3 พฤศจิกายน 2548 16:06 น.
อายเพื่อนเธอ
เกิดมาทำไม? ฉันไม่แน่ใจ
เกิดมาทำไม? ฉันไม่เคยรู้
เกิดมาทำไม? หาคำตอบดู
เกิดมาทำไม? ขึ้นอยู่กับเรา
สิ่งนี้ย่อมไม่แน่นอน...ในสัจธรรม
ถามไปใครตอบให้โง่เขลา
คำถามมันเกิดจากใจเรา
คอยเป็นเงาตามตัวอยู่ร่ำไป
มันแล้วแต่ว่าใจอยากจะคิด
ชีวิต-ชีวาเรามีบ้างไหม?
สิ่งเลวร้ายอยู่นานได้เมื่อไหร่?
ทำดีไปใครเห็นกันบ้างเล่าเออ?
เกิดมาเป็นคนต้องดิ้นรนทนต่อสู้
ย่อมมีแพ้ก็รู้อยู่เสมอ
สิ่งที่ผ่านมาทุกอย่างที่เคยเจอ
ปล่อยผ่านไปบ้างเธอ...ลืมอดีตที่เคยเจอ
ตลอดไป...
3 พฤศจิกายน 2548 13:45 น.
อายเพื่อนเธอ
สรรพสิ่งอันใด
ล้วนเป็นไปตามสถาน
หลายมวลหลายขนาน
ย่อมเสื่อมตามกาลผ่านเลย
19 มกราคม 2548 16:39 น.
อายเพื่อนเธอ
---------------------------------------------------------------
ข่าวร้าย
(โคลงสี่สุภาพ)
๑ หทัยแสนสุดเศร้า อกตรม
หากเมื่อใจระทม ขาดเจ้า
ยามใดจักเชยชม รักชื่น แลนา
ตัวพี่ใจรุมเร้า เร่าร้อนดวงจิต
๒ จรลีจากพี่นี้ แสนไกล
ไปเที่ยวแห่งหนใด ห่วงด้วย
กลับมาพี่เตีรยมใจ งานแต่ง นางเลย
มาร่วมสุขทุกข์ม้วย คู่แท้นิรันดร์
๓ คนึงคิดเรื่องเจ้า เราสอง
ยามสบตาแลมอง สุดซึ้ง
เราเคยเล่นบึงคลอง ชื่นมื่น กันแฮ
พอทราบข่าวฉันก็อึ้ง เรื่องร้ายของเธอ
-------------------------------------------------------------------
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
30 กันยายน 2547 10:29 น.
อายเพื่อนเธอ
เกิดมาเป็นวณิพกพเนจร
ชีวิตเร่ร่อนหากินอยู่ขอบถนน
ต้องหาสตางค์ด้วยความดิ้นรน
ชีวิตดั้นด้นดั่งคนติดดิน
เกิดมาเป็นวณิพกทั้งที
พเนจรทุกวี่ทุกวันไม่เหนื่อย
หาค่ำกินเช้าไม่รู้จักเมื่อย
พเนจรหาเรื่อยๆเพื่อเลี้ยงตัวเอง
ถึงแม้ตาจะบอดจะมองไม่เห็น
แต่มันก็เป็นความมืดในใจเท่านั้น
คนอย่างวณิพกอย่างฉัน
ต้องเร่หาสตางค์อยู่ทุกวันคืน
ใครเล่าจะเห็นใจตัวฉันบ้าง
สงสารคนอย่างตาบอดเช่นฉัน
ไม่มีเท่าน้ำใจของคนหมื่นพัน
ขอความปรานีจากคนอย่างฉัน
...เท่ากับให้ฉันมีชีวิตที่ดีนั้นเอย...
23 กันยายน 2547 16:14 น.
อายเพื่อนเธอ
ชีวิต....ไม่ใช่ปัจจัยสี่
แต่ชีวิต...คือสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา
ชีวิต...นั้นไม่เคยจะเงียบเหงา
หากชีวิต...ของๆเรารักษาไว้ให้ดี
ชีวิต...ไม่ใช่สิ่งที่ไร้ค่า
แต่ชีวิต...ขึ้นอยู่ว่าใจพร้อมไหม?
ชีวิต...เราไม่มีวันพรากจากไปไหน
หากชีวิตเรา...ให้พวกเขาไป
....ย่อมให้หัวใจเขามาใส่ใจเรานั่นเอง
หน้าส่วนตัว
1320
