าแรมรา ร้างรอย จนคล้อยเคลื่อน
ถ้อยจำนรรจ์ รำพัน ผ่านวันเดือน
ยังเป็นเพื่อน รู้ใจ ไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
1966
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
