1 กรกฎาคม 2550 09:25 น.
อารีณา
ฝนตกหนักอย่างนี้เธอหนาวไหม
เสียงลมไกวกรรโชก..น่าเกรงขาม
เหมือนดั่งฟ้า ประกาศก้อง..เปิดสงคราม
ชั่วโมงยาม..ณ. ตอนนั้น มันน่ากลัว
ใจระรัวตัวสั่น เพราะฉันห่วง
โอ้ว่าดวง..ใจจ๋า ระวังหนอ
เป็นอย่างไร บ้างนะ..เธอ อย่าท้อ
ฉันสวดมนตร์ เพียงขอ เธอปลอดภัย
หลังฝนตก ฟ้าย่อมใส มันเป็นกฏ
คือกำหนดของวิถี ที่เป็นอยู่
ขอดวงใจจงอดทน และต่อสู้
และเรียนรู้ทางชีวิตร เธอเลือกเดิน...
1 กรกฎาคม 2550 00:37 น.
อารีณา
ทางที่มืดและหนาวเย็น เป็นอย่างนี้
ที่คนดี ทำห่างเหิน และทิ้งขว้าง
หากต้องเป็น อยู่เช่นนี้ มันอ้างว้าง
ช่วยบอกทาง ให้ฉันเดิน ด้วยแสงเทียน
ขอจงช่วยลนไฟอุ่น ให้ชีวิต
อย่าทำพิษให้ฉันตาย ด้วยห่างเหิน
และอย่างน้อย คอยบอกทาง ให้ฉันเดิน
พอฉันเพลิน แล้วค่อยไป นะดวงใจ
ก็แค่ร้อง ช่วยขอให้ ต่อชีวิต
เพราะทนพิษ ความหมางเมิน ยังไม่ได้
เอาเพียงแค่ ให้ฉันนี้ ยังหายใจ
แล้วจะไป ก็จงไป ...อย่ากลับมา
30 มิถุนายน 2550 23:57 น.
อารีณา
ศรัทราที่เคยมี
รู้สึกดีที่เคยให้
รักหวังดีที่ให้ไป
จงจำไว้ ฉันยังมี...
แค่อยากจะอวยพร
การตัดรอนที่แสนสั้น
ว่าทุกอย่างจากวันนั้น
หัวใจฉัน นั้นหวังดี
อยากไปก็ไปเถิด
มันจะเกิดใครห้ามได้
ฉันนี้ก็ทำใจ
เป็นไรไปแค่แยกทาง.....
หน้าส่วนตัว
912
