30 พฤษภาคม 2547 10:04 น.

.อะไร..ก็รัก.. ต่างอารมณ์ตอนเขียน( ตอนที่๙)

อาภาภัส

สวัสดีทุกท่านค่ะ อะไร..ก็รัก เขียนต่างเวลาอารมณ์ เป็นของฝากวันอาทิตย์นี้นะคะ
เชิญติดตามค่ะ

บนเส้นทางสายฝันฉันอยู่ไหน
เหลียวหาใครเคียงเหงาเศร้าสุดถอน
ไร้ตัวตนคนจริงสิ่งแน่นอน
ใจสั่นคลอนหลอนเงาเคล้าเดียวดาย

น้ำใสสดหยดหาดราดเศษซาก
เป็นเพียงกากเปื่อยเฉาไร้ความหมาย
ขุดพลังทั้งหมดโถมทั้งกาย
สิ่งที่ได้เพียงวันสวรรค์ลวง

กอบเม็ดเหงื่อเจือดินปั้นเป็นดาว
ใจรวดร้าวสุดข่มหนาวหนักสรวง
ฝันเพียรสร้างสลายวิ่นสิ้นลายรวง
ดังดาวดวงร่วงหายไร้ราคา

เคยวาดหวังตั้งมั่นวันแสนสุข
คนร่วมทุกข์ตราบตายคงมีหนา
ความเข้าใจใกล้ชิดอาจเจอนา
โชคชะตาหลับลงตรงเพียงเรา

สุดจะเอ่ยเผยไขให้ใครรู้
เหนื่อยต้องสู้อดทนจนโง่เขลา
กลั้นสะอื้นกักเก็บอยู่กับเงา
เหมือนซากเก่าไร้รูปร่วงโรยรัน

........อีกวันที่ผ่าน..

หยิบกระดาษวาดฝันกับวันใหม่
เติมความใสสีฟ้าฟากสวรรค์
ทิพากรจัดไว้ตรงมุมพลัน
เหนือแนวสันเนินเขาชรเอมตา

พร้อมพฤกษาใหญ่น้อยเขียวสดสี
กินรีเหินร่อนในเวหา
ผีเสื้อสวยลายสลับระยับตา
เหลืองจุดจ้าแซมส้มอมชมพู

เกาะกิ่งไม้มีดอกงดงามเด่น
ดูดังเช่นกุหลาบเลิศงามหรู
กุนทีรี่ไหลกระเซ็นพรู
ปลาและปูเห็นชัดว่ายเริงชล

ผืนพสุธาทุ่งนาข้าวออกรวง
ย้อยเป็นพวงเอนลมอนันต์ผล
เหล่าหญิงชายยิ้มแย้มแช่มกมล
ข้างเรือนตนกระต๊อบสีน้ำตาล

หน้าบันไดวางโอ่งอันโอ่อ่า
ไก่เป็ดนาคละหลากตรงลานฉาน
รั้วไม้ไผ่ปักคอกกระบือบาน
เกวียนใช้งานวางอยู่ริมกองฟาง

เพ่งพินิจคิดเพิ่มหุ่นไล่กา
พลิ้วร่างท้าแกว่งไกวอางขนาง
ด้วยลำแสงอุลตร้าอาบชมนาง
เสร็จทุกอย่างสานฝันวันเบาเบา

สองอารมณ์เวลาที่เรียงร้อย
หวังใช้ถ้อยสร้างสุขมิหงอยเหงา
ส่งผ่านสื่อกระพือพอทำเนา
รักของเรามอบไว้ในกานท์กลอน

มอบมาด้วยความจริงใจ
อรุโณทัย อาภาภัส
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๔๗
บ้านพระปะแดง

27 พฤษภาคม 2547 06:00 น.

รักซึ้ง.ตรึงรัก

อาภาภัส

ค่อยประจงเรียงทรายรายทางฟ้า
ก่อรูปลักษณ์อักษราภาษาศรี
ผูกเป็นคำกลอนกาพย์ตามรอยกวี
ล้วนอารีพลีค่าวิชาตน

มอบความรู้สู่มวลมนุษย์โลก
ชนบริโภคเรียนไว้ไม่สับสน
ขัดหัวใจให้พราวราวเพชรปน
แกร่งสุดทนตราบสิ้นอินทรีย์วาย

แสงส่องทางวางวาดประกาศแจ้ง
สร้างสีแสงสุนทรีย์ที่หลากหลาย
เราเดินรอยพลอยซึ้งตรึงมิคลาย
ชีพสลายลายรักประจักษ์กาล

แม้มรรคาขวากหนามขีดรอยลึก
ยังผนึกใจจินต์จักจารสาน
ต่อรางเลือนเคลื่อนชัดกว่าวันวาน
แม้ต้องคลานคลุกเลนไม่เร้นโรย

ณ ครานี้ฝากวลีคำว่ารัก
มาทายทักทบเพิ่มเติมจิตโหย
หอบหัวใจให้ฟ้าหล่นปรายโปรย
ยามลมโชยช่วยลัดพัดพาไกล

ฝากให้ใครคนนั้นคนไหนหนอ
ที่เฝ้ารอหวานหวามหวิวไหวไหว
ขอออดอ้อนวอนเว้าเร้าเริงใจ
ทุกหทัยสุขสันต์นิรันดร

ฝากความจริงใจให้ทุกคน
ด้วยรัก
อรุโณทัย อาภาภัส
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๔๗

24 พฤษภาคม 2547 19:48 น.

อะไร.ก็รัก(ของชำร่วย) ตอนที่๘

อาภาภัส

สวัสดีค่ะท่านผู้อ่าน ก่อนอ่านตอนนี้ ต้องขอชี้แจงว่า ผู้ใช้นามปากว่าว่า
ผู้เฒ่า..โง่งม รอว่า..เมื่อไหร่จะถึงตอน ของชำร่วย
เชิญติดตามได้แล้วค่ะ

นราสูรย์จรดลด้นนภา
ลุเวลาธาตรีพิสุทธิ์ใส
สรรพสัตว์ลีลาในพงศ์ไพร
ชลธารรินไหลสู่สินธู

หลากหลายสายกลายเป็นมหรรณพ
สร้างพิภพมัจฉาเลิศงามหรู
อีกฝูงเต่า ปลาหมึก กุ้งกั้ง ปู
ล้วนอิงอู่ อ่าวห้อง ท้องทะเล

ผ่านภพหนึ่งถึงใหม่คลื่นใหญ่ซัด
ชเลสัตว์สิ้นซากสลายเส (ชเล= .ในน้ำ)
ระลอกโหม โถมทับ นับนานเน
เปลือกปนเปปลิวซับกับกองทราย

กุมารน้อยกลุ่มใหญ่วิ่งไล่ล่า
สรวลหรรษาฮาเฮมิเหือดหาย
มือเล็กเล็กคุ้ยเขี่ยขุดมากมาย
กอบกระจายจิกก่นค้นเปลือกงาม

บัดเดี๋ยวใจได้เห็นเป็นกองใหญ่
ขัดล้างใหม่เจาะแต่งจนล้นหลาม
ของชำร่วยขายถูกจนลือนาม
ใครล้วนถามยามไหนก็ได้ยล

จะทำบุญขึ้นบ้านงานโกนจุก
ร่วมสนุกสงกรานต์แจกทุกหน
งานแห่ปลาหาทรายได้ทุกคน
สุขเหลือล้น ชำร่วย แทนช่วยแรง

บุรุษเฒ่า หยิบเอา ของชำร่วย
รูปสะสวย หัวใจ ใส่สีแสง
สลักคำ หวานล้ำ มิเปลี่ยนแปลง
ถึงเหี่ยวแห้ง รักอยู่ มิรู้เลือน

ยังจำมั่น ฝันนั้น ลอยพราวเด่น
เคยเดินเล่น เนื้อนวล หาใครเหมือน
นางน้องมอบ ตอบรัก มิแชเชือน
หัวใจเตือน ชำร่วย ด้วยดวงใจ
..
.
เชิญวาดแต่งแต้ม ฝันหวานรัก รักใครรักมันแล้วกันนะคะ ฝันต่อกันเอาเองเถิด
อะไรก็รัก (ตอนของชำร่วย) ก็ต้องจบแค่นี้

อรุโณทัย อาภาภัส
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๗
บ้านพระประแดง

23 พฤษภาคม 2547 19:23 น.

..อะไร..ก็รัก(ดวงใจ..ใครเอย)

อาภาภัส

แว่วเสียงเพลง ดวงใจ ไกลตามคลื่น
ลมระรื่น ลำนำ ช่างล้ำเหลือ
ทุกคนมี สิทธิ์รัก แนบใจเจือ
ไอโอบเอื้อ เยื่อไย ให้แก่กัน

บนเส้นทาง อ้างว้าง แห่งชีวิต
ตนลิขิต ตนได้ ในทางฝัน
สร้างความหวาน สานสื่อ คือรักพลัน
แม้เพียงวัน วาวรัก ยังทักใจ

สกุณา ถลาเหิน เผินผกผิน
จากพื้นดิน สู่นภา ท้าลมไหว
บินเริงร่อน ว่อนฟ้า อ่าอำไพ
ดังหัวใจ ใครรัก จักบรรเลง

ไกลแสนไกล ใยใจ ยังเจิดจ้า
แรงรักกล้า สว่าง อย่างเหมาะเหม็ง
ราวพู่กัน ระบาย กระจายเล็ง
ชมพูเปล่ง ปรับสิ ทวีงาม

เพิ่มเติมภาพ ชายหนึ่ง ซึ่งคือใคร
อยู่เมืองไหน มิรู้ กู่ฝากถาม
คำว่ารัก จักมอบ ตอบนงราม
เอ่ยใจความ รักชอบ มอบหญิงไทย

พู่กันจาร เจือลักษณ์ พักตร์นวลหนึ่ง
วาดตาซึ้ง น่าชม คมสวยใส
ยิ้มหวานชื่น ทายทัก รักละไม
เพลงดวงใจใครเอย จบพอดี

เดาเอาเถิด รักเลิศ เกิดไหมหนอ
ฤาเพียงล้อ พ้อคำ อำขานไข
หากพรหมพา ค่ารัก ประจักษ์ใคร
หญิงชายไซร้ คงสมัคร รักละมุน

อะไร..ก็รัก ตอนนี้ เขียนให้คนคุยในคอมค่ะ
ขอให้ทุกคนอบอวลด้วยรักและมีความสุขค่ะ
อรุโณทัย อาภาภัส
๒๓ พฤษภาคม ๒๕๔๗

21 พฤษภาคม 2547 07:12 น.

..อะไร..ก็รัก(พักโฆษณา)..

อาภาภัส

ขอหยุดคั่นรายการท่าผู้ชมสักนิดนะคะ มาฟังลำนำคำครวญ ฝนครวญ

กาพย์ยานี
อยากเขียนกลอน อ้อนคำ ด้วยลำนำ คำว่ารัก
เจ้ากรรม ปากกาหัก จึงหาจักร มาจิกทำ

เข็มกร่อนกระดุกดิก ก็กลับพลิกเสียประจำ
เดินเลยเข้าไปนำ สีดำถ่านที่ในครัว

ฝนตกแฉะไปหมด เลยต้องอดใช้ถ่านถัว
มองไปเห็นก้านบัว หยิบมาจักสลักรอย

วางเรียงต่อล้อคำ ไยบัวช้ำดังใจคอย
เวียนวนเจ้าเกลอกลอย อยู่แห่งใดไม่เห็นตน

เลือนลางบนทางเปลี่ยว ซ้ายขวาเลี้ยวทุกแห่งหน
ถนนใจวิ่งเวียนวน ถนนคนวนเวียนใจ

ฝนเอย ฝนฟากฟ้า หยดหยาดมา อ่าอำไพ
ฝนหล่นบนหน้าใส อุราร้าวระรอนแด

หฤทัยในทั้งดวง มีรักห่วงหวงเหลียวแล
ฝ่าฝนหนทางแท้ หวังรักสุขคงสักวัน..

ครึนครางลมฟ้าฝน ดุจกมล จนใจพลัน
สวรรค์เอยขอจงสรร เสกสมสร้างทางรักจริง

ขอให้ทุกท่านสมหวังในรักและมีความสุข
อรุโณทัย อาภาภัส

๒๑ พฤษภาคม ๒๕๔๗