25 กุมภาพันธ์ 2546 08:09 น.
อารมย์อ่อนไหว
..........เธอเดินจากไป....โดยไม่มีคำกล่าวลา...สักคำ
..........ไม่มีใจ...ไม่มีความรู้สึกสักนิดที่จะเอื้อนเอ่ยกับฉัน
..........ฉันหรือสู้ประคับประคองเธอมาตลอด
..........เธอคิดจะไป..ก็ไป...คิดจะมา...ก็มา
..........ไม่แคร่ความรู้สึกฉันสักนิดเลย
..........ก็ดีเหมือนกัน....จากกันโดยไม่กล่าวลาก็ดี
..........จะได้ไม่ต้องเสียน้ำตามากมาย..สำหรับคนอย่างเธอ
..........แคร่อะไรนักหนากับคนที่ไม่เคยรักเรา
..........แคร่อะไรนักหนากับคนที่ไม่รักดี
..........ไปเลย..ไปให้ไกลสุดกู่..ความรู้สึกของฉัน
..........อย่าได้พบเจอะเจอกันเลย..จอให้ไปดีก็แล้วกัน
..........เลิกลากันเสียที
5 กุมภาพันธ์ 2546 15:13 น.
อารมย์อ่อนไหว
เก่งมาจากไหน........ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ
เมื่อไหร่ที่เผลอ....ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
ยังมีอีกหรือ........รักแท้ที่เคยเสาะหามานาน
วันนี้เป็นงัย...เป็นกัน.....จะรักเธอ
เมื่อเธอรู้ว่ารัก........ก็อย่าทำให้หลง
บอกมาเลยตามตรง........นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ
ตอนนี้ยังพอทำใจ........ถ้าสิ่งที่ได้เจอ
คือฝันคือละเมอ..........และไม่จริง
5 กุมภาพันธ์ 2546 08:53 น.
อารมย์อ่อนไหว
เป็นการยากนะ...ที่จะเดินจากไป
ทั้งที่ใจยังมีความรักเต็มเปี่ยม...ให้เธอ
เจ็บปวดอยู่ลึก ลึก ในใจ
มองหน้าเธอ..เป็นครั้งสุดท้าย
ทำให้ความรู้สึกที่มีมากมายในใจ...สับสน
ยากกับการที่จะเดินจากเธอไป
คงไม่ไรหรอกนะ........เพราะเธอยังมีเขาคนนั้นอยู่
ถึงแม้ว่าเราจะห่างกัน....ในใจฉันก็จะมีเธอตลอดไป
3 กุมภาพันธ์ 2546 13:09 น.
อารมย์อ่อนไหว
ห่างเหินกันก็ดีนะ
............กับความรู้สึกลึก ลึก ในใจที่มีมากมาย..มันกำลังเลือนลางไปบ้าง
............ไม่เห็นหน้า....ไม่ได้พูดคุย........ไม่ได้อยู่ใกล้
............ก็สามารถทำให้ความรู้สึกห่วงหาเหมือนก่อนลดลงไป
ก็ดี...ก็คงเป็นความต้องการของเธออยู่แล้ว
.............ที่พยายามหลบหน้าฉัน........หลบหลีกมิตรไมตรีที่มีให้
ก็มีเขาคนนั้นแล้วนี่........ฉันจะเป็นยังงัยก็ตาม
.............เธอจะคิดอะไรกับความรู้สึกคนแก่คนหนึ่ง
แต่........ก็น้อยใจเหมือนกันนะ...กับความรู้สึกเต็มเปี่ยมให้เธอเสมอมา
แต่........ฉันก็ดีขึ้นมากเลย....กับความห่างเหินของเธอที่ให้มา
.............กับความรู้สึกรักเธอ.....คิดถึงเธอมันเริ่มเลือนลางไปบ้างแล้วแหล่ะ
แต่........ก็ไม่รู้ว่าจะทนเฉยได้นานสักแค่ไหนนะ
เพราะ....ไม่ใช่ว่าไม่พบเจอเธอเลย..ยังพบกันเรื่อย เรื่อย ไป
แต่........อาจจะไม่เหมือนเดิมเท่านั้นเอง
กว่าจะทำใจได้
30 มกราคม 2546 16:48 น.
อารมย์อ่อนไหว
.....วันนี้.....เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง..จนคิดว่าเราขาดไม่ได้
.....แต่.........เวลาจะทำให้ให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
.....สักวัน.....เราจะรู้ว่า....สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้
.....เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา
.....ไม่ใช่....ทั้งหมด.........ของชีวิตเรา
ทำใจจริง จริง
หน้าส่วนตัว
1195
