31 ธันวาคม 2550 16:34 น.
อิจิโกะ
แม้จะเจ็บมากมายสักเพียงไหน
ก็ไม่ขอร้องไห้ให้เธอเห็น
จะไม่ขอฟูมฟายเกินจำป็น
จะไม่ขอให้เธอเห็น..ความอ่อนแอ
จะขอเก็บน้ำตาไว้ในใจ
ไม่ให้ไหลออกมาให้ใครรู้
ชีวิตฉันยังต้องเดินยังต้องอย
ขอให้รู้ฉันแกร่งกว่าเธอเข้าใจ
ก็แค่เจ็บเล็กๆ น้อยๆ
รออีกหน่อยก็คงจางหาย
เจ็บแค่นี้...ฉันคงไม่ตาย
ก็แค่เสียดายที่เคยรักเธอ
......... ฉันยืนอยู่บน........
ฉันยืนอยู่บนเส้นทางที่ไกลลิบ..........
เห็นดาวน้อยกระพริบผ่านฟากฟ้า
ใจอยากเอื้อมสอยดาวให้ลงมา..........
แต่ทว่ามิอาจคว้าดาวแนบใจ
ดาวดวงน้อยลอยคล้อยต่ำย้ำคำนั้น..............
ที่เอ่ยว่ารักฉันมากแค่ไหน
ถูกเฉือนด้วยรอยร้าวเจ็บเกินใคร.........
ดาวแหว่งไปเหมือนหัวใจข้าขาดรอน
อันคำมั่นสัญญาที่เคยให้...........
มิรักใครข้ารักเจ้าอย่าทอดถอน
ทุกทุกคำที่เจ้าพร่ำคำอ้อนวอน.......
.อย่าร้างรอนร้างลาจากข้าเลย
เจ้ารู้ไหมข้าเจ็บช้ำดั่งถูกกรีด.............
น้ำตาริดรินไหลเกินเอื้อนเอ่ย
เมื่อได้รู้ว่ารักเจ้ามีคู่เชย...............
คำเฉลยแห่งรักร้าวคือ ร้างลา.....
31 ธันวาคม 2550 11:50 น.
อิจิโกะ
ไม่อยากจะผูกมัดเธอเอาไว้
ไม่อยากใครใครต่อใครต้องผิดหวัง
เธอเป็นแสงดาวที่ไกลกว่าแสงจันทร์
ได้แต่เฝ้าฝันซักวันเธอจะมองลงมา
เธอเป็นคนที่เจ้าชู้
จนฉันไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น
ได้แต่จีบผู้หญิงไปวัน ๆ
ชีวิตไม่เคยคิดสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ
ซักวันหนึ่งเธอก็คงเข้าใจ
ความหมายของคำว่ารักเป็นยังไงแบบไหนบ้าง
แต่ที่รู้ความรักจะไม่ทำให้เธอหลงทาง
ไม่อ้างว้างเหมือนอย่างที่ผ่านมา
31 ธันวาคม 2550 11:49 น.
อิจิโกะ
เพราะเธอไม่เคยรักฉัน
ในทุกวันเธอจึงเมินเฉย
ไม่เลิกกันแต่ทำเป็นละเลย
หากเพียงเอ่ยออกมาจะเข้าใจ
โปรด ปล่อยฉันไปเสียที
อย่าทำอย่างนี้จะได้ไหม
แค่คำเดียวไม่รักกันฉันจะไป
เพราะเป็นสิ่งสุดท้ายจะให้เธอ
รักกว่ารักเกินกว่าจะพูดได้
แต่เธอมักไร้หัวใจไปเสมอ
อยากจบไปไม่อยากให้น้ำตาเอ่อ
แต่รักเธอจึงไม่อาจตัดใจลา
30 ธันวาคม 2550 13:06 น.
อิจิโกะ
เจ็บมามากพอแล้วเจ้าหัวใจ
จะรักเค้าอีกต่อไปทำไมกัน
แค่ต้องทนเจ็บปวดไปวันๆ
ก็มากเกินพอที่จะลืมคนๆนั้น..แล้วทั้งคน
...ใจให้ไปเท่าไหร่ก็เท่านั้น
เค้าเคยเห็นความสำคัญไหมสักหน
และอีกนานแค่ไหนที่ต้องทน
กับความทุกข์ที่ร้อนรน-ปนน้ำตา..
ฉันจะไปและจะไปในวันนี้
ตัดใจจากเธอเสียทีคงดีกว่า
เมื่อใจที่ให้ไปมันไร้ค่า
ไม่คู่ควรกับคำว่า..รัก..ของเธอ
30 ธันวาคม 2550 13:00 น.
อิจิโกะ
เมื่อความรักจืดจาง
หัวใจก็ออกเดินทางอีกครั้ง
เผื่อจะเจอกับรักแท้ที่จริงจัง
แม้จะเหนื่อยก็ยังหวังยังตั้งใจ
ยามความรักยิ่งใหญ่มั่นคง
ใจเราก็ซื่อตรงไม่อ่อนไหว
ยามความรักบอบบางห่างไกล
ใจเราก็แปรเปลี่ยนไป--ไม่รักกัน
ถึงวันนี้ที่ต้องแยกทางกันไป
ก็ไม่เคยนึกเสียดายเวลาที่ผ่านผัน
เพราะเราต่างก็รู้ดีในใจกันและกัน
ว่าทุกเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้นเราจริงใจ
สักวันหัวใจเราคงได้พัก
เมื่อได้เจอกับรักที่แท้และยิ่งใหญ่
รักที่ดี..อบอุ่น..ยิ่งกว่าที่เราเคยมีให้
และมั่นคงยืนยาวตลอดไป...โชคดี
...จากหัวใจของเรา..
หน้าส่วนตัว
1285
