18 มิถุนายน 2549 21:06 น.
อัสสุ
แอบคิดเพ้อถึงเธอด้วยเผลอใจ
ความสดใสสง่างามช่างเฉิดฉัน
อยากพูดคุยโต้ตอบวาจากัน
เล่าความฝันเก่าใหม่ให้เธอฟัง
มองเธออยู่รับรู้บ้างหรือเปล่า
เธอจะเข้าใจบ้างไหมใครแอบหวัง
อยากให้เธอมารู้จักทักทายจัง
รู้ไว้มั่งมองเธอต้องเหม่อนาน
เก็บไปคิดเดียวดายหลายคราครั้ง
ตั้งความหวังลึกล้ำแสนฉ่ำหวาน
เมื่อพบเจอหัวใจใสชื่นบาน
หรือเธอหว่านมนต์ไว้ให้หลงตาม
แต่ก่อนนี้ประตูใจไม่เคยเปิด
ตั้งแต่เกิดไม่มีใครได้ยุ่มย่าม
เธอเท่านั้นที่ฝันถึงซึ้งทุกยาม
รู้สึกหวามเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
เธอทำให้หัวใจฉันใฝ่เฝ้า
อยากพบเงาร่างเธอเพ้อไม่หาย
อยากฟังเสียงเพียงใดใจวุ่นวาย
อยากซบกายแนบวางข้างข้างเธอ
รู้ตัวไหมใครสนใจในคนดี
เก็บวจีไม่กล้าเผยเอ่ยเสนอ
ไม่กล้าพูดจาบอกว่ารักเธอ
ขอแอบเพ้อหลงรักในใจพอ.
17 มิถุนายน 2549 10:14 น.
อัสสุ
ไม่เจอเธอตั้งนาน
คิดถึงกาลวันก่อนเก่า
จะสุขหรือทุกข์เหงา
อยากรู้ข่าวอยู่อย่างไร
ก่อนนี้เคยคุยกัน
อยากให้ฉันหมั่นชิดใกล้
ดูแลและห่วงใย
ยามอ่อนไหวใจไม่ดี
เวลาผ่านเลยไป
อยากห่วงใยเหมือนทุกที
แต่คนใหม่เธอมี
มาแทนที่ฉันเคยเป็น
ติดต่อไปหลายครั้ง
ทางยังไกลจึงไม่เห็น
หนทางช่างยากเย็น
เธอยังเร้นอยู่ในฝัน
สายลมพรมโชยผ่าน
ฝากถ้อยวานจากใจฉัน
คิดถึงทุกทุกวัน
ความผูกพันไม่ผันแปร
ฝากความห่วงใย
จากดวงใจให้ดูแล
หวังเยียวยารอยแผล
ยามท้อแท้ยังมีฉัน
ปล.ขอบคุณพี่สาว..........คนชอบแกล้ง ช่วยแก้ให้ครับ
15 มิถุนายน 2549 23:02 น.
อัสสุ
ฟ้าใกล้ปิดลงแล้วแผ่วแสงต่ำ
เริ่มมืดค่ำย่ำเย็นเป็นสลัว
ทุกชีวิตผงาดปราดเร่งตัว
กลับรังรั้วเผ่าพันธุ์อันถิ่นตน
วันนี้ชั่งวุ่นวายมากมายเรื่อง
ทั้งตัวเปลืองทำสิ่งที่หยิ่งหม่น
เที่ยวเสาะหาเรื่องจุ้นวุ่นกมล
แล้วร้อนรนป่าวร้องบอกหมองใจ
คนเราในบางทีอยากมีเหงา
ชอบหมกเอาตัวเองเพ่งขังไว้
อยู่คนเดียวเดี่ยวโดดโสดหทัย
ไม่สุงสิงกับใครเอ่ยพร่ำคำ
แต่บอกใครใครว่าใจเหงา
ทั้งที่เขาปิดกั้นไม่ให้ล้ำ
ปิดตัวเองไม่ให้ใครเข้ามัดจำ
ปลูกเพาะชำความรู้สึกใดใด
อยากอยู่เพียงคนเดียวแต่เที่ยวเอ่ย
กล่าวจาเผยเหงายากเข้าใจได้
หรือเป็นวิธีกลให้สนใจ
จึงทำเฉไลอ้อมค้อมเช่นนี้เออ
เป็นจริงจริงหรือเปล่าที่เหงาหงอย
หากว่ากร่อยใจน้อยอยากปลอบเอ่อ
ไม่อยากเห็นอกตรมต้องซมเซอ
เพราะแคร์เธอเอามากยากปลอบใจ
14 มิถุนายน 2549 21:04 น.
อัสสุ
โอ๋ละน้อออ เออะ เออะ นวลเอ๋ย
สาธุเด้อผู้ฮู้ผญาใหญ่
ข่อยสิไลจาผญาน้อย
ฝอฝอยเอื้อนสูฟัง
ตั้งแต่คราคราวหลัง
เอือนซานบ้านซอง
หน้าเฮือนบ้านตั้ง
โอ๋แองคำน้ำกิน
คนต่างบ้านเมืองนอน
จากจรทางเดิน
เมือยล้าขาเหิร
เซาเมื่อยได้สูหมอง
ย้อนแต่กี้มีธรรมคำสอน
เฮือนสามน้ำสี่ฮำฮอนต่างฮู้
หนึ่งเฮือนนอน เซ็ดถูให้สะอาด
สองเฮือนครัว อย่าให้ขาด
เข่าสารแนวกิน
สามเฮือนผม สางไว้
อย่าให้ยุ่งมุงมุยซะซาย
บ่านนี่น้ำสี่ขอต่อจาอีก
อย่าฟ้าวหลีกลาถอยหายจ๋อย
หนึ่งน้ำใจ ให้ฮู้จักเอื้อเฟื้อ
เผือแผเหบิดสูคน
สองน้ำคำ คือวาจาคำเว้า
หวานเข้าไว้แมนไผกะตามซาง
สามน้ำมือ คอยสร้างปรุงรส
เฮ็ดอาหารสันแหล้ว
สี่น้ำเต้าปูน จัดแจวแต่งไว้
บ้านได๋แห้งขอดข่อ
คือบ้านนั้นละน้อคนขี้ค้าน
สูมื้อนี้แค่น้ำกินกะหายาก
หากคนตากี้ฮู้น้ำซื่อๆ
กะได้มาซื้อกิน
เป็นตาเข้าหัวกิ้นงึดแท้น้อ
ปล.แท้จริง เฮือนสามน้ำสี่ เป็นคำสอนหญิงนะครับ เป็นคำโบราณ
คิดว่าจะใช้ร่วมกันได้หมด ไม่ว่าหญิงหรือชายครับ
13 มิถุนายน 2549 12:41 น.
อัสสุ
ในชีวิตบางครั้งชั่งน่าขำ
ชะตากรรมเล่นตลกระหกแหน
พอคราวทุกข์หลากทุกข์เข้าเต็มแดน
ใจหนักแน่นกลับแอ่นคลอนแคลนลง
ยามคราวดีก็มีแต่สิ่งปอง
ชะตาต้องดั่งใจในประสงค์
เหมือนมีใครเสกสรรปั้นตามตรง
จิตจำนงค์ฤดีที่เฝ้าคอย
เธอเหนื่อยใจบ้างไหมเป็นเช่นนี้
ชะตาที่ไม่มั่นอันหวั่นคล้อย
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายนักดั่งหลักลอย
ใจน้อยน้อยตามต้อยไม่ถ้อยทัน
ฉันอยากรู้เหมือนกันใครสรรสร้าง
ชะตากรรมนำวางกำหนดนั้น
ชั่งลำเอียงเลี้ยงดูไม่เท่ากัน
คงผูกพันเลือกไว้ให้บางคน
ท่านนึกสนุกอะไรจึงใคร่จัด
กำหนดคัดชะตาให้ชาวชน
ทำเพื่อประโยชน์อะไรในเหตุผล
ชะตาคนแต่คนไม่เท่ากัน
ชีวิตคนยากยิ่งสิ่งเข้าใจ
แม้ดับวายสูญสิ้นไร้ชิ้นขันธ์
หลังความตายเป็นไปอย่างไรกัน
จะผกผันชีวิตหรือปิดสลาย
หน้าส่วนตัว
4295
