รักแล้วเจ็บรักแล้วปวด รักแล้วรวดร้าวในใจ รักแล้วเบื่อรักแล้วหน่ายเอ๊ะทำไม คงเพราะรักมากไปไม่เหลือเลย
ยามสุขยามเสร็าก็มีเขาเฝ้าเป็นเพื่อน คอยย้ำเตือนตอกย้ำที่ทำใว้ คอยดูแลห่วงหาและห่วงใย เป็นแรงใจก้าวไปถึงปลายทาง เป็นเพื่อนแท้ไม่ยอมห่างไปไหน คอยปลอบใจในยามที่อ้างว้าง ร่วมยินดีในยามที่สมหวัง ทุกทุกอย่างนี่และน้ำตาเพื่อนของฉัน