12 พฤษภาคม 2548 13:36 น.
อิงค์ฟ้า
เ ยื้ อ ใ ย ใ ห้ เ พี ย ง นิ ด เ ดี ย ว เ ศ ษ เ สี้ ย วยิ่ ง ไ ก ล ห่ า ง
ทิ้งความรู้สึกที่จืดจาง......ไว้ตรงกลางระหว่างใจ
ไม่เคยเลยจะดูแลไม่แม้แต่จะห่วงใย
ว่างความรักให้เป็นไป ตามแต่ใจใครบางคน
อ ย า ก จ ะ เ ดิ น ห่ า ง อ อ ก ม า ป ล่ อ ย ใ ห้ เ ว ล า พ า ห่ า ง อ อ ก ไ ป
ทิ้งทุกอย่างที่นี้ไว้ปล่อยให้หัวใจได้พักพิง
แล้วออกเดินไปตามทางออกไปสร้างสิ่งฝัน
เก็บความรักความผูกพัน.....ใส่หัวใจดวงนั้นให้มีพลังก้าวต่อไป
แ ต่ ค ว า ม รั ก ลื ม ไ ม่ ง่ า ย มั น เ ป็ น สิ่ ง สุ ด ท้ า ย ที่ ค อ ย ต่ อ ล ม ห า ย ใ จ
เหมือนตะกอนที่กักเก็บไว้.......ขุ่นเมื่อใด มันปวดใจเกินจะทน
แล้วยังคิด ถึงเรื่องราว......................ที่ยังร้าวให้สับสน
ให้น้ำตาไหลเอ่อล้น......ปวดใจจนแทบขาดใจ
เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ต อ ก ย้ำ ใ ห้ สั บ ส น
เปลี่ยนตัวฉันให้เป็นคนละคน ที่ต้องทนเดินต่อไป
ความรักช่างลืมยาก......แค่ตัวจากแต่ใจใกล้
ต่อให้เธอเดินจากไป.....ความรักที่ให้ไว้กลับใกล้เธอ
8 พฤษภาคม 2548 19:35 น.
อิงค์ฟ้า
ฉันขอต่อลมหายใจอีกสักนิด
ขอเพียงได้ไกล้ชิดกับเธออีกได้ไหม
แม้วันนี้จะห่างกันไกลแสนไกล
เพียงเธอเปิดใจรับฉัน...นั้นก็พอ
ถึงวันนี้ฉันเป็นคนอื่น สำหรับเธอ
แต่เชื่อไหม ใจฉันเผลอคิดถึงเธอทุกเวลา
ความรักและภักดีที่เธอให้มา
อยากบอกว่า ฉันแค่..แพ้ใจตัวเอง..
"กลับมาคืนดีกันอีกสักครั้ง"
ยังจำคำที่เคยขอฉันได้ไหม
หากเธอไม่คิดจะเปลี่ยนใจ
แล้วทำไมจึงกลับไป ไม่เหลียวแล
เคยสัญญารัก รักฉันเพียงคนเดียว
สายตาเธอกลับเหลียว ที่เพื่อนฉัน
จะให้ฉัน เป็นสะพานข้ามก็บอกกัน
โถ่!! ตัวฉัน โง่อยู่ได้ตั้งนาน
ถึงเธอไม่คิดจะจริงจัง
ฉันก็ไม่ขอเหนี่ยวรั้งตัวเธอไว้
ขอเพียงอย่าทิ้งฉันไป
เธอไม่รักยังไง ฉันก็ยอม