27 มกราคม 2553 15:33 น.
อินทรีน้อย
ความผูกพันเริ่มต้น ที่ใจ
เก็บซ่อนไว้ภายใน เช่นนั้น
ภาพลวงหลอกหลงใหล นานเนิ่น
ใยรักขาดสะบั้น กลัดกลุ้มกินใจ
สิ่งใดก่อพิษไข้ ในทรวง
สมมุติทำหลงลวง แทบบ้า
วางเถิดอย่ามัวหวง มัวห่วง
เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า โศกเศร้าเกินพอ
แมลงปอบินเยี่ยมเจ้า บ้านกลอน
ด้วยห่วงด้วยอาทร ยิ่งแล้ว
สาส์นสื่อผ่านอักษร ถามข่าว
หมองหม่นให้ผ่องแผ้ว เจ็บนั้นให้จาง/font>
24 มกราคม 2553 13:57 น.
อินทรีน้อย
ณ ปลายฟ้าฟากโพ้น รุ้งทอ
ยลกรุ่นคำคนรอ ผ่านรุ้ง
รักไกลห่างยังขอ กระซิบส่ง
จุมพิศผ่านโค้งคุ้ง ฝากรุ้งอาทร
แมลงปอจรผ่านห้วง คำคะนึง
อบอุ่นคำนั้นจึง หยุดยั้ง
สัมผัสซ่านไปถึง ในอก
คำห่วงใครเหนี่ยวรั้ง ไม่ให้บินจร
เสียงวอนอ้อนผ่านฟ้า ฝนโปรย
ฟากหนึ่งอาทิตย์โชย ส่องหล้า
แสงผ่านม่านฝนโรย ระรินรื่น
รุ้งเด่นจึงประดับฟ้า พาดโค้งงดงาม
นิยามความรักล้น คณนา
รักส่งผ่านรุ้งพา เคลิบเคลิ้ม
คำห่วงซ่อนปรารถนา รักยิ่ง
แวะเยี่ยมรักหยาดเยิ้ม ผ่านถ้อยปรางทิพย์
ที่กระซิบทิพย์ถ้อย งามตระการ
เอื้อนเอ่ยผ่านสะพาน รุ่งรุ้ง
แมลงปอชื่นชมงาน เงียบเงียบ
แล้วเผ่นสู่ฟ้าฟุ้ง ผ่านรุ้งฝนโรย
/font>
17 มกราคม 2553 07:29 น.
อินทรีน้อย
ใครหนอใครกัน
ค่ำคืนหนาวเช่นนั้นร่ำร้องไห้
มีหนึ่งผืนผ้าเช็ดหน้าไร้อุ่นไอ
จะยื่นให้ซับร้าวรานในน้ำตา
อยู่ที่ไหน
อยู่ที่ใจหรือฉาบไว้บนใบหน้า
หรืออยู่ในทุกหยาดหยดรอยน้ำตา
ผ้าเช็ดหน้าผืนบางเบาเอาไปซับ
ไม่อยากเจอ
ใบหน้าเธอเปื้อนน้ำตาหม่นหมองจับ
ความไหวหวั่นแบกไว้เกินกำลังรับ
วางบ้างเถิดอย่าให้ทับท่วมท้นใจ
ความร้าวรอน
ที่กัดกร่อนความงดงามความสดใส
หากเธอไม่ยิ้มสู้บ้าง ระวังไว
ยิ้มพิมพ์ใจจะไม่งามอย่างเคยแล้ว
หน้าส่วนตัว
1330
