กลับบ้านมาคงแปลกใจเมื่อไร้เจ้าแล้วใครเล่าจะกวาดบ้านร้านรวงหอจะมีใครคุยเก่งเท่านวลละออแล้วใครหนอจะตื่นทุกเช้าหุงข้าวปลาห้องน้อยเจ้าคงปิดไฟไร้คนอยู่เตียงตั่งตู้ที่เหลืออยู่ไร้เสื้อผ้าสวนชวนชมคงแห้งแล้งกลีบผกาตายายเฒ่ายังห่วงหาทุกราตรี
คนเราเกิดอะไรในวันเกิดเกิดอยากเปิดขวดสุรายาดองหรือเกิดอยากเที่ยวใช้เงินสนุกมือเกิดอยากซื้อของขวัญอันโอฬารเกิดความคิดรับผิดชอบขึ้นบ้างไหมประจักษ์ไหมเป็นผู้ใหญ่มหาศาลแบกใหญ่ขึ้นทั้งหน้าที่ทั้งการงานประสบการณ์หลายสิบปีมีอะไร
อย่าว่าความรักเลย อย่าได้เอ่ยติความรัก จำไว้ที่อกหัก เขาให้พักเรื่องหัวใจ เธอเจ็บมาเนิ่นนาน เรื่องมันผ่านนานเป็นไหน เขาทำปล่อยเขาไป ทำใครไว้เดี๋ยวให้เจอเอง อย่าเลยอย่าโทษใคร ต่อว่าไปใจยิ่งเคว้ง ชีวิตไม่ใช่เพลง ไม่ต้องเกรงจบทำนอง ทีหลังจะรักใคร แบ่งใจให้ออกเป็นสอง ส่วนหนึ่งตามใจปอง ส่วนที่สองต้องเผื่อใจ
ควายกับวัวเป็นเพื่อนกันมาแรมปี แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ควายสงสัย ควายจึงเอ่ยวาจาถามวัวไป ว่าเหตุใดหางเจ้าไซร้มีสีดำ วัวไม่รู้ตอบสหายอย่างไรดี หางของตนที่ตนมีดูน่าขำ ส่วนควายนั้นก็เฝ้าถามเป็นประจำ วัวหาคำมาตอบก็ไม่มี ท่านทั้งหลายอ่านแล้วคงมองเห็น เรามักเป็นแบบควายในเรื่องนี้ จะคบเขาก็ควรมองแต่สิ่งดี จะหาชั่วให้มันมีได้เช่นไร ยิ่งกว่านั้นมองจุดดำของอื่น ไม่ยอมคืนมามองตนได้ไฉน เราอาจมีข้อเสียมากกว่าใคร แล้วทำไมไม่มองตัวมัวมองใคร
เมื่อก่อนบ้านของเธออยู่โคราช ชีวิตคู่ที่พลั้งพลาดเธอสับสน เสียพนันจากมั่งมีเป็นยากจน แฟนสุดทนขอเลิกราลาจากไป เธอจึงกลับขอนแก่นแดนบ้านเกิด หาพ่อแม่ที่ตะเพิดเคยผลักไส หางานทำจนตำแหน่งล้ำหน้าใคร แต่ไม่ทิ้งนิสัยแบบเดิมเดิม เธอเจ็บปวดทรมานจากความทุกข์ ล้มไม่ลุกและมีเหล้าคอยส่งเสริม ใช้สุราเป็นเครื่องคอยซ้ำเติม จนเงินทองไม่เคยเพิ่มเพราะเมรัย เด็กถามยายดึกแล้วแม่ไม่กลับ ยายบอกว่าความลับยิ่งสงสัย พอโตมารู้เรื่องราวว่าอย่างไร ทั้งเศร้าใจทั้งน้อยใจในแม่ตัว
หน้าส่วนตัว
1960
