15 สิงหาคม 2548 20:21 น.
อาบูไซยาบ
" ฉันชอบเธอ " คำนี้เร็วไปรึเปล่า
ดูกันยาวอย่างนี้กลัวใจเผลอ
หากนานไปกลัวกลายเป็นรักเธอ
กลัวต้องเก้อ ถ้าเธอบอกไม่ชอบกัน
ฉันก็คิดว่ามันเร็วไปแหละนะ
หากฉันจะชวนเธอคุยถึงเรื่องนั้น
ฉันรู้อยู่ว่าเวลาก็สำคัญ
แต่ว่าฉันกลัวจะต้องเสียเธอไป
เพราะหน้าตา รูปร่างฉัน ไม่เพอร์เฟ็ก
ไม่ใช่สเป็กที่ใครๆจะหลงไหล
แทบทุกครั้งที่ทำได้คือทำใจ
แปลกตรงไหนถ้าจะกลัวเธอไม่แล
ฉันคิดอย่างนี้เธอรู้สึกยังไงบ้าง
จะแตกต่างหรือเธอคล้อยตามกระแส
พร้อมจะรอ และก๋จะ..ไม่งอแง
แค่ให้รู้ เธอก็แคร์ และเธอพร้อมจะให้ฉันรอ
14 สิงหาคม 2548 12:47 น.
อาบูไซยาบ
ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง
กับหลายวันที่ผ่านไปในชั่วงนี้
เธอก็อาจมองฉันไม่ค่อยดี
ในบางทีเธออาจมองว่าบ้าบอ
ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง
กับหลายคำที่พูดไปตามใจขอ
ทั้งคำพูดผูกคำมั่น ฉันจะรอ
แต่ตอนนี้ที่เริ่มท้อก็เพราะเธอ
เพราะไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง
ก็กลัวใจตัวเองจะคอยเก้อ
กลัวก็กลัวกลัวพลาดโอกาสเจอ
คนอย่างเธอที่คุยแล้วมันโดนใจ
ฉันไม่รู้เธอมองฉันยังไงหละ
หรือเธอจะเห็นฉันเป็นเช่นปลาไหล
จ้อคนโน้นจีบคนนี้หลีเลื่อยไป
มันไม่ใช่เพราะฉันจีบใครไม่เป็น
แต่เธอหละชอบฉันไหมไม่อาจรู้
จะชายตาดูฉันไหมไม่อาจเห็น
อย่างนี้เหรอที่ฉันควรจะใจเย็น
มันตื่นเต้นเพราะลุ้นอยู่เธอว่าคิดยังไง
14 สิงหาคม 2548 12:06 น.
อาบูไซยาบ
ฉันเคยพูดกับเพื่อนเสมอว่า
" มึงจะมาเอาอะไรกับแค่ เสียง
ตัวก็ไกล ใจก็ใช่จะใกล้เคียง
มันไม่เที่ยงหรอกหวะมึง เชื่อกู "
เพราะเคยคิดว่าคนเรารักกันยาก
แค่ลมปากที่ผ่านพัดเข้ารูหู
ไม่สามารถ รักกันได้หรอกลองดู
เท่าที่รู้หลายหลายคู่ก็เลิกกัน
แต่ตอนนี้วันนี้เวลานี้
ฉันเสียที่ แก่คำพูดของตัวฉัน
โทรศัพท์เป็นตัวสานความสัมพันธ์
ส่วนNETนั้นเป็นตัวเริ่มต้นอย่างดี
ไม่เคยพบ ไม่เคยแม้เจอหน้า
แต่บอกใจไปแล้วว่า เธอคนนี้
คนนี้แหละที่ชีวิตต้องการมี
เพราะทุกที่ที่เธอเป็นมันโดนใจ
เพราะชอบเธอไปแล้วจนเต็มอก
แม้เอาเครน มายกคงไม่ไหว
เลยนึกถึงคำที่เคยบอกเพื่อนไป
แต่ฉันทำได้ก็แค่ " กลืนน้ำลายของตัวเอง "
1 สิงหาคม 2548 17:17 น.
อาบูไซยาบ
เธอจะบ้าไปถึงไหนฉันไม่รู้
เธอจะขู่ฉันถึงไหนฉันไม่สน
เธอจะงอนฆ้อนใส่ใครสักกี่คน
เธอจะบ่นให้ใครฟังก็ชั่งซี
เธอจะพูดหรือไม่พูดสุดจะเบื่อ
เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อฉันคนนี้
จะหงุดหงิดก็ตามใจนะคนดี
วันพรุ่งนี้จะเลิกบ้า บอกด้วนนะ
1 สิงหาคม 2548 17:08 น.
อาบูไซยาบ
มันแย่นะถ้าจะบอกเธอไปว่า
ช่วยทำหน้าให้รักโลกหน่อยได้ไหม
เธอหน้าบูดจนน่าเบื่อเพื่ออะไร
เวลายิ้มก็ยิ้มได้ น่ารักดี
บางอารมณ์เธอบอก ป่าวหน้าบูด
ที่เธอพูดเชื่อได้เหรอคำนี้
คิ้วชนคิ้ว แววตาแทบไม่มี
บ่อยไปที่บอก เฉยๆ ไม่มีไร
เธอจะบ้าก็บ้าไป ใครจะว่า
แต่ช่วยทำให้ลับตาหน่อยได้ไหม
อย่าให้เห็นเลยนะมันหลอนใจ
เพราะอาจทำให้ฉันบ้า ได้เหมือนกัน
ทำอะไรคิดหน่อยนะเธอนะ
เผื่อเธอจะทำในสิ่งที่ดีกว่านั้น
บางกิริยามันสะเทือนความสัมพันธ์
ได้โปรดเห็นใจฉันบ้าง นะคนดี