15 สิงหาคม 2549 21:29 น.
อัสสุ
อยากบอกเธอความรู้สึกลึกลึกใน
ที่หัวใจมีไว้ให้เสมอ
เป็นความรู้สึกดีดีมีให้เธอ
มากล้นเอ่อเต็มปรี่ในหัวใจ
ขอบคุณฟ้าที่พามาเจอเธอ
เคยมองเหม่อค้นหาว่าอยู่ไหน
เที่ยวติดตามเธอไปที่ใกล้ไกล
หวังเอาไว้คงได้เจอสักวัน
ไม่เคยนึกมองเห็นจะเป็นเธอ
คนที่เพ้อหวังไว้ใจใฝ่ฝัน
เป็นเธอคนที่เจอทุกทุกวัน
พูดคุยกันประจำธรรมดา
และก็จากวันนั้นถึงวันนี้
ความรู้สึกดีดีต่างห่วงหา
เข้าใจกันมั่นคงทุกเวลา
เก็บรักษาน้ำใจกันและกัน
ฉันจะไม่ทำให้หนักใจเธอ
จะไม่เผลอคบใครให้เธอหวั่น
จะยึดมั่นสัญญาเราให้กัน
ตราบนิรันดร์ชะตาชีวามี
ขอบคุณฟ้าที่ได้มาเจอเธอ
ใจเคยเหม่อหงอยเหงาเศร้าทุกขี
กลับกลายให้มองโลกในแง่ดี
ใช้ชีวิตมีสุขอีกยาวนาน
11 สิงหาคม 2549 17:36 น.
อัสสุ
ก่อตัวโตโผล่ให้..........เป็นคน
เพราะแม่กำเนิดผล........ลูกแท้
ป้อนยาใฝ่เฝ้าทน............ไข้พิษ
ให้ลูกคลายผื่นแพ้...........เจ็บไข้ ป่วยกาย
หนึ่งเดียวท่านผู้ให้.....ชีวิต
ลิขิตเขียนกายจิต.............แต่งปั้น
สอนให้ลูกรู้คิด.................เพียรพร่ำ
จนเติบโตใหญ่นั้น...........แน่แท้ แม่ตน
พลังแห่งแม่นั้น............เกินคำ บรรยาย
ความรักแม่จำนำ.............มอบให้
มิอาจเปรียบเปรยคำ........ได้หมด
หนึ่งลูกขอเอ่ยไว้..............รักสิ้น แม่เรา
8 สิงหาคม 2549 08:36 น.
อัสสุ
สุดสายตาไร้กรอบแผ่นขอบฟ้า
เสียงเกลียวลมซาซัดสะบัดไหว
สุรีย์แสงคละคลายระบายไอ
โลกใบใหญ่ฟ้าดินน่าอยู่ครอง
เธอมองเห็นบ้างไหมความสวยงาม
โลกอร่ามยามเช้าคราวแสงต้อง
ธรรมชาติปั้นแต่งแหล่งมุมมอง
ให้น่าตรองชื่นชมสมหทัย
โลกใบนี้ยังสวยด้วยความรัก
แม้ประจักษ์ปัญหาเข้ามาใกล้
จะดีร้ายยังไงขอทำใจ
ยิ้มสู้ไว้อภัยทุกเหตุการณ์
เป็นแค่เพียงมนุษย์จุดเล็กน้อย
ไม่กล้าอ่อยท่าทีมีเรื่องหาญ
ยินดีคบใครใครหากต้องการ
หน้าใสซื่อบานรับกับทุกคน
เพราะหัวใจมีรักเป็นหลักมั่น
จึงไม่หวั่นตามใจยามสับสน
ยังศรัทธาความรักในตัวตน
เฝ้าอดทนทำใจให้แข็งพอ
ยังอยากมองดูโลกที่ดวงนี้
หลากสิ่งมีไม่เคยได้เห็นหนอ
ใจมีรักดูอะไรก็งามพอ
ขอเพียงเราอย่าย่อท้อในแง่ดี
26 กรกฎาคม 2549 10:34 น.
อัสสุ
ใครจะว่ายังไงช่างใครเขา
เพียงใจเรารู้กันยังมั่นถือ
ใครจะว่าร้ายเราช่างเขาลือ
ความจริงคือสิ่งปรากฏทั้งหมดทำ
คนไม่ได้บริสุทธิ์เพราะผุดกล่าว
ใครจะสาวราวเล็ดเรื่องเท็จย้ำ
สิ่งปรากฏทั้งหมดเราเคยทำ
มันคงเป็นคำตอบแทนวาจา
ดีและชั่วตัวเรารู้แจกแจ้ง
ใครมันแย้งรู้ดีเกินหนักหนา
หรือมีหน้าที่สอนมนุษย์มนา
จึงพร่ำจาเที่ยวบอกใครต่อใคร
ตัวเองดีละสิจึงลิวาท
กล้าบังอาจจาบจ้วงล่วงสิทธิ์ไถ
คงมีปากคนเดียวจึงเที่ยวไช
นินทาว่าร้ายใครใครให้เจ็บนอง
เกิดเป็นคนคำว่าคนอันเดียวกัน
อย่าเบ่งชั้นภูมิฟ้าเกินเพื่อนผอง
ออกมาจากที่เดียวรูเยี่ยวช่อง
อย่าจองหองคิดเปรียบเทียบใครคน
ไม่มีใครออกมาจากฟ้าสูง
แหล่งพวยพุ่งมนุษย์เพราะมุดพ้น
ไม่ต่างกันนักหรอกความเป็นคน
ถือตัวตนมากมายเหนื่อยหน่ายเปล่า