14 กุมภาพันธ์ 2550 17:16 น.
อัสสุ
ธรรมดาหน้าที่ของหัวใจ
ย่อมอ่อนไหวหวาดหวั่นทุกปัญหา
ทั้งทุกข์สุขดีร้ายกลายเข้ามา
ก็เป็นหน้าที่ใจนี้ต้องจัดการ
บางเวลาเหนื่อยล้าสาหัสยิ่ง
ความเป็นจริงไม่เผยเอ่ยสื่อสาร
บอกให้รู้ไว้ก่อนเกิดเหตุการณ์
จะแผ่วผ่านเข้ามาในตอนใด
ความสุขอยู่กับใจไม่ได้นาน
แต่ความร้าวรานเวียนวนไม่ไปไหน
แม้ความสุขเติมใหม่ก็หายไป
ต้องคอยใฝ่สรรหาทุกนาที
อาจจะท้อไปบ้างบางคราครั้ง
และหมดหวังถอดใจอยากหน่ายหนี
ไปให้ไกลจากความจริงสิ่งเหล่านี้
อยู่ในที่ไม่มีปัญหาเออ
ใจอ่อนแอไปมากหรือไรหนอ
ความย่อท้อจึงมีให้เสมอ
เพียงแค่ล้าหลบไปไม่อยากเจอ
หาที่เหม่อคิดแก้แค่นิดเดียว
ความจริงใจยังสู้อยู่ประจักษ์
เหมือนความรักบางคราน้ำตาเกี่ยว
เพียงเช็ดคราบน้ำตาเปื้อนรักเทียว
รักกลับใสเรียวงามตามคงเดิม
.