3 กุมภาพันธ์ 2551 01:05 น.
อัศวลีลา
เมื่อเจ้าทำข้าเจ็บและเหน็บหนาว
มันรวดร้าวราวดับชีวิตสิ้น
แค้นเดือดดาลปานไฟสุมรุมชีวิน
หน้ากลบดินดิ้นตายมลายลง
การกระทำของเจ้ามันสาหัส
มันเยี่ยงสัตว์นรกดำคล้ำพิษสง
ใจของเจ้ามันเยียบเย็นและทรนง
เหมือนใจสัตว์ในป่าพงดงชัฏา
ข้าจะจำแค้นไว้ไปทุกภพ
จะประสบจองเวรกันทุกพรรษา
ข้าเจ็บพันมันเจ็บแสนแน่นอุรา
อโหสิจิตาอย่าได้มี
เจ้าพบพานผู้ใดจงไร้รัก
จงประจักษ์แต่คนชั่วมั่วบัดสี
อันผู้คนจริงใจอย่าได้มี
แม้นธุลีอย่าได้ต้องพ้องพบพาน
17 ตุลาคม 2550 21:02 น.
อัศวลีลา
ทุกครั้งที่ฉันสับสน
ค้นหาว่าชีวิตคืออะไร
ค้นลึกไปในความหมาย
ว่าอะไร ที่ชีวิตฉันนั้นต้องการ
เธอนั้นเองคือคำตอบ
ที่ค้นหามาเนิ่นนาน
สิ่งเดียวที่ต้องการ
ก็คือการได้อยู่คู่กับเธอ
แค่มีคนอย่างนี้สักคน ได้อยู่คู่กัน
ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครๆ
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่
จะมีคนมากมาย เพียงเธอผู้เดียวเพียงพอ
และแม้ว่าเธอสับสน
เหลียวหาใครสักคนที่เข้าใจ
และแม้ว่าเธอหวั่นไหว
ไม่เจอใคร ที่เธอได้ค้นหามานาน
ตัวฉันขอเป็นคำตอบ
หากแม้ว่าเธอต้องการ
โปรดมองฉันให้นาน
ว่าเธอจะต้องการบ้างไหม
แค่มีคนอย่างฉันและเธอ ได้อยู่คู่กัน
ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครๆ
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่
จะมีคนมากมาย เพียงเราสองคนเพียงพอ
http://jetkaro.exteen.com/20070912/entry-1
หน้าส่วนตัว
1787
