10 มกราคม 2548 14:10 น.
อาภาภัส
ลมพลิ้วผ่าวราวแทรกเชยอรุณ
รื่นละมุนกรุ่นผกามาเป็นสาย
หอมระรินรักขาวดาราราย
พฤกษ์ประกายสยายกลีบกระดังงา
ปาริชาติวาดนึกผนึกชาติ
เฟื่องฟ้าสาดพาดกอเกี่ยวดาหลา
พวงชมพูหรูเลิศละลานตา
เหลืองจำปานารีพร้อมชวนชม
บานบุรีสีสว่างข้างชมพู่
แก้วเคียงคู่หอมใสให้สุขสม
ชงโคก่ำค้ำเคียงนงยูงพรม
ปลิวลอยลมปลิดขั้วกลัวหวานจาง
การะเกดชบาฉุดพุทธรักษา
โปรยคำว่าห่วงหวงเหมือนเมินหมาง
จำปีเบือนร่วงหล่นริมเถื่อนทาง
ผิเพียงวางสายหยุดมิสุดใจ
รักเร่เลือนเตือนรู้ในเล่ห์รัก
เจ้านางกวักกุหลาบวะวาบไหว
อัญชันครามซ่อนกลิ่นพะยอมไพร
รักมอบไว้กรรณิกาในราตรี
สร้อยทองสุกสกาวเคล้ายี่โถ
ดังอกโอ้รัญจวนโศกหมองศรี
รสสุคนธ์แข่งสลับสารภี
ใจพี่นี้ สิเนหา กว่าสิ้นวัน
อาภาภัส 10 มกราคม 2548
9 มกราคม 2548 11:09 น.
อาภาภัส
ปีกฟ้า...พาบิน
เมฆขาวพราวฟ้า ตรงนั้นแจ่มจ้า จับตาจับใจ
เอ๊ะใครกันนะ ดังพระสว่างไสว แอบเห็นดวงหทัย งามไฉนจริงเอย
อุ๊ยว๊ายมีปีก เหาะเหินเมินหลีก แบ่งซีกหลบเผย
หล่อล้วนอ้วนหรือ ตาซื่อเงียบเฉย มิเคยรู้เลย แต่ซึ้งถึงนา
เกิดเก้าก่อกลอน ลานภาษาสอน โคลงฉันท์อักษรา
ช่างเป็นดังมิตร ดวงจิตชาญกล้า ของจงสมสง่า คู่ฟ้าเมืองไทย
เกียรติ์เฟื่องฟ่องฟู เลิศล้นหราหรู ชีวาผ่องใส
ฉันคิดถึงนะ แม้จะแสนไกล ขออวยพรให้ ให้ สำเร็จสมฤดี
ที่นั่นหนาวไหม ห่มผ้าเข้าไว้ สวมใส่เสื้อสี
สองกรกอดอก มองนกคงมี คิดถึงให้ชี้ ที่อาทิตย์นอ
อาภาภัสมอบ บทกาพย์เพื่อตอบ ขอบคุณคุณหนอ
รักชาติยิ่งศักดิ์ จิตภักดิ์ล้วนลออ สิ่งดีจงก่อ โอบอ้อมล้อมเทอญ
26 ธันวาคม 2547 02:24 น.
อาภาภัส
ความรัก ..สุกงอม
เคยทราบมาว่าคนค้นพบโลก
ด้วยลมโยกเหเบือนหัวเรือไฉน
จึงบังเอิญเกยตื้นไม่ตั้งใจ
ถึงฝั่งได้แดนไกลในอีกทาง
แล้วจึงลุยคุ้ยค้นหาขอบเขต
ทำหมายเหตุปักหมุดขุดดักขวาง
ประกาศรู้เด่นชัดตรงกึ่งกลาง
แม้นไกลห่างเห็นทั่วทุกถิ่นตน
หากเปรยเปรียบเทียบเคียงกับความรัก
แรกเริ่มทักทำทีเหมือนไม่สน
ขอพูดด้วยไม่ตอบทำชอบกล
เพียงมองวนเหลือบเหวี่ยงเลี่ยงมาดเมิน
ครั้นได้วันพลันเหตุจะก่อเกิด
ช่างเลอเลิศเห็นงามมิขัดเขิน
ชอบไปหมดทุกอย่างดูเพลิดเพลิน
แม้ท่าเดินเด็ดดวงควงคงดี
ยามแย้มยิ้มอิ่มใจให้ใฝ่ฝัน
ชื่นชีวันลอยเวียนไม่หน่ายหนี
ในสมองอึงอน ยอดนารี
โอ้น้องพี่โหยหาคาหัวใจ
ที่กล่าวมาอาการ ยามหวานรัก
กามเทพชักยิงศรสร้างรักใส
ดลบันดาลให้คนปีนบันได
ไต่ขวักไขว่ ต้นรัก ที่สุกงอม
ผลนวลเนียนด่างดำเคล้าคละรส
มีปรากฏเมืองมนุษย์เหม็นหรือหอม
เก็บรวบรวมหลากเห็นเป็นชะลอม
จริงหรือปลอมหลอมปนบนรายวัน
อาภาภัส 25 ธ.ค 2547
14 ธันวาคม 2547 19:31 น.
อาภาภัส
แสงรอนรอนอ่อนโรยลับปลายฟ้า สกุณาบินกลับยังหับหอ
ฝูงแมลงผึ้งหึ่งหึ่งบินหว่อวอ กวางทรายห้อหันหลังกลับรังตน
ดูลางเลือนเหมือนใครไม่เคยเห็น ลมยามเย็นวานโชยทั่วแห่งหน
แล้วแฝงคำคิดถึงจากใจคน ที่หลงวนวังรักสลักทรวง
ไปแตะแผ่วผิวผ่าวหนาวไหมหนอ ไออุ่นคลอเคียงคิดชิดแหนหวง
รักมอบมาคอยหาใช่หลอกลวง ใจทั้งดวงอบใจไว้รอเธอ
จะกี่เดือนกี่ดาวจะยาวสุด รักพลิ้วผุดบานก่อกอเสมอ
หากเสกได้ขอเปลี่ยนเป็นเคียงเจอ ตาหวานเพ้อยิ้มรับจับมือเดิน
ท่องนภาชื่นชมขนมสวรรค์ ชิมพระจันทร์ฟังเพลงลิ่วลอยเหิร
สุขฤทัยไร้ใครจะสุขเกิน ชนมองเพลินฉ่ำใจในไมตรี
กังสดารการเวกกระยางย่อง กระทุงทองท่องน้ำแสนสุขศรี
ตะเพียนขาวนิลขำช่อนอินทรี เริงลิ่วรี่แหงนมองจ้องจนอาย
สุดขอบฟ้าหารักรักหวานล้ำ ผูกฝันคำสัญญากว่าสิ้นสลาย
รักคงอยู่คู่รักอย่าคลอนคลาย ล้อมพันสายรักไว้ที่ปลายฟ้า
อาภาภัส 14 ธ.ค 2547
3 ธันวาคม 2547 07:03 น.
อาภาภัส
วันเวลาความกล้าต้องก่อเกิด แม้ไม่เลิศแต่ก็มีศักดิ์ศรี
หยัด อยู่บนเส้นทางแห่งความดี ซึ่งทุกที่ทุกคนต้องรู้ตัว
หากลืมเลือนจงล้างขจัดคราบ อย่าต้องสาปตนเองให้ชนหัวว
เราสร้างเราเนาอยู่ดูพันพัว จงกั้นรั้วแนวขวางทางอบาย
มีแผ่นดินถิ่นไหนเท่าไทยหนอ เราสร้างกอไก่ไว้อย่าให้สลาย
ชาติของเราเรารักกว่าเราตาย ใช้ ค. ควายให้สม ชมค่าควร
คุณ คิด ค้น คง คำ จำจำแนก จัดแผนกสิ่งสรรเสริมสงวน
ประเทศไทยใช่ไร้ทิศกระบิดกระบวน ทุกเหล่าล้วนรวมเลือดเนื้อเชื้อชาติคน
ส่งมาร่วมสรวมพรเหล่าพสก เชิงสาธกสาธิตอย่าสับสน
งามดวงใจใช่หน้าตรึกตรองตน จากกมลองค์ก่อกอเจริญ
หวังได้เห็นเช่นน้ำใสสะอาด มิได้ขาดตัดด้ายไร้สรรเสริญ
รักกันไว้ชาติไทยไกลดำเนิน นับนานเนิ่นเนาอยู่คู่โลกแล
อาภาภัส 3 ธ.ค 2547
หน้าส่วนตัว
993
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
