9 ตุลาคม 2547 18:10 น.
อาภาภัส
อยากเขียนถึงคุณ
คำว่าคุณ สำหรับฉันเวลานี้ ถ้าเป็นโจทย์ที่ต้องเติมคำ ...ฉันตอบผิดทุกข้อ.. ....
เพราะมี หนังสือเล่มหนึ่ง ที่ฉันอ่านแล้ว ผู้เขียน เขียนได้เก่งมาก ตัวละครก็เยอะ ฉันตามหาไม่เคยเจอ
ฉันไม่เคยรู้ ว่าใครเป็นตัวเอก แต่ฉันก็ขอบคุณทุกตัวละคร ที่เติมใจให้ชีวิตฉัน
บางทีในความจินตนาการ ฉันฝันถึงมือที่เกาะกุมไว้ด้วยความอบอุ่น ... คนไม่มีหัวใจก็ไม่ซึ้งในสัมผัส
แต่ฉันไม่ใช่ตุ๊กตายางนะ จดจำเมื่อหัวใจจะจดจำ และจะลืมเมื่อไม่อยากจำ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เป็นตัวฉันเองที่ฉันยอมรับ ฉันไม่ยอมโกหกใจตัวเอง ...
บางคนความรู้สึกหยาบมาก ตั้งแต่เกิด ไม่เคยคิดจะยกย่องให้คนอื่นดี ในสามร้อยหกสิบห้าวัน บางทีมีนิสัยแบบนี้ทุกวันเลย ฉันคิดอย่างนั้นนะ ว่าคนชนิดนี้คงมีอยู่ในสังคม แต่ ฉันไม่หวังให้เป็นคุณหรอกนะ
ใครที่อ่านเรื่องนี้ต้องเข้าใจ ว่าชีวิตคือละคร และละคร ก็มา จากเรื่องที่จริงในชีวิต
วันนี้ ฉัน ขอกลับ กระโดดเข้ามาใน โลก อินเตอร์เน็ตใหม่ และก็จร และค้นคว้าไปทุกแห่งที่อยากรู้ และทำในสิ่งที่ ฉันอยากทำ ทำไมหรือ ก็ คราวนี้ จะได้ดู จิตใจ มุมใหม่ ที่เราจะพบล่ะว่า อะไรอีกที่จะเป็นข้อชี้ชัดในบางเรื่อง ...
มีคำโบราณบอกว่า ตาคือหน้าต่างของใจ ... คุณ คุณ ทั้งหลาย อ่านใจจากสายตา ครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่นะ
ฉากนี้ หรือภาพ นี้ บางที มีให้คิดขำในใจเสมอ สำหรับฉันนะ ฉันยังมั่นใจ ว่ามิคิดหลอกใจตนเอง ดังนั้น ยามที่นึกถึงสิ่งใด หรือเห็นอะไร มันสนุก ... ก็เวลาเรียนหนังสือ ถ้าเรียนเลข ก็ไม่เคยคิดลอกนะ ไม่ได้คือไม่ได้ ตั้งใจซักถาม และค้นคว้า และหาคำตอบ สายนิด ช้าหน่อย มันต้องได้คำตอบจนได้ล่ะ
แต่ทีนี้ มาดูจิตใจของ บางคน หวังว่าไม่ใช่ คนที่เป็นคุณ นะ 5555555 ส่ายตา อาฆาต ไม่รู้จัก ก็ยังวางมาด ไม่ใช่เรื่องของตัว ก็ยัง ส่งอาการ 55555555 ทีนี้สนุกล่ะ ฉันจะขี่เสือ ชมฟากฟ้าสักหน่อย ฉันไม่ได้ไปคนเดียวหรอกนะ ฉันมีคุณเคียงข้างเสมอ ฉันรู้
ถึง คุณ จริงๆ คุณ ที่ ฉัน ต้อง เขียนบอกไว้ใน วรรค สุดท้าย นี้ว่า ... ฉัน เป็น อย่างฉันนี่แหละ อาจมีพักบ้าง แต่ไม่ล้มหรอก และด้วยหัวใจ ที่รู้ว่า ข้างหน้ามีคำตอบ และ ความสุข จะอวลอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทั้งนี้เนื่องด้วยใจเราสุข 5555555555555 ขอหัวเราะนานๆหน่อย ฉันสนุก ที่ได้เขียน เรื่อง อยากเขียนถึง คุณ
อาภาภัส 9 ตุลาคม 2547 บ้านพระประแดง
19 สิงหาคม 2547 23:50 น.
อาภาภัส
บนทาง วันเวย์
สายลมและฝนที่ซัดกระหน่ำราวกับให้โลกถล่มทะลาย แม้นหนักสักเพียงไหน ก็มิอาจเท่าใจของเรายามนี้
ฟ้าสีสวยที่มิจำเป็นต้องมองเห็นในยามตื่นเท่านั้น แต่ยามหลับ จิตใจที่สุขสันต์ก็เห็นฟ้างามทอแสงสกาว มาบัดนี้ฝุ่นธุลีที่คละคลุ้งตามแรงพายุและแรงลมมันกลบหน้ากลบตาและกลบรอยใจให้ฟ้าสาดสีเทา งามในมุมขื่น ชื่นที่โบยบิน
ชีวินที่ถูกฟาดด้วยแส้แห่งทะเลชิวหา จะเหลือรอยว่างกลางฟ้าเป็นสีฟ้าสักนิดไหมนะ
นกน้อยบินเดี่ยวเดียวดาย ปีกที่เริ่มหลุดร่วงเนื่องจาก ต้องต้านลมแรง
มันช่างดูยับย่น และไร้รูป แรงที่ตก และกำลังตก ตกอยู่กับห้วงมืดแห่งสวรรค์
จะหาคอนอันใดเกาะในความแรงแห่งมายาธรรมชาติ ที่ต่างทำให้ยิ่งกว่าธรรมชาติ คอนใดหนอที่พอจะเกาะและหยุดพัก
มองผ่านราตรีลงเบื้องต่ำทางยาวที่เห็น แสงเรืองรองที่ฉายฉาดสาดแสง
มันมิอาจแรงทะลุ ความหม่น หนาว และเยือกเย็นที่กำลังเกิด
จริงสินะ ดับโลกแห่งเวลาฟ้าดำยังทำได้ มันใช้ความมืดแผ่คลุม และขับเลื่อนแสงสว่าง ...คงเป็นจังหวะที่ดูเหมือนจากธรรมชาติ
...........หยิบฟ้าใส่กระเป๋าได้ไหม..หรือหยิบคว้าใส่กระเป๋า....อะไรล่ะ
ความว่างเปล่า ..สะสมนานนัก ก็ ได้น้ำหนักมากกว่าเดิม ตั้งชื่อว่า คุณทุกข์สวย
มันช่างขยันแต่งตัว แล้วเต้นระบำกระโดดเกาะ ด้วยหลากลีลา...
หยิบฟ้ามาปั้นใหม่ ปั้นเป็นรูปตุ๊กตาชีวิตในดวงใจ จะสร้างค่าแต่ตุ๊กตาดีๆ จะยืมเอาวาจาสิทธิ์แห่งพระร่วงเจ้า เคล้าปั้นแต่ความงดงาม
หากบนทางวันเวย์ไร้รถ แสดงว่า ทางสร้างยังไม่เสร็จ หรือสร้างเสร็จแล้วแต่ถนนยังไม่ได้ใช้ ทางมันสิ้นสุดที่ใดเหลือจะคาดเดา จะต้องแสงเท่าใด
ใช้ดวงใจเท่าใดจึงจะพอ.....บนทางวันเวย์
17 สิงหาคม 2547 02:09 น.
อาภาภัส
01-9999999 กดเลขนี้ไปสามรอบ ..ไม่มีคนรับ ..ช่างไม่รู้เอาเสียเลย ว่าเราอยากจะคุยปรึกษาด้วย ก็เราฝันแบบอยากให้มันจริง อยากทำตามฝัน แต่ก็เกิดมาได้ห้าร้อยห้าพันยุคแล้ว ไม่ทันสมัย พอคิดจะทำอะไรมันก็คงต้องการคนที่เราฟังเสียงแล้วมันดูมีชีวิตกว่าเราก็คงจะดี ...ไม่มีคนรับสาย..เฮ้อ...
วันนี้นะคะ...วันแห่งคำถามเลยค่ะ สิ่งที่สงสัยก็จัดการทำให้กระจ่าง ...เท่าที่เวลาและจังหวะพออำนวย....ถ้าถามแล้วยังไม่ได้ตอบจริง ก็คงไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร
เริ่มงงกันใช่ไหมคะว่าพูดถึงเรื่องอะไร .....เรื่องความฝันบนทางสายหนังสือน่ะ
มีที่ปรึกษาร่วมค่ะ เรียกเขาว่า เจ้าชายใสเสมอ ...คือเสียงใส ไพเราะ
ท่านผู้อ่านรู้ไหมคะ เวลาได้ยินเสียงนะคะ อาการเบื่อจะหาย หัวใจที่วายเฉื่อยแฉะจะกระตุกไปร้อยๆลี้ หัวเราะ ยิ้มชื่นหลายล้านปี ..แค่เปรียบน่ะค่ะ
ไม่อยากอ่านกันแล้วใช่ไหมคะ ถ้าไม่พูดให้หวานๆ แบบเรื่องรักน่ะ
เปลี่ยนมุมฝันก็ได้ค่ะ
ฮัลโหล....
ครับ..
โอ้โห..คุณผู้ชาย กว่าจะเจอตัว กว่าจะรับสาย
คุณผู้หญิง ว่าไงครับ
อื้อฮือ ...งานเยอะเหรอค่ะ ...
อยากถามว่าหมดเงินไปเท่าไหร่แล้วคะที่ ทำเรื่องเกี่ยวกับ เวบให้
โอย ยัง ยังเลยครับ ไม่ต้องส่งมานะครับ...
งั้นก็มีเรื่องจะคุยด้วย จะทำหนังสือนะ...
...เขียนต่อไมได้แล้ว ....เพราะคุยแล้วไม่ได้เรื่องสักที
สงสัยใช่ไหมคะว่าทำไม ก็ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลย แต่เหมือนร่วมอยู่บ้านเดียวกันเลยนะเวลาคุยกันนี่ ...คุยเรื่องสำคัญเรื่องงานไม่จบสักที ..แล้ว
ก็จบ..แบบหัวใจได้อยู่บนฝันต่อไป...จริงๆนะ
คือถ้าอยู่บ้านเดียวกัน...มันจะสุขใจไหมนี่...สงสัยจริง
......................
เรื่องรัก ..ในสายฮัลโหล ต้องให้คนอ่านจินตนาการกันเองถ้าจะดีกว่านะ..
ความรัก ไม่มีอายุ ไม่มี เพศ ไม่มีจำกัดเวลา ไม่มีจำกัดบุคล เขียนแบบนี้ถูกไหมคะผู้อ่าน...ไม่มั่นใจค่ะว่าใช่หรือไม่
แต่ที่อยากได้คือ อยากให้ได้เห็นคนที่ต่างร่วมกันสร้างฝัน แล้วก็เป็นจริงนะ
13 สิงหาคม 2547 07:37 น.
อาภาภัส
..... ไม่รู้ อะไรดี...
ไม่มี ไม่ ว่าง ไม่ สารพัดสาระเพ... โอย ..แย่...
ไม่ .. จะเติมอะไรต่อท้ายคำนี้ ย่อมได้ความหมายในเชิงปฏิเสธ
วันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ ไม่ว่าง บอกไป หลายคนอาจมีคำถามต่อว่าทำไม
แต่อีกหลายคน อาจไม่สนใจ และไม่ฟังเลยเสียด้วยซ้ำ
ค่า..ของความสำคัญของคนแตกต่างกัน... ตรงไหนล่ะคือจริง
ตัวเราเอง ไม่มี คุณค่า ..พอที่ใครจะจดจำ หรือว่า
หัวใจของผู้อื่น...มี ราคา มี มาตรฐาน วัด ..เลือก ..และกำหนด ว่า นั่นไม่ใช่ นี่ไม่ใช่ แล้วอีกหลายคน ก็ เฮโล ความคิด ตามๆกันไป อย่างไร้ ..ความคิด
ไช่สินะ มีสินะความคิด แต่เป็นความคิดแบบ คิดไม่คิด...
........ปล่อยช่วงเวลาที่ว่าง ลงในใจตัวเอง...
อันดับแรก เหมือนคิดเข้าข้างตัวเอง ... โอ้โฮ ..นี่เราแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ทำไมเวลามันเดินเร็วจัง จัดทั้งวัน ก็ยังไม่เรียบร้อย ..เอ๋ .แล้วทำไมทุกอย่างต้องให้เราทำด้วยนะ ..ไม่ทำได้ไหม...คำตอบ...ไม่ได้..ก็.บ้านเราเองไง
ใครจะช่วย ..กระบวนการแก้ปัญหา ถูกใช้ เสียจน ...ลืมไปว่า ...ปรกติเป็นรูปแบบไหน
..............
อยากเป็นทศกัณฐ์พันธุ์ใหม่ ... ปรกติเพศผู้สินะ...แต่นี่มันเพศเมีย....
ฮึ..... ยี่สิบมือ..มันจะทำอะไรไม่เสร็จอีกหรือเปล่า สงสัยจัง...
มันเป็นความเชื่อสินะ ว่าถ้ามีมือเยอะๆคงจะจัดการทุกอย่างได้รวดเร็วขึ้น
คงทำทุกอย่างได้มากขึ้น ..แต่คิดลึกลงแล้ว คงไม่ใช่แน่ๆเลย ..
จะมือเดียว สองมือ หรือ ยี่สิบมือ หาก จากคนๆเดียว ก็คงได้ อะไร แบบเดิมๆ .....เพราะอะไรน่ะเหรอ ..เอ๋า...ก็ใจมันดวงเดิม ..ใครจะจัดการระบบใจได้ดียิ่งกว่าเจ้าของใจกันเล่า
.......... พูดถึงเป็นทศกัณฐ์พันธุ์ใหม่ พันธุ์ฉะอ้อน..... ฉันก็ ไม่ได้ อีก..
โอย ..ทำไมชีวิตมันดูสอบตก ..ไป..เสียทุกเรื่องเลยนะ...
...ตกลง คำว่า ไม่ มันจะต่อเปลี่ยนความหมายเป็นเชิงบวก จะมีบ้างไหมหนอ
ขอคิดแป็บ นึง .. เอ ..ถ้าเติมความข้างหน้า คงได้สินะ.. ใช่ว่าไม่รัก
มันก็แปลว่า รัก.... หัวใจ ไม่มีลืม ... ก็ แปลว่า จำได้เสมอ..
อยากจะเก็บดาวเดือนมาเตือนว่า ทุกเวลามีฝันไว้เสมอ
ทั้งหัวใจมอบไปให้เพียงเธอ อยากร้องเฮ้อหายังไม่ได้เลย
..... ไปแล้วนะ สวัสดียามเช้า ฝากรอยทะลึ่งในอารมณ์ ให้คนชาวเน็ตได้อ่านพอ ..มึนๆ
ปล.. แต่อย่าคิดไกลไปเชียวนะ ว่า ..สบาย .. ไม่มีเวลาจริงๆ ยังยุ่งอยู่ทุกเรื่องเลย
1 สิงหาคม 2547 09:16 น.
อาภาภัส
สวัสดีครับ .อื้อ ฮือ ..คุณสวยเหลือเกินนะครับ
เสื้อคุณก็สวย มือคุณก็สวย ตาคุณก็สวย ผมรู้สึกว่า.....
ไม่มีเสียงตอบใดๆจากนวลนางที่ได้รับคำชม....
คุณครับ ผมเห็นคุณครั้งแรก ผมประทับใจคุณสุดๆเลย ผมคุณยาว ดำขลับ
คุณช่างน่ามองจริงๆนะครับ
คุณคร๊าบ ..พูดกับผมเสียทีสิครับ ...อย่านิ่งนะครับ ..
คุณคร๊าบ.บ.บ ผมรอฟังเสียงคุณอยู่นะ ผมคิดและมั่นใจว่า เสียงคุณคงอ่อนโยน นุ่มนวล ละมุนละไม
คุณ..ณ..คร๊าบ ..คุณรู้ไหม ครับ หากผมได้ฟังเสียงคุณ ผมคงสุขใจที่สุด
คุณคร๊าบ..บ..บ ..อย่าเงียบสิครับคนดี ..คุณไม่รู้หรอกว่าผมรอที่จะได้ยินเสียงคุณนานแค่ไหน ยามลมเย็น.ลมพัดมา..ผมก็คิด.ด .ด..ถึงคุณ
ลมร้อนวูบผ่าน ผมก็อยากฟังเสียงอันทรมานของคุณ ที่มาทรมานใจผม
รถติด.ด ..ด ตีด.. ผม ก็คิดถึงคุณ รถว่างๆ ผมก็ตาค้าง..ถึงคุณ
นั่งทำงาน.....ผมก็วาดรูปคุณ ยืนซื้อหนัง..ง..ง สือ ผมก็ คิดถึงคุณ
คุณคร๊าบ...บ.บ..บ อย่าใจดำกับผม สิ ครับ อย่าใจร้ายกับผมสิครับ
อย่าลวง.ผมสิคร๊าบ... สงสารผมเถิด .ผมรักคุณ...ผมใช้หัวใจ .ทุกเวลาคิดถึงคุณ.....
ยังเหมือนเดิม.... สาวนั้นยัง.คงนิ่ง มิยอมปริปากใดๆเลย......
คุณที่ผม รัก ครับ.....คร๊าบ..บ..บ ไม่รู้หรือนี่ ว่าผมพูดกับคุณอยู่นะคร๊าบ.บ
ตอบเสียง..สักนิด ..นิดเดียว..น่านะ..นิดเดียว..นะ นะ น่ะ สิครับ..บ..บ
ผมใช้ใจ...ของผม ไปวางไว้ใกล้ๆใจคุณ..ณ.ณ เช้า จรด กลางวัน กลางวันต่อค่ำ เที่ยงคืน...แล้วก็เช้าใหม่.....คุณไม่รู้หรือคร๊าบ..บ...บ ว่าผม..จะมึน ขนาดไหน...น..น
คุณ .คร๊าบ.บ บ. คุณ..ที่รัก....ก..ก เฉย... เงียบ.. คุณ ...โอยมึน..
ยังงายๆ ยังงาย... ผมก็ . ก็....
........ริมทางเดิน.....
ชายผู้กรากกรำ ทำแต่งานชัวชีวิต แบกหาม ..จนลืม..ไปว่า ...ยังมีความหวานปนในชีวิต....นอน ...อยู่ข้างรูป โฆษณา... ที่นี่ ประเทศไทย..เรายินดีต้อนรับ..ในอ้อมกอดของเขา...มีขวดใบหนึ่ง....กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนกึก ...
เราสามารถสร้างความสุขในใจ ด้วยแรงใจของเรา...แต่..ไม่ใช่ตอนเมา..
.............
หน้าส่วนตัว
1054
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
