7 พฤศจิกายน 2547 17:59 น.
อาภาภัส
เย็นมากแล้วนะ ตั้งใจจะละวางงานที่ทำสักหน่อย ออกไปขี่รถเล่นดีกว่า
....สองข้างทางที่เคยมีสวนมากมากมาย บัดนี้เปลี่ยนเป็นตัวตึก และร้านค้า
บ้านคนที่อยู่กันอย่างแออัด สลับกับบ้านที่กว้างใหญ่แต่ไร้คนอยู่ ..
ถนนที่ทอดยาวไปข้างหน้านั้น ฉันเห็นภาพของการขับรถแข่งกัน
เสียงเร่งเครื่อง ที่ต่าง ไม่รู้จักกัน ไม่เจตนาที่จะแข่งกัน แต่มันเป็นทางเลือกที่ถูกกำหนดโดยความเปลี่ยนแปลงของสังคม
ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปให้เร็วที่สุด ให้ไวที่สุด ให้ได้ถึงที่สุด ..ของอะไรในคำตอบ ของใจเขาเอง
จริงจัง และ จริงใจ ก็ ควบไป บนถนนเส้นนั้นเช่นกัน
เอี๊ยด ๆๆๆ... แทร่ะๆๆๆ... โครม ...
ถอย หน่อยครับ หลีกทาง หน่อยครับ ...
.... หลายชีวิตสูญร่างไป..
...เหลือชีวิตที่ร่างยังฝันและใฝ่....
....บทเรียน ที่ สอนไว้ ให้ จริงใจ และ จริงจัง
...... ใกล้ค่ำ แล้วสินะ .. ฟ้ามืด หลายอย่าง เปลี่ยน แปร แม้ ว่า วิถีชีวิต ที่ยังเดิม ๆ แต่คงแฝง สุขที่พึงหาได้ ตาม หนทาง ที่เรา ค่อยๆ ขับเคลื่อน ช้า ..แต่บางอย่างและบางครั้ง ก็ดูเหมาะกับเวลา...
1 พฤศจิกายน 2547 14:08 น.
อาภาภัส
บ่ายแก่ๆของวันจันทร์วันเริ่มต้นของการทำงานแท้
คุณยายเปรี้ยวนั่งโขกหมาก อยู่ริมระเบียง คุณหลานช่างเจรจานั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ เสียงแจ๋วๆ อ่านอย่างตั้งอกตั้งใจ คุณยายเองก็เพลิดเพลิน
ผืนดินถิ่นทองของชาติไทย ยิ่งใหญ่ในดวงใจประชาขวัญ
ทั่วอาณารวมแดนรวมรักมั่น มุ่งมอบกันความจริงอิงเข้าใจ
...คุณยายคะ ดินแดนกว้างใหญ่แค่ไหนคะ..
สุดชีวิตเราน่ะลูก คุณยายพูดกับคุณหลานเช่นนั้น
หนูหมายความว่ากว้างเท่าไรคะ
เอาหัวใจดวงตาเลือดเนื้อลมหายใจรวมจุดทั้งหมด ..คือ เรามอบความหมายให้ไทย
หนูก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนะคะ แต่ทำไมหนูง่วงจังเลยคะ หนูขอหลับประเดี๋ยว
...สายตาของคุณยายจับจ้องที่หลานด้วยความเอ็นดู ..กว่าจะโต
กว่าจะผ่านช่วงแห่งเวลา กว่าจะโตมาในผืนแผ่นดินที่เลี้ยงให้ทุกชีวิตมีความสุข
มันคงอยู่ในความคำนึง ของคุณยาย...หากคนรุ่นหลานหาความเข้าใจไม่พบ
ก็คงคล้ายคุณหลานหลับอยู่ขณะนี้
.........หมากคำนั้น ยายยังโขลกไม่เสร็จ แต่หัวใจของยาย สายตาของยาย
ไปไกล และไกล ...แล้ว
30 ตุลาคม 2547 11:47 น.
อาภาภัส
คุณครับ ..ผมนำหนังสือมาส่ง คุณช่วยเซ็นต์รับไว้หน่อยสิครับ
เหรอคะ ..รอสักครู่นะ.. แป็บนึง ..
ไหนคะ.. ตรงไหนคะ.
อุ๊ย..โอ๊ะ .. ขอโทษค่ะ เจ็บหรือเปล่าคะ ..เลยเหยียบเท้าคุณเลย
อือ ..ผมขอบคุณดีกว่าครับ ..
อ้าวทำไมล่ะคะ..
ก็คุณ มีอะไรให้ผมได้ฝันถึงน่ะสิครับ.. คุณมีชื่อเล่นไหมครับ..
ชื่อ..แวว.ค่ะ... คุณนี่เจ้าชู้นะนี่.
อะไรครับคุณคนน่ารัก ..ผมแค่ถามชื่อคุณอย่างจริงใจนะครับ
อืม..จะพยายามเชื่อ
นี่ค่ะ..ดิฉันเซ็นต์รับให้คุณแล้วค่ะ
เอ๊ะ ..คุณอยู่หน่วยงานไหนกันแน่คะ..
ผมหรือครับ..
ร ก ร ครับ
อะไรคะ ไม่เคยได้ยินเลย รกร
ก้อ ..ราชการรัก ครับผม .. แล้วก็ ต้องทำการตลอดวันทำงานครับ
ทำไมคะ .. คุณต้อง ปฏิบัติตาม คำสั่ง ..อู้ไม่ได้เลยหรือคะ
ครับ ..ผิดกฎหมาย ว่าด้วยเรื่องความห่วงไยน่ะ
ผม..เชิญคุณทานข้าวกลางวันได้ไหมครับ ..ได้นะครับตกลง ..เดี๋ยวผมมารับคุณนะ ..
เฮ้อ..คุณนี่ ..พูดเป็นทนายเลยนะคะ แล้วยังเป็นผู้พิพากษาอีกตำแหน่งด้วยนะนี่ แต่เสียใจนะคะ .. คุณชวนช้าไป
ทำไมครับ...ผมหมดโอกาสแล้วเหรอ..ผมเสียใจนะครับนี่
จ๋อยเลย.. ผม...
เปล่าค่ะ ฉันหมายถึงคุณพูดช้าไปกว่าใจฉันคิดน่ะค่ะ
คือฉันตกลงใจไปทานด้วยตั้งแต่คุณ ยังไม่ได้เชิญน่ะ ..ก็ .คุณน่ารักนะนี่
............
เฮ้อความรัก ..นี่ มันไม่เลือกเวลา เลยนะ อิอิอิ
27 ตุลาคม 2547 16:46 น.
อาภาภัส
บ่ายสี่โมงเย็นแล้ว ทุกอย่างรอบตัวดูเงียบ และ เงียบเสียจน..
เกิดคำถามในใจว่า..เอ๊ะเอ๋ แล้วคนหายไปไหนกันหมดนะนี่
...ผู้ที่กำลังรัก ก็คงไปเจอกับผู้ที่กำลังรอ..อิอิ ...ใช่เปล่าไม่รู้
แล้วผู้ที่มีรักแล้วล่ะ ...อ้อ..ก็ไปเจอกับผู้กำลังรอ...อิอิ ใช่เปล่าไม่รู้
....จี๊ดๆๆๆ จี๊ดๆๆๆๆ
เสียงโทรศัพท์มือถือ ดังอย่างน่ารักน่าชัง....
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับ
สบายดีหรือเปล่า...
อือ.. ฮึ
ทำงานหนักเหรอคะ
อือ..ฮึ
ยุ่งมากเหรอคะ
อือ..ฮึ
งั้นไม่รบกวนนะคะ
อือ...ฮึ..
..เฮ้อ.. แล้วจะหารักยังไงล่ะทีนี้... เฮ้อ..อีกหนแล้วกัน ..เฮ้อ..
13 ตุลาคม 2547 05:01 น.
อาภาภัส
เสียงกุกกักบางอย่างทำให้รู้สึกตัว เพิ่งจะตีสองกว่านี่นะ เปิดไฟเพื่อหาที่มาของเสียง มันเหมือนว่าใครเข้ามาค้นอะไร แล้วเดินชมอะไรโครมคราม หาต้นเหตุไม่เจอ มันดูน่ากลัวเหมือนกันนะ
รีบเปิดคอมพิวเตอร์ เพื่ออ่านบทกลอนและเรื่องสั้น... อือ..อ่านแล้วจึงเป็นที่มาของชื่อเรื่องนี้แหละ..
คนที่เรา..เคยเห็นว่า เขาเขียนเรื่องได้เก่ง เขาก็เขียนกันแปลกๆ ..คนที่เคยเขียนกลอนได้หวาน
เขาก็เหมือนร้าวราน ... อยากเขียนให้หัวใจของเขาเปลี่ยนสี อยากให้เขามีแต่สิ่งดีๆต่อกัน. ไม่อยากตื่นมาอ่านแล้วพบความไม่สบายใจของคนเหล่านั้น ขอให้นิยายเป็นแค่นิยายเถอะ สำหรับในวัยอันอ่อนเยาว์ของพวกเขา
คุณยายเปรี้ยวเธอนั่งบ่นอยู่คนเดียว กลางดึกสงัด... เธออยากให้หัวใจแต่ละดวงได้รู้ว่า เวลามีค่านะ..
กว่าเราจะเจอ สิ่งที่ช่วยเสริมให้มี มากกว่าที่มี ไม่ว่าจะความเป็นเพื่อน น้ำใจในมิตรภาพที่ให้มา หรือ จากมิตรภาพหลากหลายของคนที่มีต่อกัน ที่เขามีโอกาสได้พบ ได้คุ้นเคย.........
แล้วเขาปรับเปลี่ยนเป็นคลื่นแห่งความห่วงไย ไม่ใช่เพียงในคลื่นสายฟ้านะ แต่มันเป็นบนความจริงที่เขาได้เจอะเจอต่อกัน ทำไมเขาไม่โอนอ่อนต่อกันแล้วเก็บรักษามันไว้ให้ดี .... แปลกจริงนะ
ถ้าเราลอง.....ลองมาคิดตามความจริง แล้วเปรียบไปในธรรมชาติ ...แล้วก็อยากให้เรื่องที่ทุกคนได้มาอ่านเป็นหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุขล่ะก็ ..คุณยายเปรี้ยวก็คงต้องลองเขียนสมมุติอะไรสักฉากกระมัง...
...ฮัลโหล... ฮัลโหล .. ที่นี่ ..1234567 ...
ใครล่ะครับ ...
เอ๊า..แล้วจะพูดกับใครล่ะคะ
ก็ผมจะพูดกับคนที่พูด..น่ะแหละ ..
อ้าวงั้นเหรอ ...งั้นคุณเป็นใคร ล่ะครับ
เดี๋ยวครับ ..ตกลงคุณเอายังไงแน่ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ..
คุณนี่ท่าจะแย่นะ ..อยู่ดีๆก็จะให้ฉันเป็นผู้ชาย..
อ้าวไหงงั้นล่ะ ..ก็เมื่อกี้ คุณพูดจบไปหยกๆ ว่าครับอ่ะ...
...ทำไมคะ พูด ครับแล้วมันต้องแปลว่าเป็นผู้ชายด้วยงั้นเหรอ... คุณนี่ น่า จะเกิดในวงการตำรวจนะ..งานของเขาจะได้เบาขึ้น..
ทำไม..ผมต้องเป็นอย่างนั้น..ผมยังไม่ค่อยเข้าใจ ...
อือม์ ....ก็คุณ เป็นเครื่องจับผิดที่รวดเร็วมาก มากจริงๆ..
นี่คุณ ว่าผม...
ก็คุณ..อยู่ตรงนี้ ไม่ได้พูดกับคุณ แล้วคุณคิดว่าฉันพูดกับใครล่ะ...
แหม คุณนี่... นี่ขนาดผม ยังไม่เคยเห็นหน้าคุณ แล้วคุณยังแสบได้ขนาดนี้ ..
...นี่คุณ ..เป็น สุภาพบุรุษ หน่อย โทรมาพูดเอง แล้ว ก็ยัง มาว่า อีก .. อีตา กร๊วก ..
แปลว่า ...ดี หล่อ เท่ห์ ใช่ไหม.. ผมละเริ่มจะนึกนิยม คุณเสียแล้ว...
..คุณนี่หน้าด้านได้ชั้นหนึ่งเชียวนะ... นึกจะชมตัวเองก็ชม...
ผมว่า คุณ พูดแค่นั้น มันน้อยไปนะ ครับ ..ผมว่าระดับด่วนพิเศษ.. หรือไม่ก็ พิเศษยิ่ง ล่ะก็ เป็นผม อย่างแน่นอน
.....นี่ตกลง คุณ จะต้อง ให้ชั้น มาฟังคุณพูดสักสามคืน หรือเจ็ดคืนดีเหอ..
...คุณ ผมฟังคุณพูด ..มันยังไงๆอยู่นะ ..เหมือน งานพิเศษ..อะไรสักอย่าง ..คุณแช่งให้ผมตายเหรอ...
คุณ ..นี่ ฉลาดไม่ธรรมดา ..นะ ถูกต้องเลย พ่อรูปหล่อ...
..โหย ... คุณนี่... ผมอยากเห็นคุณจริงๆเสียแล้ว....คงจะ..
ใช่ ..น่ารัก.. น่ารัก มีอะไรมั้ย..
..เฮอะ .ขอให้มันจริงอย่างที่คุณพูด เถอะนะ.. ผมล่ะจัดสิงโต แห่เลย..
...ไม่เข้าใจ...ทำไม ..ต้องมีสิงโตแห่ด้วย...
เอ้า ..ผมจะได้ ประกาศ ...ผ่างๆ ผ่างๆ เอ้า รีบมาดู เร็ว แฟนผมน่ารัก......ปากเก่งอีกตะหาก...
...นั่นมันเรื่องของคุณ ..ไม่เห็นต้องมาบอกชั้นเลย ฉันไม่ใช่...
คุณคนดี ..นี่ยังไม่รู้อีกเหรอ ...แค่ผมได้ฟังเสียงคุณ ผมก็หลงคุณจับใจเสียแล้ว ..น่านะ คนน่ารักของผม..
ตกลงคุณโทรมาจีบฉันใช่ไหมล่ะนี่..
..ถูกต้องแล้วครับผม....
ดี..ดีมาก ..คุณนี่มันกะล่อนจริงๆ..
คนน่ารัก..คนรูปหล่อต่างหาก...คุณต้องพูดอย่างนั้นถึงจะถูกต้อง.. ตกลงคุณคือแฟนผมน่ะครับ..
..... เฮอะ ... ตกลงจะจีบจริงใช่ไหมนี่...
จริงสิครับ ..ทั้งดวงใจ...ให้คุณหมดเลย...
...ฉันว่า..ลิเกจัง อือ ..แต่จะลองรับไมตรีคุณไว้ก็แล้วกันนะ...
+++++*************+++++++*************++++++++++++++++++******************
คุณยายเปรี้ยว ...จบเรื่องสั้นบรรทัดสุดท้ายด้วยรอยยิ้ม ทั้งปากและนัยน์ตา ....
...ถ้า...แต่ละคน ..ที่มีโชคมีคนสำคัญ อยู่ใกล้ พวกเขา แต่ละคน ...อ่านเรื่องนี้แล้ว เขาคงที่จะพยายามเข้าใจกัน
พูดดีต่อกัน และคิดดีต่อกัน ....ความรัก...มีหลายรูปแบบจริงนะ....แต่ไม่ว่ารัก...จะเป็นแบบไหน ..ขอจงเชื่อใจต่อกัน... เชื่อมั่น ในใจ.. คงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ...จึงน่าจะมีความสุข
...คือ เอ้อ...อันนี้ คุณยายเปรี้ยว ก็ตอบไม่ได้ถนัดจริงๆ... ก็ ขยันฝัน ..ให้ชีวิต รู้สึกดี อวลไปด้วย .คลื่น และกระแสแห่งรัก... ที่ไหนได้ เหอๆๆ.... จนจะร้อยปี แล้วสินี่.... ก็คงได้แต่ ..อวยพรให้ทุกคน..โชคดี และมีความสุข 5555555555555 ...
อาภาภัส
13 ต.ค 2547
บ้านกรรณิการ์
หน้าส่วนตัว
943
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
